Sławomir Szmal
 | |||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 186 cm | ||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||
  | |||||||||||||||||||||
Sławomir Bogdan Szmal (ur. 2 października 1978 w Strzelcach Opolskich) – polski piłkarz ręczny, występujący na pozycji bramkarza, w latach 1998–2018 reprezentant kraju, rekordzista pod względem liczby oficjalnych spotkań międzypaństwowych w kadrze seniorskiej (298 meczów, 3 gole)[1]. Wicemistrz świata z 2007, brązowy medalista Mistrzostw Świata 2009 oraz Mistrzostw Świata 2015. Dwukrotny uczestnik igrzysk olimpijskich (2008 i 2016). Najlepszy piłkarz ręczny świata roku 2009[2]. Laureat 76. Plebiscytu Przeglądu Sportowego i Telewizji Polskiej na 10 najlepszych sportowców Polski roku 2010 (zajął w nim 6. miejsce)[3].
Kariera
Początki
Dzieciństwo oraz wczesną młodość spędził w Zawadzkiem. Od zawsze lubił sport i miał do niego smykałkę. Początkowo próbował różnych dyscyplin (m.in. przejawiał talent do piłki nożnej), ale dość wcześnie postawił na piłkę ręczną. Była to niejako rodzinna tradycja[4], bowiem dyscyplinę tę uprawiali również jego ojciec (który po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem Stali), matka, stryj, wujek (Andrzej Mientus, w latach 80. jeden z bramkarzy reprezentacji Polski) i siostra[5]. Przygodę ze szczypiorniakiem rozpoczął w wieku 11 lat w drużynie juniorów Stali Zawadzkie, a jego pierwszym szkoleniowcem był nieżyjący już Jerzy Piechula, nauczyciel wychowania fizycznego. Bramkarzem został nieco przez przypadek, jednak to na tej pozycji grał w półfinale mistrzostw Polski juniorów, gdzie po raz pierwszy zobaczyli go opiekunowie reprezentacji juniorskiej. Szybko dostał powołanie do tej kadry, a następnie zadebiutował w młodzieżówce[6].
Klubowa
Jako że był niezwykle pracowity, miał spory talent i robił znaczne postępy szybko znalazł się w kadrze zespołu seniorskiego swojego klubu (wprowadzał go do niej jego ojciec Kazimierz)[5]. W 1996 trafił do Gwardii (WKW) Opole, gdzie ściągnął go i trenował Antoni Przybecki[6]. Po roku – mając 19 lat – przeszedł do Hutnika Kraków[5] i w jego barwach zadebiutował w polskiej ekstraklasie. Do Krakowa wyjechał tuż po ukończeniu szkoły, bo w Zawadzkiem nie mógł znaleźć pracy[4]. Jednak tamtejszy klub popadł w tarapaty finansowe i w 1999 przestał istnieć, a Szmal został bez pracodawcy[7]. Jego talent dostrzegli włodarze Warszawianki Warszawa, którzy podpisali kontrakt z „Kasą” (pseudonim boiskowy)[8], wówczas już członkiem kadry narodowej. Ze stołecznym zespołem odniósł pierwsze sukcesy – w sezonie 2001/2002 wywalczył bowiem wicemistrzostwo kraju (1 punkt za Orlenem Płock[9]) i Puchar Polski (zwycięstwo nad Kolporterem Lider Market Kielce). Latem 2002 postanowił przenieść się do drużyny ówczesnego mistrza, bowiem jego marzeniem było wywalczenie pierwszego tytułu, jednak w sezonie 2002/2003 od „Nafciarzy” lepsze okazało się o 1 punkt Vive Kielce[10]. Na pocieszenie Szmalowi został tytuł najlepszego bramkarza ligi[7]. 12 kwietnia 2010 podpisał czteroletni kontrakt z Vive Targi Kielce, który będzie obowiązywał od 1 lipca 2011. Jednocześnie podjęto negocjacje, by zawodnik występował w barwach kieleckiego klubu już od początku sezonu 2010/2011, lecz z powodu zbyt wysokich żądań finansowych niemieckiego klubu wcześniejszy transfer nie doszedł do skutku[11]. Dwukrotny Mistrz Polski w barwach Vive Targi Kielce w sezonach 2011/2012 i 2012/2013. W 2016 po raz pierwszy zdobył złoty medal Ligi Mistrzów z zespołem Vive Tauron Kielce.
