Roman Vimpeller

Roman Vimpeller
Ilustracja
zdjęcie z 1905 roku
Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1840
Godowa

Data śmierci

1923

Edukacja

C. K. Gimnazjum w Przemyślu

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Małżeństwo

Maria Dundaczew

Dzieci

Janina Nowotnowa

Odznaczenia
Medal Honorowy za Czterdziestoletnią Wierną Służbę (cywilny)

Roman Julian Vimpeller (ur. 13 lutego 1840 w Godowej, zm. 1923) – polski nauczyciel, dyrektor szkół.

Życiorys

Urodził się 13 lutego 1840 w Godowej[1][2]. W 1859 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Przemyślu[3]. Od 1860 do 1964 studiował na Wydziale Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego na kierunku o specjalności historii i geografii[2]. Studia uzupełniał na Uniwersytecie Wiedeńskim[2]

Podjął pracę nauczyciela od 15 kwietnia 1862[1]. Od 20 maja 1862 pracował w C. K. Gimnazjum w Bochni[2]. Od 27 października 1863 był zatrudniony w C. K. Gimnazjum św. Jacka w Krakowie. 13 czerwca lub lipca 1865 w Wiedniu zdał nauczycielski egzamin podstawowy w zakresie historii i geografii[1][2]. Od 30 sierpnia 1865 uczył w C. K. Gimnazjum św. Anny w Krakowie[2]. Został mianowany nauczycielem rzeczywistym 16 maja 1868[1]. Od 10 czerwca 1871 pracował w C. K. Gimnazjum w Tarnowie[2]. Stamtąd przeszedł na stanowisko Inspektora Okręgu Szkolnego, które sprawował od 21 lipca 1877 do 1 września 1880[2]. Od 1881/1882 do 1883/1884 był dyrektorem Szkoły Przemysłowo-Uzupełniającej (Handlowej) w Tarnowie (od 1881[2][4][5]. Od 5 listopada 1885 uczył w C. K. Gimnazjum w Rzeszowie[2]. Potem był profesorem i dyrektorem Seminarium Nauczycielskiego w Rzeszowie (1895)[6] oraz Żeńskiego Seminarium Nauczycielskiego w Krakowie[7][8][1] (w 1905 obchodził jubileusz 25-lecia pełnienia stanowiska dyrektora seminariów żeńskich[9]). W 1903 mianowany do VI rangi w zawodzie[1]. W 1895 w Rzeszowie był zastępcą dyrektora Komisji Egzaminacyjnej na nauczycieli i nauczycielki szkół ludowych oraz członkiem tamtejszej Rady Szkolnej Okręgowej jako reprezentant zawodu nauczycielskiego[10]. W 1898 otrzymał tytuł c. k. radcy szkolnego[11][12][1].

Otrzymał Medal Honorowy za Czterdziestoletnią Wierną Służbę[1]. Z okazji przeniesienia w stan spoczynku w 1911 został odznaczony przez cesarza Franciszka Józefa I Orderem Korony Żelaznej III klasy[13][14]. Zmarł w 1923[15].

Publikacje

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h Henryk Kopia: Spis nauczycieli szkół średnich w Galicyi oraz polskiego gimnazyum w Cieszynie. Lwów: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, 1909, s. 2.
  2. ↑ a b c d e f g h i j Alicja Puszka: Nauczyciele historii i geografii państwowych szkół średnich w Galicji w okresie autonomii (1868-1914). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1999, s. 338. ISBN 83-87703-59-1.
  3. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Przemyślu za rok szkolny 1894. Przemyśl: 1894, s. 126.
  4. ↑ Historia szkoły. zsme.edunet.tarnow.pl. [dostęp 2016-03-17].
  5. ↑ Echo z przed lat 30-stu. „Pogoń”, s. 3, Nr 38 z 17 września 1911. 
  6. ↑ Szematyzm na rok 1895. Lwów: 1895, s. 394.
  7. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy c. k. Rady szkolnej krajowej w Galicyi”, s. 443, Nr 32 z 24 września 1902. 
  8. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy c. k. Rady szkolnej krajowej w Galicyi”, s. 381, Nr 23 z 16 sierpnia 1905. 
  9. ↑ Jubileusz pedagoga. „Nowości Illustrowane”. Nr 48, s. 2, 25 listopada 1905. 
  10. ↑ Szematyzm na rok 1895. Lwów: 1895, s. 398, 410.
  11. ↑ Odznaczenia jubileuszowe. „Nowa Reforma”, s. 5, Nr 277 z 3 grudnia 1898. 
  12. ↑ Kronika. Obiad u delegata Fedorowicza. „Nowa Reforma”, s. 1, Nr 569 z 14 grudnia 1910. 
  13. ↑ Pół wieku na posterunku. „Nowości Illustrowane”. Nr 25, s. 10, 24 czerwca 1911. 
  14. ↑ Kronika. Wiadomości osobiste. Odznaczenie. „Głos Rzeszowski”, s. 6, Nr 20 z 14 maja 1911. 
  15. ↑ Tableau uczennic Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego. ct.mhk.pl. [dostęp 2016-03-17].
  16. ↑ Bibliografia Estreicher
  17. ↑ Alicja Puszka: Nauczyciele historii i geografii państwowych szkół średnich w Galicji w okresie autonomii (1868-1914). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1999, s. 212. ISBN 83-87703-59-1.

Media użyte na tej stronie

AUT KuK Friedensbande BAR.png
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka: wstążka dla części odznaczeń cywilnych oraz niektórych odznaczeń wojskowych nadawanych w czasie pokoju (Friedensbande) dla odznaczeń austro-węgierskich:
Ordine imperiale della corona di ferro, austria.png
nastrino Ordine imperiale della corona di ferro
Roman Vimpeller.jpg
Polish teacher.