Sébastien Lareau
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 27 kwietnia 1973 | |||||||||
| Wzrost | 183 cm | |||||||||
| Gra | praworęczna | |||||||||
| Status profesjonalny | 1991 | |||||||||
| Zakończenie kariery | 2001 | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 0 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 76 (17 kwietnia 1995) | |||||||||
| Australian Open | 3R (1998) | |||||||||
| Roland Garros | 2R (1997) | |||||||||
| Wimbledon | 2R (1993, 1998–2000) | |||||||||
| US Open | 2R (1995, 1998, 1999) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 17 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 4 (11 września 1999) | |||||||||
| Australian Open | F (1996, 1997) | |||||||||
| Roland Garros | QF (2000) | |||||||||
| Wimbledon | SF (1998) | |||||||||
| US Open | W (1999) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Sébastien Lareau (ur. 27 kwietnia 1973 w Montrealu) – kanadyjski tenisista, zwycięzca US Open 1999 w grze podwójnej, złoty medalista igrzysk olimpijskich w Sydney (2000) w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
Po udanej karierze juniorskiej – w 1990 roku w parze z Sébastienem Leblancem triumfował w grze podwójnej juniorów na French Open i Wimbledonie (pierwsze kanadyjskie tytuły wielkoszlemowe) – w roku 1991 roku został tenisistą zawodowym. Profesjonalną karierę kontynuował do 2001 roku.
Jako singlista najwyższą pozycję rankingową zanotował w kwietniu 1995 roku – nr 76. W zawodach rangi ATP World Tour najdalej doszedł do półfinału w Memphis w sezonie 2001.
W grze podwójnej wygrał w 17 turniejów kategorii ATP World Tour w deblu, w dalszych 15 osiągnął finały. W listopadzie 1999 roku zajmował pozycję nr 4. w rankingu deblistów. Najlepszym sezonem w karierze Lareau był rok 1999, kiedy wraz z Alexem O’Brienem wygrali wielkoszlemowy US Open[1], Tennis Masters Cup oraz kolejne 5 turniejów. Rok później wygrał złoty medal igrzysk olimpijskich w Sydney, pokonując z Danielem Nestorem w finale Todda WoodBridge’a i Marka Woodforde’a[2]. Ponadto w 1996 roku był w finale Tennis Masters Cup oraz Australian Open, w 1997 roku ponownie dotarł do finału Australian Open.
Wielokrotnie reprezentował Kanadę w Pucharze Davisa, także w grze pojedynczej.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (17–15)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 10 kwietnia 1994 | Tokio | Twarda |  Patrick McEnroe |  Henrik Holm Anders Järryd | 5:7, 1:6 |
| Finalista | 2. | 24 kwietnia 1994 | Seul | Twarda | Kent Kinnear |  Stéphane Simian Kenny Thorne | 4:6, 6:3, 5:7 |
| Finalista | 3. | 13 listopada 1994 | Antwerpia | Dywanowa (hala) |  Hendrik Jan Davids | Jan Apell Jonas Björkman | 5:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 1. | 30 kwietnia 1995 | Seul | Twarda | Jeff Tarango |  Joshua Eagle Andrew Florent | 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 22 października 1995 | Pekin | Dywanowa (hala) | Tommy Ho |  Dick Norman Fernon Wibier | 7:6, 7:6 |
| Finalista | 4. | 27 stycznia 1996 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Alex O’Brien | Stefan Edberg Petr Korda | 5:7, 5:7, 6:4, 1:6 |
| Finalista | 5. | 16 czerwca 1996 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Alex O’Brien | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 3:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 3. | 27 października 1996 | Stuttgart | Dywanowa (hala) | Alex O’Brien | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 3:6, 6:4, 6:3 |
| Finalista | 6. | 17 listopada 1996 | Doubles Championship, Hartford | Dywanowa (hala) | Alex O’Brien | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 4:6, 7:5, 2:6, 6:7 |
