Ryszard Włodzimierz Zyms

Ryszard Włodzimierz Zyms

podpułkownik dyplomowany saperów
Data i miejsce urodzenia	2 listopada 1891 Nurzec
Data i miejsce śmierci	28 grudnia 1954 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	8 pułk saperów Kościuszkowski Obóz Szkolny Saperów 1 pułk saperów Wyższa Szkoła Wojenna Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych 1 dywizjon pociągów pancernych Oddziału IV Sztabu Głównego Ministerstwo Przemysłu i Handlu Batalion Elektrotechniczny Ośrodek Zapasowy Saperów typ specjalny nr 1 Komenda Główna ZWZ/K
Stanowiska	dowódcy 1 dywizjonu pociągów pancernych referent szef Wydziału Wojskowego dowódca Batalionu Elektrotechnicznego dowódca Ośrodka Zapasowego Saperów Nr 1 oficer w Wydziale Saperów KG AK szefa Wydziału Saperów KG AK
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa Powstanie warszawskie
Późniejsza praca	1914–1945
Odznaczenia

Ryszard Włodzimierz Zyms (ur. 2 listopada 1891 w Nurcu, pow. Jędrzejów, zm. 28 grudnia 1954 w Warszawie) – podpułkownik dyplomowany saperów Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 2 listopada 1891 w Nurcu, w rodzinie Karola, absolwent szkoły średniej z maturą. Służył w armii rosyjskiej, gdzie ukończył kurs szkoły oficerskiej saperów. Uczestnik I wojny światowej. W Wojsku Polskim od października 1918. Walczył na froncie wojny polsko-bolszewickiej 1919–1920. Służył w 8 pułku saperów jako oficer nadetatowy, odkomenderowany do Oddziału II Sztabu Generalnego^[1], a w 1923 powołany na kurs doszkolenia oficerów saperów w Kościuszkowskim Obozie Szkolnym Saperów^[2]. Z dniem 15 grudnia 1924 został przydzielony z 1 pułku saperów do KOSSap. na stanowisko dowódcy kompanii^[3]. W latach 1927–1929 był słuchaczem Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu Szkoły został przydzielony do Oddziału IV Sztabu Głównego – na stanowisko referenta^[4]. Przeniesiony z Oddziału IV Sztabu Głównego na 3-tygodniowy kurs informacyjny broni pancernych dla oficerów sztabowych i dyplomowanych w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych w Modlinie^[5]. Po ukończeniu kursu powrócił do Oddziału IV SG. W grudniu 1932 przeniesiony z Oddziału IV Sztabu Głównego na stanowisko dowódcy 1 dywizjonu pociągów pancernych w Jabłonnie^[6], dywizjonem dowodził w okresie XI 1932 – XII 1933. W grudniu 1933 objął stanowisko szefa Wydziału Wojskowego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu^[7]. W okresie 11 czerwca 1937 do września 1939 dowodził batalionem elektrotechnicznym. W kampanii wrześniowej 1939 brał udział na stanowisku dowódcy batalionu elektrotechnicznego, potem od 5 września 1939 dowodził Ośrodkiem Zapasowym Saperów typu specjalnego Nr 1 z Modlina, który 6 września 1939 został ewakuowany z Modlina do m. Domaczewo – Sławatycze nad Bugiem, później w rejon Kowla. Następnie dowodził oddziałami zmotoryzowanymi w Grupie „Dubno”
Po zakończeniu kampanii wrześniowej powrócił do Warszawy i podjął działalność konspiracyjną w Związku Walki Zbrojnej/AK pod ps. „Szczerba”. Początkowo do 1942 oficer w Wydziale Saperów KG ZWZ/K, potem w okresie października 1942 do października 1943 pełnił funkcję szefa Wydziału Saperów KG AK. Od listopada 1943 pełnił funkcję szefa sztabu Grupy Operacyjnej „Prusy Wschodnie” AK, uczestniczył w powstaniu warszawskim.
Po wojnie mieszkał w Warszawie, gdzie zmarł w 1954, pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A19-4-14)^[8].

Awanse

• podporucznik^[9]
• porucznik – 1 IV 1920^[10]
• kapitan – zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[11]
• major – zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925^[12]
• podpułkownik – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938^[13]

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości (17 marca 1932)^[14][15]
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi (16 marca 1928)^[16][17]
• Odznaka „Znak Pancerny” (11 listopada 1933)^[18]
• Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923, s. 888, 907.
• Rocznik Oficerski 1924, s. 797, 830.
• Rocznik Oficerski 1928, s. 583, 593.
• Rocznik Oficerski 1932, s. 249, 739.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939; stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Księgarnia Akademicka Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
• Tadeusz Łaszczewski: Lubelszczyzna - 1939 r. nazwiska T – Ż. Janusz Stankiewicz, 2011. [dostęp 2019-07-02].