Romuald Smorczewski

Romuald Smorczewski (ur. 28 lutego 1901 roku w Omsku, zm. w 1962 roku w Warszawie) – polski malarz.

Urodził się w rodzinie warszawskiej inteligencji, zesłanej na Syberię po upadku powstania styczniowego. W latach 1920-1922 studiował na wydziale malarstwa w Artystyczno-Przemysłowym Instytucie Sztuki Praktycznej w Nowo-Omsku. Po powrocie do Polski, w latach 1926-1930, ukończył warszawską Miejską Szkołę Sztuk Zdobienniczych i Malarstwa. Od 1945 roku był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków w oddziale warszawskim. Uczestniczył w wielu ogólnopolskich wystawach zbiorowych inicjowanych przez Ministerstwo Kultury i Sztuki, Muzeum Narodowe i Muzeum Wojska Polskiego. W latach 1950-1953 czterokrotnie wystawiano jego prace w warszawskiej Zachęcie.

Specjalizował się w malarstwie sztalugowym. Stosował wiele technik artystycznych. Preferował akwarelę i technikę olejną na różnych podłożach. Równocześnie był rysownikiem i często portretował z pomocą kredki, ołówka lub węgla. Obrazy Romualda Smorczewskiego znajdują się w zbiorach muzealnych i prywatnych kolekcjach w Polsce, Rosji i USA. Głównym tematem jego twórczości malarskiej jest człowiek, jego los, praca, trudy życia i nastroje. Po śmierci malarza jego twórczość przechowywana była w domu rodzinnym, a ostatnio w domach wnuków artysty – Zbigniewa i Bogusława Poniatowskich, których wielokrotnie portretował w okresie ich wczesnego dzieciństwa.

Bibliografia

• Jan K. Ostrowski: Wielka encyklopedia malarstwa polskiego. Kraków: 2011. ISBN 978-83-7447-118-3.
• Nowa encyklopedia powszechna PWN. PWN, Grudzień 2004. ISBN 83-01-14179-4.