Roman Morawski (elektronik)
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 24 sierpnia 1949 Warka | |
| profesor nauk technicznych | ||
| Specjalność: cyfrowe przetwarzanie sygnałów pomiarowych, metrologia | ||
| Alma Mater | Politechnika Warszawska | |
| Doktorat | 1979 Leningradzki Instytut Elektrotechniki | |
| Habilitacja | 1990 – elektronika Wydział Elektroniki Politechniki Warszawskiej | |
| Profesura | 8 czerwca 2001 | |
| Nauczyciel akademicki | ||
| Okres zatrudn. | od 1972 | |
| dziekan | ||
| Uczelnia | Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej | |
| Okres spraw. | 1999–2002 | |
| Poprzednik | Krzysztof Malinowski | |
| Następca | Józef Lubacz | |
| profesor | ||
| Uczelnia | Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej | |
| Okres spraw. | 1993 | |
| Odznaczenia | ||
  | ||
Roman Zdzisław Morawski (ur. 24 sierpnia 1949 w Warce[1]) – polski elektronik, profesor nauk technicznych, specjalizujący się w cyfrowym przetwarzaniu sygnałów pomiarowych i metrologii[2].
Życiorys
Absolwent liceum ogólnokształcącego w Warce w 1967. W 1972 ukończył studia magisterskie na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej i w tym samym roku rozpoczął pracę w Instytucie Radioelektroniki Politechniki Warszawskiej. Doktoryzował się w 1979 na Leningradzkim Instytucie Elektrotechniki na podstawie pracy pt. O modielirovanii analogo-cifrovych elektronnych schem[1]. Habilitację z elektroniki uzyskał w 1990 na podstawie dotychczasowego dorobku naukowego i pracy pt. Metody odtwarzania sygnałów pomiarowych. Tytuł profesora uzyskał w 2001[2].
Na Wydziale Elektroniki i Technik informacyjnych pracuje od 1972, w tym od 1993 jako profesor nadzwyczajny, a od 2013 jako profesor zwyczajny. Odbył staż przemysłowy w wiedeńskich zakładach aparatury pomiarowej Norma Messgeräte (1972) oraz staże naukowe w Katedrze Automatyki i Informatyki Leningradzkiego Instytutu Elektrotechniki (1974–1975) i na Wydziale Fizyki Stosowanej Uniwersytetu Technicznego w Delfcie (1987)[1]. Od 1992 do 1993 był pełnomocnikiem dziekana wydziału ds. studiów w języku angielskim[3]. W latach 1993-1996 pełnił funkcję prodziekana ds. ogólnych, a w kolejnej trzyletniej kadencji – prodziekana ds. rozwoju i promocji wydziału. Od 1999 do 2002 piastował stanowisko dziekana tegoż wydziału. Ponadto w kadencji 1999-2002 zasiadał w senacie Politechniki Warszawskiej, natomiast od początku lat 80. należał do szeregu senackich komisji. Od 1996 przez 6 lat był członkiem Rady Szkoły Biznesu Politechniki Warszawskiej[1].
Działalność naukowa
Początkowo Roman Morawski skupił się na komputerowym projektowaniu systemów pomiarowych. Podczas stażu w Leningradzie brał udział w projektowaniu struktur i algorytmów obliczeniowych, z kolei w ramach stażu w Delfcie badał algorytmy rozwiązywania zadań odwrotnych fizyki technicznej. Ponadto w latach 80. i 90. prowadził badania związane z cyfrowym przetwarzaniem sygnałów pomiarowych, natomiast po 1990 skoncentrował się też na wykorzystaniu przetwarzania danych w analizatorach spektrofotometrycznych. Zajmował się także zagadnieniami dotyczącymi odtwarzania zmiennych w funkcji czasu wielkości pomiarowych, układów regulacji procesów technologicznych, projektowania mierników czasu i częstotliwości oraz technik interpretacji danych pomiarowych i dynamicznego wzorcowania torów pomiarowych. Pomiędzy 1988 a 1998 kilkakrotnie pracował na stanowisku profesora wizytującego na Université du Québec à Trois-Rivières, gdzie uczestniczył w pracach nad wspomaganymi procesorem cyfrowym scalonymi czujnikami spektrofotometrycznymi oraz systemami pomiarowymi wysokich ciśnień i stężeń roztworów. W 1998 podjął dziesięcioletnią współpracę z kanadyjską firmą Measurement Microsystems jako Chief Scientific Officer, w ramach której zajmował się projektowaniem scalonego mikrospektrofotometru oraz spektrofotometrycznych monitorów optycznych kanałów telekomunikacyjnych. Po 2013 prowadził badania systemów monitoringu osób niepełnosprawnych i starszych pod kątem przetwarzania danych pomiarowych[1].
Wspólnie z Fundacją Rektorów Polskich oraz Instytutem Spraw Publicznych badał efektywność funkcjonowania instytucji akademickich w Europie Zachodniej, jak również zajmował się projektami z dziedziny finansowania szkolnictwa wyższego w Polsce[1].
Morawski opublikował pozycje książkowe m.in. Etyczne aspekty działalności badawczej w naukach empirycznych (2011) oraz Technoscintific Research: Methodological and Ethical Aspects (2019), współtworzył również podręczniki akademickie pt. Wprowadzenie do metrologii i techniki eksperymentu (1992) oraz Wstęp do metod numerycznych dla studentów elektroniki i technik informacyjnych (2009)[1]. Jest autorem i współautorem ponad 300 publikacji naukowych[4]. Publikował prace w czasopismach, takich jak „IEEE Transactions on Instrumentation and Measurement", „Measurement, Biomedical Signal Processing and Control”, „Journal of Chemometrics” czy „Measurement Science and Technology”[1][5].
Nagrody i odznaczenia
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1998)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2002)
- Ludwik Finkelstein Medal (2013)
- Medal im. prof. Pawła Jana Nowackiego (2014)
Ponadto wielokrotne wyróżnienia od rektora Politechniki Warszawskiej i ministerstwa[3][4][6].
Życie prywatne
Jest żonaty, ma troje dzieci[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Roman Zdzisław Morawski. Instytut Radioelektroniki i Technik Multimedialnych Politechniki Warszawskiej. [dostęp 2020-02-23].
- ↑ a b Prof. dr hab. inż. Roman Zdzisław Morawski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2020-02-23].
- ↑ a b prof. dr hab. inż. ROMAN Z. MORAWSKI, prof. zw.. Instytut Radioelektroniki i Technik Multimedialnych Politechniki Warszawskiej. [dostęp 2020-02-23].
- ↑ a b Morawski Roman Z.. [dostęp 2020-02-23].
- ↑ Roman Z. Morawski (publikacje i cytowania). scholar.google.pl. [dostęp 2020-02-23].
- ↑ Roman Z. Morawski. [dostęp 2020-02-23].