| Finalista | 7. | 25 stycznia 1997 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Alex O’Brien | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 6:4, 5:7, 5:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 4. | 2 marca 1997 | Filadelfia | Twarda (hala) | Alex O’Brien |  Ellis Ferreira Patrick Galbraith | 6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 5. | 27 lipca 1997 | Los Angeles | Twarda | Alex O’Brien |  Mahesh Bhupathi Rick Leach | 7:6, 6:4 |
| Finalista | 8. | 3 sierpnia 1997 | Montreal | Twarda | Alex O’Brien | Mahesh Bhupathi Leander Paes | 6:7, 3:6 |
| Finalista | 9. | 17 sierpnia 1997 | New Haven | Twarda | Alex O’Brien | Mahesh Bhupathi Leander Paes | 4:6, 7:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 6. | 19 kwietnia 1998 | Tokio | Twarda |  Daniel Nestor | Olivier Delaître Stefano Pescosolido | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 10. | 21 czerwca 1998 | Nottingham | Trawiasta | Daniel Nestor | Justin Gimelstob Byron Talbot | 5:7, 7:6, 4:6 |
| Finalista | 11. | 23 sierpnia 1998 | New Haven | Twarda | Alex O’Brien | Wayne Arthurs Peter Tramacchi | 6:7, 6:1, 3:6 |
| Zwycięzca | 7. | 1 listopada 1998 | Stuttgart | Twarda (hala) | Alex O’Brien | Mahesh Bhupathi Leander Paes | 6:3, 3:6, 7:5 |
| Zwycięzca | 8. | 17 stycznia 1999 | Sydney | Twarda | Daniel Nestor | Patrick Galbraith Paul Haarhuis | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 12. | 21 lutego 1999 | Memphis | Twarda (hala) | Alex O’Brien | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 9. | 13 czerwca 1999 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Alex O’Brien | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 6:3, 7:6(3) |
| Zwycięzca | 10. | 22 sierpnia 1999 | Waszyngton | Twarda | Justin Gimelstob | David Adams John-Laffnie de Jager | 7:5, 6:7(2), 6:3 |
| Zwycięzca | 11. | 11 września 1999 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Alex O’Brien | Mahesh Bhupathi Leander Paes | 7:6(7), 6:4 |
| Zwycięzca | 12. | 10 października 1999 | Szanghaj | Twarda | Daniel Nestor | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 7:5, 6:3 |
| Zwycięzca | 13. | 7 listopada 1999 | Paryż | Dywanowa (hala) | Alex O’Brien | Paul Haarhuis Jared Palmer | 7:6(7), 7:5 |
| Zwycięzca | 14. | 21 listopada 1999 | Doubles Championship, Hartford | Dywanowa (hala) | Alex O’Brien | Mahesh Bhupathi Leander Paes | 6:3, 6:2, 6:2 |
| Zwycięzca | 15. | 20 lutego 2000 | Memphis | Twarda (hala) | Justin Gimelstob | Jim Grabb Richey Reneberg | 6:2, 6:4 |
| Finalista | 13. | 5 marca 2000 | Kopenhaga | Twarda (hala) | Jonas Björkman | Martin Damm David Prinosil | 1:6, 7:5, 5:7 |
| Finalista | 14. | 7 maja 2000 | Orlando | Ceglana | Justin Gimelstob | Leander Paes Jan Siemerink | 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 16. | 6 sierpnia 2000 | Toronto | Twarda | Daniel Nestor | Joshua Eagle Andrew Florent | 6:3, 7:6(3) |
| Zwycięzca | 17. | 1 października 2000 | Sydney | Twarda | Daniel Nestor | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 5:7, 6:3, 6:4, 7:6(2) |
| Finalista | 15. | 19 sierpnia 2001 | Indianapolis | Twarda | Mahesh Bhupathi |  Mark Knowles Brian MacPhie | 6:7(5), 7:5, 4:6 |
Przypisy
- ↑ Alex O’Brien, Sébastien Lareau wins first Slam title. usatoday.com, 1999-09-11. [dostęp 2022-09-10]. (ang.).
- ↑ Canadians win men’s doubles. sportsillustrated.cnn.com, 2000-10-12. [dostęp 2022-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 maja 2012)]. (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-01-24] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2014-01-24] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2014-01-24] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
.svg)
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
