Romeo i Julia z Sarajewa

Romeo i Julia z Sarajewa
Romeo and Juliet in Sarajevo
Gatunek

dokument

Data premiery

10 maja 1994

Kraj produkcji

Kanada, USA, Niemcy

Język

angielski

Czas trwania

60 min

Reżyseria

John Zaritsky

Scenariusz

John Zaritsky

Grób Admiry i Boška w Sarajewie

Romeo i Julia z Sarajewa[1] (ang. Romeo and Juliet in Sarajevo) – film dokumentalny o śmierci narzeczonych – Boszniaczki Admiry Ismić (ur. 1968) i Serba Boška Brkicia (ur. 1968) – którzy zginęli od strzałów snajpera 18 maja 1993 podczas oblężenia Sarajewa. Film został wyprodukowany przez należący do Public Broadcasting Service „Frontline”, Canadian Broadcasting Corporation, National Film Board of Canada oraz Westdeutscher Rundfunk. Reżyserem był John Zaritsky[2]. Jako pierwszy ich historię opisał Kurt Schork[3].

Film opowiada o historii dwojga 25-letnich mieszkańców Sarajewa, Boszniaczki Admiry Ismić i Serba Boška Brkicia, którzy postanowili opuścić miasto podczas oblężenia. W tym celu 18 maja 1993 około godz. 17. chcieli przejść przez most Vrbanja w kierunku dzielnicy Grbavica. Po opuszczeniu strefy boszniackiej, zostali postrzeleni. Pierwszy śmiertelnie ranny został Boško, chwilę później trafiono Admirę, która zmarła kilkadziesiąt minut później, tuląc chłopaka. Ich ciała pozostały przez tydzień na moście, który znajdował się w strefie ziemi niczyjej przy alei snajperów. Siły UNPROFOR odmówiły ich przeniesienia bez ogłoszenia zawieszenia broni. Później udało się w nocy przenieść ich do kontrolowanej przez Armię Republiki Serbskiej Grbavicy. Pochowano ich wpierw na serbskim cmentarzu wojennym na Lukavicy we Wschodnim Sarajewie. W 1996 zgodnie z życzeniem rodziców Admiry przeniesiono ich na cmentarz Lav w Sarajewie[4][5][6].

W filmie wypowiadają się rodzice Admiry i Boška, ich przyjaciele, świadkowie zabójstwa. O zabicie pary oskarżali się wzajemnie Boszniacy i Serbowie. Twórcom filmu nie udało się ustalić, z której strony padły śmiertelne strzały[5].

Reżyser filmu otrzymał nagrodę Columbia University Graduate School of Journalism im. Alfreda Duponta. Film był też nominowany do Emmy[7].

Historia Admiry i Boska stała się także inspiracją dla piosenki Bosko and Admira Billa Maddena[8] oraz francuskiego filmu dokumentalnego z 2011 w reżyserii Frédérica Tonolliego Sarajevo, mon amour[9] (Sarajewo, moja miłość)[10].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Opis dokumentu, Planete+ [dostęp 2020-10-31] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-20].
  2. ↑ Romeo and Juliet in Sarajevo · British Universities Film & Video Council, bufvc.ac.uk [dostęp 2020-10-31] (ang.).
  3. ↑ Kurt Schork, Kurt Schork’s signature dispatch from siege of Sarajevo, ksmemorial.com, 23 maja 1993 [dostęp 2020-10-31] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-28] (ang.).
  4. ↑ Gordana Sandić-Hadžihasanović, Boško i Admira: Ljubav za sva vremena, Radio Slobodna Evropa, 18 maja 2015 [dostęp 2020-10-31] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-18] (serb.-chorw.).
  5. ↑ a b Sjećanje na ljubav: Prije 21 godinu u smrt otišli sarajevski Romeo i Julija, oslobodjenje.ba, 18 maja 2014 [dostęp 2020-10-31] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (bośn.).
  6. ↑ 'Only a bullet' could separate them, edition.cnn.com, 10 kwietnia 1996 [dostęp 2020-10-31] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-24] (ang.).
  7. ↑ NFB - Portraits, onf.ca, 30 września 2007 [dostęp 2020-10-31] [zarchiwizowane z adresu 2007-09-30] (ang.).
  8. ↑ Na današnji dan su ubijeni Boško i Admira: Ljubav za sva vremena, Azra Magazin, 18 maja 2020 [dostęp 2020-10-31] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-06] (bośn.).
  9. ↑ SARAJEVO MON AMOUR, PriMed, 20 lutego 2013 [dostęp 2020-10-31] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-06] (ang.).
  10. ↑ Sarajewo, moja miłość (2011), Telemagazyn.pl [dostęp 2020-10-31] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-06].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Admira, Bosko grave.jpg
Autor: Miłosz Pieńkowski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Admira Ismić and Boško Brkić grave