Bilans klubowy w rozgrywkach ligowych
Reprezentacyjna
W kadrze narodowej zadebiutował mając 19 lat – 19 sierpnia 1998 w wygranym 31:20 towarzyskim meczu przeciwko Litwie w Goleniowie[12]. Początkowo w reprezentacji pełnił rolę zmiennika starszych i bardziej doświadczonych bramkarzy Andrzeja Marszałka, Artura Górala, a potem Rafała Bernackiego. W 2002 wziął udział w swej pierwszej wielkiej imprezie międzynarodowej – Mistrzostwach Europy w Szwecji (był to zarazem premierowy występ Polski w turnieju finałowym ME), biało-czerwoni zajęli tam jednak dopiero 15 miejsce. Rok później wystąpił w swych pierwszych finałach mistrzostw świata (10 miejsce MŚ w Portugalii). W 2007 wywalczył srebrny medal Mistrzostw Świata w Niemczech, za co 5 lutego 2007 został odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Złotym Krzyżem Zasługi[13]) oraz Superpuchar. W ćwierćfinałowym meczu MŚ przeciwko Rosji obronił 4 rzuty karne, a w całym turnieju 111 rzutów. W lutym 2008 zajął 7. miejsce Mistrzostw Europy w Norwegii, a w maju – podczas wrocławskiego turnieju kwalifikacyjnego – wywalczył przepustkę do Igrzysk Olimpijskich w Pekinie (przegrana w ćwierćfinale z Islandią i ostatecznie 5. miejsce). W lutym 2009 zdobył brązowy medal Mistrzostw Świata w Chorwacji, a w styczniu 2010 został uznany najlepszym bramkarzem i wybrany do „Drużyny Gwiazd” Mistrzostw Europy w Austrii[7]. 24 stycznia 2014 r. w meczu o 5 miejsce uległ wraz z kolegami reprezentacji Islandii zajmując ostatecznie 6 miejsce na Mistrzostwach Europy w Danii. Na mistrzostwach świata 2015 zdobył brązowy medal[14][15]. Po nich został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[16]. Grę w kadrze narodowej zakończył w 2016 po Igrzyskach Olimpijskich w Rio de Janeiro. Rekordzista pod względem liczby występów w seniorskiej reprezentacji – 298 oficjalnych meczów międzypaństwowych[1].
W maju 2010 w plebiscycie Międzynarodowej Federacji Piłki Ręcznej (IHF) został wybrany najlepszym piłkarzem ręcznym świata w roku 2009, pokonując w głosowaniu dwóch kontrkandydatów: Igora Voriego oraz Nikolę Karabaticia[2].
Udział w turniejach mistrzowskich
Życie prywatne
Żonaty z Anetą (byłą piłkarką ręczną), z którą ma jedno dziecko (syna Filipa). Chętnie angażuje się w akcje charytatywne. Patron odbywającego się w Zawadzkiem turnieju juniorów młodszych „Sławomir Szmal zaprasza” oraz fundacji jego imienia, która wspiera szkolenie młodych szczypiornistów. Organizuje również obóz „Kuźnia Bohaterów Sławomira Szmala”, przeznaczony dla dzieci w wieku 13-14 lat, na którym promuje nie tylko piłkę ręczna, ale przede wszystkim aktywność fizyczną. Jego hobby jest gra w bilarda[17].
Osiągnięcia
Reprezentacyjne
- Mistrzostwa Świata
- Superpuchar Europy
(2007)
(Klubowe
- Mistrzostwa Polski
(- Puchar Polski
- Liga Mistrzów
- Mistrzostwa Niemiec
(2009)
- Puchar Niemiec
(Nagrody Indywidualne
- 2010: Najlepszy bramkarz Mistrzostw Europy
Wyróżnienia
Przypisy
- ↑ a b c Wojciech Osiński, Koniec marzeń o awansie, Przegląd Sportowy nr 11 (18 000) z 15 stycznia 2018, s. 6
- ↑ a b c Player of the Year – Men 2009. ihf.info. [dostęp 2011-02-24]. (ang.).
- ↑ a b Kowalczyk wygrała bieg po Złotego Czempiona!. mistrzowiesportu.pl. [dostęp 2011-01-08]. (pol.).
- ↑ a b Nasz Szmal najlepszy!. strzelecopolski.pl. [dostęp 2009-02-03]. (pol.).
- ↑ a b c Najlepsi bramkarze piłki ręcznej pochodzą z Opolszczyzny. nto.pl. [dostęp 2009-01-31]. (pol.).
- ↑ a b Nasz Wielki Sławomir Szmal! I chłopak z prowincji może być gwiazdą. opole.gazeta.pl. [dostęp 2009-01-28]. (pol.).
- ↑ a b c Sylwetki polskich szczypiornistów: Sławomir Szmal. sport1.pl. [dostęp 2008-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-02)]. (pol.).
- ↑ Władysław Zieleśkiewicz: 95 lat piłki ręcznej. Związek Piłki Ręcznej w Polsce, 2013, s. 302-303.
- ↑ Tabela wyników rundy zasadniczej sezon 2001-2002. zprp.pl. [dostęp 2011-02-24]. (pol.).
- ↑ Tabela wyników rundy zasadniczej sezon 2002-2003. zprp.pl. [dostęp 2011-02-24]. (pol.).
- ↑ Sławomir Szmal w Kielcach dopiero za rok. echodnia.eu. [dostęp 2010-06-01].
- ↑ Sławomir Szmal – bramkarz reprezentacji Polski piłkarzy ręcznych. przegladsportowy.pl. [dostęp 2011-01-21]. (pol.).
- ↑ prezydent.pl: Prezydent odznaczył polską reprezentację piłkarzy ręcznych. [dostęp 2007-02-05].
- ↑ W drugiej połowie zabrakło jakości (dostęp 2014-01-25).
- ↑ ME w piłce ręcznej: Polacy gorsi od Islandczyków, kończą turniej na 6. miejscu. sport.newsweek.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-27)]. (dostęp 2014-01-25).
- ↑ Dziękuję za wzruszenia i sportowy sukces. prezydent.pl, 2015-02-12. [dostęp 2015-02-12].
- ↑ Profil Sławomira Szmala. vtkielce.pl. [dostęp 2016-01-21]. (pol.).
Linki zewnętrzne
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Handball. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
An icon that represents a silver medal
An icon that represents a bronze medal
Złoty puchar
Srebrny puchar