Rzecznik Saurona

Rzecznik Saurona
Mouth of Sauron
komendant Barad-dûr
Postać z mitologii Śródziemia
Wystąpienia

Władca Pierścieni

Grany przez

Bruce Spence (Władca Pierścieni)

Dane biograficzne
Pochodzenie

Mordor

Przynależność

człowiek, Czarny Númenorejczyk

Data urodzenia

DE lub TE

Data śmierci

25 marca 3019 TE?[1]

Rzecznik Saurona – postać ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Był to człowiek, Czarny Númenorejczyk, posłaniec Saurona i komendant jego głównej twierdzy, Czarnej Wieży. Nazywany był Rzecznikiem Saurona, bowiem nikt nie znał jego imienia. Nawet on sam dawno zapomniał jak brzmiało. Pojawia się we Władcy Pierścieni. Prawdopodobnie zginął 25 marca 3019 roku Trzeciej Ery[1].

W służbie Saurona

Początki

Na służbę Saurona wstąpił po jego powrocie do Śródziemia w Trzeciej Erze. Dzięki swym zdolnościom zajmował wysoką pozycję wśród podwładnych Saurona, był bowiem komendantem twierdzy Barad-dûr.

Zgłębiał też sztukę czarnoksięską i znał dość dobrze zamysły swego pana, w okrucieństwie zaś nie ustępował orkom[2].

Dzięki tajemnej czarnej magii mógł najprawdopodobniej wydłużać swoje życie i być może czynił tak już od Drugiej Ery[3]. Nie był on upiorem, tak jak Nazgûle, lecz żywym człowiekiem. Jak większość żołnierzy Władcy Ciemności ubierał się na czarno.

Poseł do Ereboru?

Nieznane pozostają szczegóły jego działalności przed Wojną o Pierścień. Można przypuszczać, że był posłem wysłanym do Ereboru i Dale, gdzie w 3017 i 3018 roku Trzeciej Ery spotkał się z królem Brandem i Dáinem Żelazną Stopą. Wówczas to trzykrotnie nawiedzał państwo krasnoludów, dopytując się o kraj hobbitów oraz obiecując Dáinowi przyjaźń Saurona i nagrodę za odnalezienie dla Władcy Ciemności pierścienia Bilba lub choćby udzielenie informacji o nim. W razie odmowy współpracy groził mu, jak i Brandowi, wojną.

Utożsamienie tego posła z Rzecznikiem Saurona jest niepewne. Wiadomo jedynie, że ów wysłannik przybył konno nocą i nikt go dokładnie nie widział, a podczas rozmowy, według relacji Glóina:

(...) ściszył swój dziki głos i byłby go pewnie osłodził, gdyby to było możliwe. (...) Skończył i syk dobiegł mu się z piersi jak z gniazda żmij, a wszyscy stojący w pobliżu zadrżeli[4].

Misja pod Morannonem

Dokładnie znana jest ostatnia misja Rzecznika. 25 marca 3019 roku Sauron wysłał go jako posła na rozmowę z Gandalfem i wodzami Armii Zachodu, tuż przed bitwą pod Morannonem.

Na czele jechał wysoki mąż, odrażającej postaci, na czarnym koniu, jeśli godzi się nazwać koniem ogromną, wstrętną bestię o straszliwym pysku, z łbem podobnym do trupiej końskiej czaszki, ziejącą płomieniem z oczodołów i nozdrzy[2].

Rzecznik Saurona zachowywał się wobec nich obelżywie i szantażował, twierdząc, że w niewoli przetrzymywany jest Frodo. By im to udowodnić, pokazał jego kolczugę, płaszcz oraz pozostawiony przez Sama miecz, rzeczy które z Wieży Cirith Ungol przyniósł Shagrat. W zamian za zwolnienie hobbita domagał się odwrotu Armii Zachodu za Anduinę i uznania zwierzchnictwa Władcy Ciemności przez ludzi z Gondoru i Rohanu. Jednak negocjacje te zakończyły się nie po myśli Rzecznika Saurona, bowiem Gandalf odrzucił jego żądania. Dalsze losy posła nie są znane.

Ekranizacja Petera Jacksona

W ekranizacji Władcy Pierścieni w reżyserii Petera Jacksona w rolę Rzecznika Saurona wcielił się Bruce Spence. Scena z jego udziałem została włączona do wersji rozszerzonej filmu Powrót króla, wydanej na DVD.

W filmie epizod z udziałem Rzecznika Saurona jest krótszy niż w powieści, a jego zakończenie jest zupełnie inne niż w książce Tolkiena. W filmie poseł wyjeżdża samotnie z Morannonu (w książce towarzyszą mu żołnierze Saurona) naprzeciw Gandalfa i jego towarzyszy. Nosi hełm, który zasłania mu całą twarz, z wyjątkiem nieco zniekształconych ust. Pokazuje przeciwnikom kolczugę Froda i dokucza im, że hobbit bardzo cierpiał. Gdy zaczyna zwracać się do Aragorna, ten podjeżdża do niego (obaj są na koniach) i odcina mu głowę, co Gimli komentuje słowami „No i koniec negocjacji”. Ta zmiana w stosunku do powieści spotkała się z dość krytycznymi ocenami.

Przypisy

  1. ↑ a b Data podana za: Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich). W: J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. M. Skibniewska. T. 3: Powrót Króla. Warszawa: 2002, s. 489.
    Według Kalendarza Namiestników miesiąc ten zwał się Súlimë. Dokładne informacje o kalendarzach Śródziemia zawarte są w Dodatku D Kalendarz Shire’u.
  2. ↑ a b J.R.R. Tolkien: op.cit.. s. 205 (księga piąta, rozdział 10 Czarna Brama się otwiera).
  3. ↑ Taki pogląd wyraża w swojej Encyklopedii Śródziemia Robert Foster, R. Foster: Encyklopedia Śródziemia. Warszawa: 2003, s. 281 (hasło Usta Saurona).
  4. ↑ J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. M. Skibniewska. T. 1: Drużyna Pierścienia. Warszawa: 2002, s. 320 (księga druga, rozdział 2 Narada u Elronda).

Bibliografia

  • John Ronald Reuel Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. Maria Skibniewska. T. 3: Powrót Króla. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, 2002. ISBN 83-7319-172-0.
  • John Ronald Reuel Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. Maria Skibniewska. T. 1: Drużyna Pierścienia. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, 2002. ISBN 83-7319-172-0.
  • Robert Foster: Encyklopedia Śródziemia. przeł. Andrzej Kowalski, Tadeusz A. Olszański, Agnieszka Sylwanowicz. Warszawa: Wydawnictwo Amber, 2003. ISBN 83-241-0200-0.
  • Fran Walsh, Philippa Boyens, Peter Jackson: The Lord of the Rings: The Return of the King. Screenplay based on the novels by J.R.R. Tolkien. 2003.

Linki zewnętrzne