Roman Szłapa
 major audytor | |
| Data i miejsce urodzenia | 14 lipca 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1915–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 37 Łęczycki Pułk Piechoty |
| Stanowiska | kwatermistrz batalionu, podprokurator |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg){kind=small}  | |
Roman Szłapa (ur. 14 lipca 1895 w Głuchowie, zm. 1940 w Kijowie) – doktor praw, major audytor Wojska Polskiego, kawaler Orderu Wojennego Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Antoniego i Apolonii z Bieniaszów. Ukończył gimnazjum, a następnie studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem 1 stycznia 1917. Jego oddziałem macierzystym był pułk strzelców nr 34[1].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został przydzielony do batalionu łańcuckiego i wziął udział w walkach podczas wojny polsko-ukraińskiej w stopniu porucznika. Następnie brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Ze swoją jednostką został wcielony do 37 Łęczyckiego pułku piechoty w Kutnie, której był oficerem[2][3]. Został awansowany do stopnia porucznika, a następnie do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4]. W 1921 został odkomenderowany na studia, ukończył je w 1923 uzyskując tytuł doktora praw.
2 listopada 1923 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Intendentury w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu normalnego 1923–1925[5]. 4 października 1925 roku, po ukończeniu kursu, został przydzielony do Rejonowego Kierownictwa Intendentury Kalisz. Następnie został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 33. lokatą[6]. Pod koniec lat 20. został przydzielony do 7 batalionu administracyjnego w Poznaniu i został w nim kwatermistrzem[7]. W 1928 roku został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów służby intendentury z równoczesnym przydziałem do Wojskowego Sądu Okręgowego Nr VII w Poznaniu na okres sześciu miesięcy celem odbycia praktyki[8].
Po zakończeniu praktyki został przeniesiony do korpusu oficerów sądowych w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i przydzielony do Prokuratury przy Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr VII na stanowisko asystenta[9]. 7 lipca 1931 roku został mianowany podprokuratorem przy wojskowych sądach okręgowych z równoczesnym przesunięciem na stanowisko podprokuratora w Prokuraturze przy WSO VII[10][11]. 12 marca 1933 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów sądowych[12]. 31 sierpnia 1935 roku Prezydent RP zwolnił go ze stanowiska podprokuratora przy wojskowych sądach okręgowych i mianował sędzią orzekającym w wojskowych sądach okręgowych, a minister spraw wojskowych przeniósł do Wojskowego Sądu Okręgowego Nr IX w Brześciu na stanowisko sędziego orzekającego[13]. Na tym stanowisku pozostał do 1939 roku[14].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 roku został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD obwodu rówieńskiego. Był przetrzymywany w Równem. 28 marca 1940 miał zostać wywieziony do więzienia w Dniepropietrowsku. Prawdopodobnie na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko figuruje na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej, opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 42/129, oznaczony numerem 3299, jego tożsamość została podana jako Roman Szłaja)[15]. Ofiary z tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (13 kwietnia 1921)[16]
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)[17][18]
Przypisy
- ↑ Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 131, 354.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 233.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 412.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 217, 356, 1366.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 786.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 768.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 347.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 310.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 228.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 881.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 47.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 93, 94, 100.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 321, 872.
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 93. [dostęp 2014-10-27].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 810.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 321.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000, s. 286.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).