Sławomir Ruciński

Sławomir Ruciński
Slavek Rucinski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 lipca 1943
Częstochowa

Zawód, zajęcie

astronom

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Sławomir Maria Ruciński (ur. 2 lipca 1943 w Częstochowie) – polski astronom mieszkający i pracujący w Kanadzie od 1984 roku. Profesor doktor habilitowany, professor emeritus w Department of Astronomy and Astrophysics (DAA), University of Toronto od lipca 2009 roku.

Życiorys i działalność naukowa

w Polsce

Ukończył studia (1960–1965) na Uniwersytecie Warszawskim, praca magisterska (1965) i doktorat (1970) pod opieką prof. Stefana Piotrowskiego, habilitacja (1974); wszystkie tytuły uzyskane na Uniwersytecie Warszawskim[1]. Zatrudniony w Obserwatorium Astronomicznym UW kolejno jako asystent, adiunkt i docent w latach 1965–1980. W tym czasie był opiekunem naukowym magistrantów i doktorantów, wśród nich kilku słynnych polskich astronomów: magisterium prof. Andrzeja Udalskiego i prof. Janusza Kałużnego, doktorat prof. Aleksandra Schwarzenberga-Czernego. Nominacja profesorska (zaocznie, podczas pobytu za granicą) w listopadzie 1982 roku. Przez 20 lat (1961–1981) prowadził popularny dział astronomiczny „Głowa do góry” w miesięczniku „Młody Technik”.

Wyjazdy zagraniczne:

  • Staż podoktorski na University of Florida, Gainesville, USA (1970–1971);
  • Research Associate, Dominion Astrophysical Observatory, Victoria, BC, Kanada (1975–1977);
  • Max Planck Institute, Monachium, Niemcy (1980–1982);
  • Institute of Astronomy, Cambridge, Wielka Brytania (1982–1984)
  • liczne pobyty obserwacyjne w wielu obserwatoriach światowych.

w Kanadzie

Od 1984 roku był profesorem kontraktowym na University of Toronto (1985–1987), potem w Institute of Space and Terrestrial Science w Toronto (1987–1997), gdzie zaprojektował satelitę MOST (poniżej). W tym czasie Adjunct Professor na uniwersytetach Toronto i York. W latach 1997–1998 Canadian Resident Astronomer w obserwatorium Canada-France-Hawaii Telescope (CFHT). W 1999 roku wrócił do Toronto i został profesorem w DAA oraz dyrektorem zarządzającym David Dunlap Observatory (DDO) przez ostatnie 10 lat istnienia obserwatorium do 2008 roku. W tym czasie przeprowadził ważny przegląd orbit spektroskopowych wszystkich dostępnych krótkookresowych (P < 1 d) gwiazd podwójnych do 10m.

Od lipca 2009 roku jest na emeryturze, ale pozostaje aktywny naukowo i dydaktycznie. Na wiosnę 2013 roku prowadził wykład dla doktorantów w Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika w Warszawie, "Physics of Stars"[2].

W ramach projektu BRITE współpracuje z doktorantami i Post-Doctoral Fellows z University of Toronto.

Interesuje się głównie gwiazdami podwójnymi, aktywnością gwiazd typu słonecznego, aktywnością młodych gwiazd, atmosferami gwiazdowymi, obserwacjami astronomicznymi z pokładów satelitów.

Jest autorem 429 publikacji naukowych z całkowitą liczbą cytowań 9596. W przeliczeniu na jednego autora, liczba cytowań 4626 jest najwyższa wśród żyjących i aktywnych polskich astronomów. Współczynnik Hirscha (h-index): 51, znormalizowany na jednego autora: 34. Dane z bazy danych ADS z marca 2017 roku.

Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 maja 2015 r. Sławomir Ruciński został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w uznaniu za wkład w powstanie pierwszych polskich satelitów naukowych[3]. Uroczystość miała miejsce 25 września 2015 roku w Centrum Badań Kosmicznych PAN w Warszawie[4].

13 września 2017 r. astronomowie zgromadzeni na Walnym Zebraniu Polskiego Towarzystwa Astronomicznego w Zielonej Górze" w głosowaniu tajnym nadali Sławomirowi Rucińskiemu godność Członka Honorowego Towarzystwa w podziękowaniu za zasługi dla rozwoju polskiej astronomii. Jest on jedenastym Członkiem Honorowym w 94-letniej historii Towarzystwa. [5]

Członkostwo w organizacjach

MOST (Microvariablity and Oscillations of STars) i BRITE (BRIght Target Explorer)

Sławomir Ruciński jest pomysłodawcą i inicjatorem astronomicznych projektów satelitarnych MOST i BRITE.

