Rozyna (radioodbiornik)

Rozyna
Ilustracja
wersja drewniana
Typlampowy, monofoniczny
ProducentZRK
Państwo Polska
Lata produkcji1962[1]
Dane techniczne
Zakresy fal
Fale długie165–280 kHz
Fale średnie535–1600 kHz
Fale krótkie6–12 MHz
Inne
Moc wzm. (h≤7%)1 W
Pobór mocy (sieć)30 VA (220 V)
Wymiary295×190×150 mm
Masa3 kg
Dane z Odbiorniki Radiowe, Telewizyjne i Magnetofony I: Opisy i Dane Techniczne, o ile nie zaznaczono inaczej.

Rozyna – polski radioodbiornik produkowany w Zakładach Radiowych im. Marcina Kasprzaka w Warszawie. Umożliwia odbiór stacji na falach długich, średnich i krótkich. Posiada wbudowaną antenę ferrytową i suwakowy przełącznik zakresów na bocznej ścianie. Układ odbiornika (superheterodynowy, identyczny z zastosowanym w Figaro 3291), zasilany jest z autotransformatora i zawiera 3 lampy elektronowe (ECH 81, EBF 89 i ECL 82) i prostownik selenowy (SPS 5A). Odbiornik produkowano w dwóch podstawowych wersjach – z obudową drewnianą i bakelitową.

Wersje

Rozyna N – wersja odkłócona, posiada układ elektryczny i obudowę identyczną jak Rozyna w wersji drewnianej. Zmiany w konstrukcji: przewód zasilający odłączany, zmieniony przełącznik zakresów i rozmieszczenie cewek, większa antena ferrytowa, osadzona na kubku filtra pośredniej częstotliwości, ekranowanie kondensatora zmiennego, pierwszej lampy i drugiego filtra p.cz. Tylna ścianka wykonana jest z cienkiej, twardej płyty pilśniowej.

Rozyna 2 – produkowana w latach 1962–1963, od wcześniejszej Rozyny jest prawie dwukrotnie większa. Zastosowano transformator sieciowy zamiast autotransformatora, obrotowy przełącznik zakresów, skokową regulację barwy tonu oraz elektronowy wskaźnik wysterowania, tzw. „magiczne oko” (EM 80). Obudowa i część elementów w środku (m.in. bakelitowa listwa z gniazdami) najprawdopodobniej pochodzi od Malwy 3301. Wyprowadzono wejście gramofonowe, ale nie ma przełącznika radio/gramofon.

Przypisy

  1. Stare Radio | ZRK, Rozyna drew, www.oldradio.pl [dostęp 2017-11-26].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie