Romuald Jaworski (oficer)

Romuald Jaworski
major kawalerii major kawalerii
Data urodzenia

25 stycznia 1897

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

7 Pułk Ułanów,
Szwadron Kawalerii KOP „Stołpce”,
Szwadron Kawalerii KOP „Mizocz”,
5 Pułk Ułanów

Stanowiska

dowódca szwadronów KOP,
kwatermistrz

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Walecznych (1920-1941, trzykrotnie) Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej

Romuald Jaworski h. Sas (ur. 25 stycznia 1897, zm. 1940 w ZSRR) – major kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 25 stycznia 1897 jako syn Stanisława[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[2][3]. W latach 20. i 30. był oficerem 7 pułku ułanów (Mińsk Mazowiecki)[4][5][6]. Został awansowany do stopnia rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[7][8]. 5 października 1924 został przeniesiony z 7 pułku ułanów do Korpusu Ochrony Pogranicza, w strukturze którego od 1925 był dowódcą szwadronu kawalerii KOP „Mizocz”, a od 16 lipca 1929 do 31 marca 1930 był dowódcą szwadronu kawalerii KOP „Stołpce”, po czym został przeniesiony do 5 pułku ułanów[9][10]. W 1932 był ponownie oficerem 7 pułku ułanów[11].

Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej 1939 w stopniu majora pełnił stanowisko kwatermistrza 7 pułku ułanów. 27 lub 29 września 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w więzieniu w Kijowie. Pod koniec kwietnia lub na początku maja 1940 por. lek. Ryszard Kaszubski po raz ostatni słyszał jak nazwisko „Jaworski” było wywoływane z innej celi do transportu[12].

Na wiosnę został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 56/3-93 oznaczony numerem 3397)[13]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b Romuald Jaworski. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 685.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 607.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 613.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 555.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 333.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 352.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 151.
  9. ↑ Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924–1925. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1925, s. 35.
  10. ↑ Obsada oficerska B KOP „Nowogródek”. Wykaz zmian stanu oficerów Brygady KOP „Nowogródek” w latach 1927–1935 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 634.
  12. ↑ Pohoski ↓, s. 32.
  13. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 36. [dostęp 2016-07-20].
  14. ↑ a b Na podstawie fotografii [1].
  15. ↑ M.P. z 1933 r. nr 131, poz. 172 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 240.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Odznaka za rany i kontuzje 1 gwiazdka BAR.png
Odznaka za rany i kontuzje - 1 gwiazdka