W 1997 roku przedstawił (wraz z dr. inż. Kieranem Carollem i prof. Jaymie Matthewsem)[6] wniosek do Canadian Space Agency (CSA) przedstawiający plan badań i założenia techniczne zbudowania pierwszego, stabilizowanego 3-osiowo mikrosatelity (<100 kg) do obserwacji astronomicznych. MOST był zbudowany w Space Flight Laboratory, University of Toronto Institute for Aerospace Studies (SFL-UTIAS) przy całkowitym (łącznie ze startem) koszcie 10 milionów dolarów kanadyjskich.

MOST, umieszczony na orbicie w 2003, przyniósł ważne doświadczenia wykorzystane przy projektowaniu satelitów COROT i Kepler. Umożliwia precyzyjną (relatywna dokładność 10−4–10−5) i nieprzerwaną (do 7–8 tygodni) fotometrię jasnych (1–12m) gwiazd w pasie ekliptycznym nieba. Przewiduje się, że będzie działał do co najmniej 2015 roku, przynosząc dalsze dane dotyczące głównie oscylacji gwiazd, zakryć gwiazd przez planety, jak również efektów niestabilności w wiatrach gwiazdowych i podczas akrecji z dysków w młodych gwiazdach. Obecnie projektem MOST kieruje prof. Jaymie Matthews.

Odzewem na apel ze strony dyrektora Space Flight Laboratory (SFL-UTIAS), dr. R. Zee, co do ewentualnego ustalenia astronomicznego programu naukowego dla nanosatelity (<10 kg), był jego pomysł konstrukcji i plan naukowy dwóch satelitów BRITE (BRIght Terget Explorer) z kosztami poniżej 2 milionów dolarów za satelitę.

Dokumentacja i plan naukowy udostępnione współpracownikom z projeku MOST w Austrii (prof. Werner W. Weiss) zaowocowały akceptacją projektu przez ten kraj w 2007 roku. W 2010 roku, z inicjatywy Rucińskiego, do projektu przystąpiła Polska, co doprowadziło do planów Konstelacji czterech satelitów BRITE.

Fundusze przyznane przez Kanadyjska Agencje Kosmiczną (CSA) w 2011 pozwoliły grupie kanadyjskiej zbudować dwa satelity z serii BRITE: "Toronto" i "Montreal", z których na orbicie umieszczony został ten pierwszy, powiększając międzynarodową konstelację  BRITE do pięciu satelitów. Start BRITE-Montreal, się nie powiódł. Satelita pozostał w ostatnim członie rakiety Dniepr, z którą krąży po eliptycznej orbicie o parametrach 620 x 1450 km[7].

Zobacz też

Publikacje

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. ↑ Prof. dr hab. Sławomir Maria Ruciński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2011-12-12].
  2. ↑ https://www.camk.edu.pl/en/archiwum/2013/04/03/physics-stars
  3. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 maja 2015 r., o nadaniu orderów i odznaczeń rej.182/2015
  4. ↑ Krzysztof Czart. Pomysłodawca satelitów BRITE został odznaczony.. „Urania - Postępy Astronomii”. 5(779), s. 11, 2015-wrzesień-październik. Polskie Towarzystwo Astronomiczne. Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii. ISSN 1689-6009. (pol.). 
  5. ↑ Członkowie honorowi | Polskie Towarzystwo Astronomiczne, pta.edu.pl [dostęp 2017-10-12].
  6. ↑ Gordon Walker, Jaymie Matthews, Rainer Kuschnig, Ron Johnson, Slavek Rucinski, et al.. The MOST Asteroseismology Mission: Ultraprecise Photometry from Space. „Publications of The Astronomical Society of the Pacific”. 115 (811), s. 1023–1035, wrzesień 2003. [dostęp 2011-12-12]. 
  7. ↑ Sławomir Ruciński. „Urania - Postępy Astronomii”. 5(775), s. 22-29, 2014-wrzesień-październik. Polskie Towarzystwo Astronomiczne. Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii. ISSN 1689-6009. (pol.). 

Media użyte na tej stronie

Profesor Sławomir Ruciński.jpg
Autor: Tomasz Zawistowski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zdjęcie profesora Sławomira Rucińskiego