Rząd Paola Gentiloniego

Paolo Gentiloni w dniu desygnowania na urząd premiera

Rząd Paola Gentiloniego – rząd Republiki Włoskiej, urzędujący od 12 grudnia 2016 do 1 czerwca 2018.

7 grudnia 2016, po odrzuceniu w referendum zaproponowanych propozycji zmian ustrojowych, premier Matteo Renzi z Partii Demokratycznej ogłosił dymisję rządu[1]. 11 grudnia 2016 na stanowisko premiera Włoch został desygnowany Paolo Gentiloni, działacz PD i urzędujący minister spraw zagranicznych[2]. Następnego dnia ogłosił listę kandydatów na ministrów[3], w większości wchodzących w skład poprzedniego rządu. Również 12 grudnia 2016 członkowie nowego gabinetu zostali zaprzysiężeni przez prezydenta[4].

13 grudnia 2016 rząd otrzymał wotum zaufania w Izbie Deputowanych (368 głosów za przy 105 przeciw), a 14 grudnia również w Senacie (169 głosów za przy 99 przeciw)[5].

W skład gabinetu w dniu powstania wszedł premier, 13 ministrów resortowych i 5 ministrów bez teki[6]. Sekretarzem rządu w randze podsekretarza stanu została Maria Elena Boschi[6].

24 marca 2018, blisko trzy tygodnie po wyborach parlamentarnych, premier ogłosił dymisję rządu[7]. Ostatecznie gabinet funkcjonował do 1 czerwca 2018, gdy po długotrwałych negocjacjach został zaprzysiężony pierwszy rząd Giuseppe Contego.

Skład rządu

FunkcjaImię i nazwiskoPartia polityczna
PremierPaolo GentiloniPD
Minister spraw wewnętrznychMarco MinnitiPD
Minister sprawiedliwościAndrea OrlandoPD
Minister spraw zagranicznychAngelino AlfanoNCD
Minister obronyRoberta PinottiPD
Minister gospodarki i finansówPier Carlo Padoanbezpartyjny
Minister rozwoju gospodarczegoCarlo CalendaPD
Minister infrastruktury i transportuGraziano DelrioPD
Minister pracy i polityki społecznejGiuliano Polettibezpartyjny
Minister kulturyDario FranceschiniPD
Minister zdrowiaBeatrice LorenzinNCD
Minister edukacji, szkolnictwa wyższego i badań naukowychValeria FedeliPD
Minister środowiskaGian Luca GallettiCentristi per l’Europa
Minister polityki rolnej, żywnościowej i leśnejMaurizio Martina (do 13 marca 2018)[8]PD
Minister ds. kontaktów z parlamentemAnna FinocchiaroPD
Minister ds. administracji publicznej i deregulacjiMarianna MadiaPD
Minister ds. regionalnychEnrico Costa (do 19 lipca 2017)[9]NCD
Minister ds. spójności terytorialnejClaudio De VincentiPD
Minister ds. sportuLuca LottiPD

Przypisy

  1. ↑ Renzi si è dimesso da presidente del Consiglio: aperta la crisi di governo. Da giovedì le consultazioni. ilfattoquotidiano.it, 7 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-14]. (wł.).
  2. ↑ Włochy: Paolo Gentiloni desygnowany na premiera. polskieradio.pl, 11 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-14].
  3. ↑ Governo Gentiloni: lista ministri. Alfano Esteri, Minniti Interni, Lotti Sport, Fedeli Istruzione. Boschi sottosegretario. ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-14]. (wł.).
  4. ↑ Il Presidente del Consiglio Paolo Gentiloni e i Ministri hanno giurato nelle mani del Capo dello Stato. quirinale.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-14]. (wł.).
  5. ↑ [Esplora il significato del termine: Gentiloni incassa la fiducia al Senato: 169 sì, 99 contrari Gentiloni incassa la fiducia al Senato: 169 sì, 99 contrari]. corriere.it, 14 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-13]. (wł.).
  6. ↑ a b Governo Gentiloni: lista ministri. Alfano Esteri, Minniti Interni, Lotti Sport, Fedeli Istruzione. Boschi sottosegretario. ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-16]. (wł.).
  7. ↑ Colle, Gentiloni si è dimesso da presidente del Consiglio: „Orgoglioso di aver servito l’Italia, grazie a tutto il governo”. repubblica.it, 24 marca 2018. [dostęp 2018-06-01]. (wł.).
  8. ↑ Obowiązki ministra tymczasowo przejął premier Paolo Gentiloni, nie powołano następcy.
  9. ↑ Obowiązki ministra tymczasowo przejął premier Paolo Gentiloni, później kompetencje te powierzono podsekretarzowi stanu.
Rządy Włoch od 1946
  • De Gasperi II (1946–1947)
  • De Gasperi III (1947)
  • De Gasperi IV (1947–1948)
  • De Gasperi V (1948–1950)
  • De Gasperi VI (1950–1951)
  • De Gasperi VII (1951–1953)
  • De Gasperi VIII (1953)
  • Pella (1953–1954)
  • Fanfani I (1954)
  • Scelba (1954–1955)
  • Segni I (1955–1957)
  • Zoli (1957–1958)
  • Fanfani II (1958–1959)
  • Segni II (1959–1960)
  • Tambroni (1960)
  • Fanfani III (1960–1962)
  • Fanfani IV (1962–1963)
  • Leone I (1963)
  • Moro I (1963–1964)
  • Moro II (1964–1966)
  • Moro III (1966–1968)
  • Leone II (1968)
  • Rumor I (1968–1969)
  • Rumor II (1969–1970)
  • Rumor III (1970)
  • Colombo (1970–1972)
  • Andreotti I (1972)
  • Andreotti II (1972–1973)
  • Rumor IV (1973–1974)
  • Rumor V (1974)
  • Moro IV (1974–1976)
  • Moro V (1976)
  • Andreotti III (1976–1978)
  • Andreotti IV (1978–1979)
  • Andreotti V (1979)
  • Cossiga I (1979–1980)
  • Cossiga II (1980)
  • Forlani (1980–1981)
  • Spadolini I (1981–1982)
  • Spadolini II (1982)
  • Fanfani V (1982–1983)
  • Craxi I (1983–1986)
  • Craxi II (1986–1987)
  • Fanfani VI (1987)
  • Goria (1987–1988)
  • De Mita (1988–1989)
  • Andreotti VI (1989–1991)
  • Andreotti VII (1991–1992)
  • Amato I (1992–1993)
  • Ciampi (1993–1994)
  • Berlusconi I (1994–1995)
  • Dini (1995–1996)
  • Prodi I (1996–1998)
  • D’Alema I (1998–1999)
  • D’Alema II (1999–2000)
  • Amato II (2000–2001)
  • Berlusconi II (2001–2005)
  • Berlusconi III (2005–2006)
  • Prodi II (2006–2008)
  • Berlusconi IV (2008–2011)
  • Monti (2011–2013)
  • Letta (2013–2014)
  • Renzi (2014–2016)
  • Gentiloni (2016–2018)
  • Conte I (2018–2019)
  • Conte II (2019–2021)
  • Draghi (2021–2022)
  • Meloni (od 2022)

Media użyte na tej stronie

Governo Gentiloni.jpg

Paolo Gentiloni on 11 December 2016.