Rudolf Mleczko
 kapitan piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 17 kwietnia 1898 Kozy |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 18 sierpnia 1928 Rogóźno |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |  Wojsko Polskie |
| Jednostki | 2 Pułk Strzelców Podhalańskich |
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
_BAR.svg){kind=small} | |
Rudolf Mleczko (ur. 17 kwietnia 1898 w Kozach, zm. 18 sierpnia 1928 w Rogóźnie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 17 kwietnia 1898[1][2][3] w Kozach jako syn Jana i Anny z domu Osierda. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5], a później do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[6]. W latach 20. był oficerem zawodowym 2 pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku[7][8][9]. W 1928 był zweryfikowany z lokatą 89[10].
Był autorem artykułu pt. Uwagi o organizacji łączności w pułku piechoty, opublikowanym w zeszycie 7 czasopisma „Przegląd Piechoty” z sierpnia 1928[11][12]. Ostatnie zdanie jego rozprawy brzmiało[13]:
Zbliżający się okres ćwiczeń koncentracyjnych i międzydywizyjnych przyniesie cały szereg nowych doświadczeń i nowych poglądów oraz wysunie, być może, nowe postulaty, które dadzą bogaty materiał do dalszego rozwinięcia tego ważnego w życiu wojska zagadnienia.
Zmarł 18 sierpnia 1928 w Rogóźnie[14][2][3]. Poniósł śmierć podczas ćwiczeń wojskowych 2 pułku Strzelców Podhalańskich[15]. Został wówczas zastrzelony przy swojej kwaterze, według doniesienia prasowego po sutej libacji w kasynie oficerskim z okazji pożegnania oficerów rezerwy[15]. Sprawcą zabójstwa był por. Jan Pniewski, który pod koniec sierpnia 1928 został przewieziony do więzienia Okręgowego Sądu Wojskowego we Lwowie[15]. W ewidencji Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej widniało dwóch oficerów o tożsamości Jan Pniewski. Pierwszy z nich, Jan Pniewski I, ur. 1894, posiadał tytuł naukowy doktora i w latach 1923, 1924 w stopniu porucznika piechoty był oficerem rezerwowym 36 pułku piechoty z garnizonu Warszawa[16][17]. Drugi z nich, porucznik kawalerii Jan Pniewski II, ur. 1898, na przełomie lat 20./30., w tym w 1928 roku, był oficerem 14 pułku Ułanów Jazłowieckich z garnizonu Lwów[18][19][20][21]. Istnieje prawdopodobieństwo, że opisywanym sprawcą zabójstwa Rudolfa Mleczki był pierwszy z nich, oficer piechoty urodzony w 1894, jako że doniesienie prasowe w „Expressie Wieczornym Ilustrowanym” wskazało, iż zabójca był oficerem 2 pułku Strzelców Podhalańskich, a zatem jednostki piechoty. Odnośnie do przyczyn dokonania zabójstwa krążyły różne wersje i pogłoski, które miało wyjaśnić wszczęte śledztwo[15].
Uroczystości żałobne Rudolfa Mleczki odbyły się w Tomaszowie Lubelskim, a uczestniczyli w nich żołnierze z załogi pobliskiego garnizonu w oraz z jednostek wówczas uczestniczących w ćwiczeniach w pobliskim Bełżcu[15]. Następnie jego ciało zostało przewiezione do Krosna[15] i pochowane na tamtejszym Starym Cmentarzu w grobowcu rodziny Niepokojów, w którym został później pochowany mjr Władysław Gościński (1890–1954)[2][22][23]. Inskrypcja nagrobna podała, iż Rudolf Mleczko zginął na posterunku[2].
Był odznaczony Krzyżem Walecznych[2]. Jego żoną była Stefania z domu Niepokój (1902–1996), z którą miał córkę[3][15][24].
Przypisy
- ↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2016-05-18].
- ↑ a b c d e Informacja w treści inskrypcji nagrobnej Rudolfa Mleczki.
- ↑ a b c Rudolf Mleczko. geni.com. [dostęp 2016-07-21].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 435.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 378.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 221.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 379.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 328.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 102.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów. „Przegląd Piechoty”. Z. 8, s. 137, 1928.
- ↑ Spis rzeczy. „Przegląd Piechoty”. Z. 6, s. III, IX, 1928.
- ↑ Rudolf Mleczko. Uwagi o organizacji łączności w pułku piechoty. „Przegląd Piechoty”. Z. 7, s. 1-9, 1928.
- ↑ Rudolf Mleczko. Uwagi o organizacji łączności w pułku piechoty. „Przegląd Piechoty”. Z. 7, s. 9, 1928.
- ↑ Zmarli. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 14, s. 389, 5 listopada 1928.
- ↑ a b c d e f g Porucznik zastrzelił kapitana. Zagadkowa tragedia na ćwiczeniach wojskowych. „Express Wieczorny Ilustrowany”. Nr 244, s. 3, 31 sierpnia 1928.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 231, 492.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 215, 432.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 72, 627, 689.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 567, 611.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 303, 359.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 159, 641.
- ↑ Zasłużeni Krośnianie pochowani na Starym Cmentarzu. s. 17, 18. [dostęp 2017-07-21].
- ↑ Ewa Gorczyca: Stary Cmentarz w Krośnie. nowiny24.pl, 2005-11-02. [dostęp 2016-07-21].
- ↑ Stefania Mleczko (Niepokój). geni.com. [dostęp 2016-07-21].
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grobowiec rodziny Niepokój na Starym Cmentarzu w Krośnie. Pochowani: kpt. Rudolf Mleczko i mjr Władysław Gościński.