Sławomir Bittner

Sławomir Maciej Bittner

Maciek, Kajman Wojak

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	21 lipca 1923 Warszawa
Data i miejsce śmierci	luty 1944 (?) Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1939–1944
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa
Stanowiska	dowódca 1. kompanii „Felek” Batalionu „Zośka”
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, kampania wrześniowa, akcja pod Arsenałem
Odznaczenia

Sławomir Maciej Bittner ps. Maciek, Kajman Wojak (ur. 21 lipca 1923 w Warszawie, zm. prawdopodobnie w lutym 1944 tamże) – podporucznik AK^[1], podharcmistrz, pierwszy dowódca 1 kompanii „Felek” Batalionu „Zośka”.

Życiorys

Tablica upamiętniająca Sławomira Macieja Bittnera na ścianie budynku przy al. Niepodległości 165

Urodził się w Warszawie jako syn Ludwika Bittnera, generała WP, i Anieli Haliny Rychłowskiej. Używał tylko drugiego imienia. Oficer rezerwy piechoty Wojska Polskiego.

Uczył się w gimnazjum we Lwowie, a od lata 1939 w I klasie licealnej Państwowego Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Należał do 23 Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. Bolesława Chrobrego (nazywanej od koloru chust „Pomarańczarnią”).

Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939. Świadectwo dojrzałości uzyskał już na tajnych kompletach gimnazjum im. Stefana Batorego w 1942^[2]. W konspiracji członek ZWZ. Od maja do sierpnia 1942 żołnierz jednego z patroli dywersyjnych IV odcinka „Wachlarza”. Od początku 1943 instruktor minerski w Grupach Szturmowych Szarych Szeregów.

W marcu 1943 był przybocznym komendanta grupy hufców, a od maja 1943 adiutantem ppor. Ryszarda Białousa „Jerzego”, dowódcy Oddziału Specjalnego „Jerzy” (przekształconego później w batalion Zośka).

Po śmierci Feliksa Pendelskiego „Felka”^[3] 6 czerwca 1943 został dowódcą plutonu „Centrum”. Z chwilą utworzenia batalionu „Zośka” został dowódcą 1. kompanii „Felek” pod pseud. „Maciek”. Był jednym z najaktywniejszych żołnierzy warszawskich Grup Szturmowych.

Uczestnik wielu akcji bojowych, m.in.:

• dowódca sekcji „Sten I” w akcji pod Arsenałem 26 marca 1943,
• dowódca akcji likwidacyjnej SS-Oberscharführera Herberta Schultza 6 maja 1943,
• dowódca grupy „Więźniarka” w akcji odbicia więźniów na stacji w Celestynowie 19 maja 1943,
• dowódca grupy w akcji „Sól” przeprowadzonej 27 maja 1943 na Targówku,
• ubezpieczenie mostu w akcji „Czarnocin” wykonanej 5/6 czerwca 1943,
• ubezpieczenie likwidacji agenta Gestapo wykonanej w lipcu 1943 przez por. „Lenę”,
• dowódca grupy osłonowej w Akcji Góral 12 sierpnia 1943,
• dowódca grupy „Atak” w akcji „Sieczychy” 20 sierpnia 1943,
• uczestnik akcji „Wilanów” 26 września 1943, samowolnie przejął dowodzenie grupy „Lotnicy”.

Po ukończeniu tzw. Szkoły za Lasem mianowany 15 sierpnia 1943 podharcmistrzem (pseudonim instruktorski „Kajman Wojak”), a po ukończeniu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola” – podchorążym.

W listopadzie 1943 został awansowany na stopień podporucznika rezerwy piechoty. Aresztowany 18 lutego 1944 po wyjściu z lokalu konspiracyjnego pod adresem al. Niepodległości 165, po czym zaginął. Podejrzewa się, że został rozstrzelany w kilka dni po aresztowaniu w ruinach getta warszawskiego.

Rozkazem dowódcy batalionu „Zośka”, por. Ryszarda Białousa „Jerzego”, z 6 czerwca 1944 na jego cześć przyjęto dla 1. kompanii kryptonim „Maciek”.

Odznaczenia

• Krzyż Walecznych (nadany 3 maja 1943 za udział w akcji pod Arsenałem)^[4]
• Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari V klasy

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Krzysztof Kunert: Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1945 T.1. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 42–43. ISBN 83-211-0758-3.