S.S. Lazio

SS Lazio

Pełna nazwa	Società Sportiva Lazio S.p.A.
Przydomek	Biancocelesti (Biało-Błękitni) Biancazzurri Aquile (Orły) Aquilotti
Barwy
Data założenia	9 stycznia 1900
Liga	Serie A
Państwo	Włochy
Stadion	Stadio Olimpico
Sponsor techniczny	Mizuno
Właściciel	Claudio Lotito
Prezes	Claudio Lotito
Trener	Maurizio Sarri
Asystent trenera	Giovanni Martusciello
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Trzeci strój
Strona internetowa

Società Sportiva Lazio – włoski wielosekcyjny klub sportowy ze stolicy Włoch. Lazio jest największym klubem sportowym w Europie, klub ma aż 41 sekcji sportowych, jednak najbardziej znany jest z działalności piłkarskiej^[1].

Historia

Tablica upamiętniająca założenie klubu S.S. Lazio

Klub został założony 9 stycznia 1900. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa Latium oznaczającego szeroki, ale jest to również nazwa regionu w środkowych Włoszech z Rzymem. W latach 1902–1929 Lazio zdobyło czterokrotnie tytuł wicemistrzów Włoch. W Serie A klub grał od początku jej istnienia (sezon 1929/30). Największy sukces to drugie miejsce w 1937. Pierwszy poważny sukces miał miejsce w 1958, kiedy klub zdobył Puchar Włoch. W 1961 klub został zdegradowany, ale dwa lata później awansował ponownie. W 1967 Lazio ponownie spadł do Serie B, by awansować ponownie w 1969. W 1974 klub zdobył swoje pierwsze scudetto.

W 1980 klub został zdegradowany do Serie B wraz z Milanem po tym, jak udowodniono obydwu klubom udział w nielegalnym ustawianiu własnych meczów. Pozostał w Serie B trzy sezony. Powrócił w 1984, lecz już w następnym sezonie ponownie spadł do Serie B. W 1986 ukarano Lazio aż dziewięcioma ujemnymi punktami za kolejny skandal korupcyjny. Ostatecznie udało się wywalczyć awans do Serie A w 1988 r. Od tamtej pory Lazio występuje w najwyższej fazie rozgrywek.

Silvio Piola – najlepszy strzelec w historii Lazio

Pojawienie się nowego właściciela, Sergio Cragnottiego w 1992 r. zmieniło historię klubu ze względu na jego długoterminowe inwestycje w nowych graczy. Celem było stworzenie drużyny na miarę zdobycia Scudetto. Pierwszym znaczącym transferem podczas jego kadencji było zakupienie angielskiego pomocnika Paula Gascoigne’a z Tottenhamu Hotspur za 5,5 miliona funtów. Przeniesienie Gascoigne do Lazio jest utożsamiane ze wzrostem zainteresowania Serie A w Wielkiej Brytanii w latach 90. ubiegłego wieku.

Lazio zajmowało w Serie A kolejno drugie miejsce w 1995 r., trzecie w 1996 r. i czwarte w 1997 r. W 1998 roku dotarli do finału Pucharu UEFA, w którym przegrali jednak z innym włoskim klubem, Interem, aż 0:3. Udało się jednak zdobyć Puchar Włoch po udanej rywalizacji finałowej z Milanem (w dwumeczu 3-2).

Ustawienie drużyn Lazio i Manchesteru United w meczu o Superpuchar Europy w 1999 r.

Cragnotti nie miał oporów z wydawaniem ogromnych sum za transfery światowych gwiazd futbolu, kupując m.in.: Juana Sebastiána Veróna z Parmy za 18 milionów funtów, Christiana Vieriego za 19 milionów funtów z Atletico oraz Hernána Crespo także z Parmy za 35 milionów funtów^[2]. Dzięki tym wzmocnieniom Lazio ze Svenem-Göranem Erikssonem (1997-2001) na ławce trenerskiej dołączyło do głównych faworytów Serie A.

Blisko Scudetto byli w 1999 r., jednak do tytułu zabrakło im ostatecznie jednego punktu, dzięki doskonałej dyspozycji w końcówce sezonu prezentowanej przez A.C. Milan. Tym razem udało się jednak zdobyć ważne europejskie trofea – wygrana w finale PZP na Villa Park z Mallorcą 2-1^[3] po golach Vieriego i Nedveda, a trzy miesięcy później Superpuchar Europy po starciu z Manchesterem United, dzięki bramce Salasa. Seria sukcesów trwała nadal – już następnego lata udało się wygrać upragnione, drugie w historii klubu, Scudetto, a także Coppa Italia po wygranym dwumeczu z Interem 2:1, oraz Supercoppa Italiana – również po meczu z Nerrazurri 4:3.

W 2000 roku Lazio stało się także pierwszym włoskim klubem piłkarskim, który został zacytowany na włoskim rynku akcji Piazza Affari. Jednak z powodu problemów finansowych rezultaty Lazio powoli się pogarszały. W 2002 r. finansowy skandal związany z Cragnottim i jego międzynarodowym koncernem spożywczym Cirio zmusił go do opuszczenia klubu, a Lazio było kontrolowane do 2004 r. przez opiekunów finansowych i bank. To zmusiło klub do wyprzedaży swoich najlepszych graczy, w tym także uwielbianego i oddanego kapitana Alessandro Nesty. Rzymianom udało się wywalczyć jeszcze Puchar Włoch w 2004 roku, a tego samego roku przedsiębiorca Claudio Lotito przejął większość klubu.

W 2006 roku Lazio wraz z trzema innymi klubami było zamieszane w tzw. Aferę Calciopoli, związaną z ustawianiem meczów. 14 lipca 2006 wyrokiem trybunału klub został zdegradowany do Serie B oraz ukarany odjęciem 7 punktów na początku rozgrywek. Poza tym Lazio zostało pozbawione możliwości gry w kolejnej edycji Pucharu UEFA. Jednak w związku z odwołaniem, jakie wytoczyły władze klubu, sąd apelacyjny włoskiej federacji piłkarskiej anulował degradację i ukarał klub 11 ujemnymi punktami na starcie kolejnego sezonu Serie A. Podtrzymana została decyzja o pozbawieniu możliwości udziału w kolejnej edycji Pucharu UEFA. 27 października 2006 Sąd Arbitrażowy zdecydował o zmniejszeniu kary do 3 ujemnych punktów.

(c) Football.ua, CC BY-SA 3.0

Simone Inzaghi – trener Lazio od 2016 r.

W 2009 roku Lazio zdobyło piąty w historii klubu Puchar Włoch po zaciętej walce z Sampdorią Genuą – wygrana w rzutach karnych 6-5 (remis 1:1 po 120 minutach gry, gol Mauro Zarate).

W 2013 roku kolejny tryumf w tych rozgrywkach po starciu z odwiecznymi rywalami, Romą 1:0 po bramce Senada Lulica.

Mimo to ostatnie lata nie przyniosły Lazio większych sukcesów i klub przeplatał lepsze sezony z gorszymi, notując w latach 2009–2018 kolejno 10, 12, 5, 4, 7, 9, 5, 8 i dwukrotnie 5 miejsce w Serie A. Drużynę prowadzili w tym czasie m.in. Dellio Rossi, Davide Ballardini, Vladimir Petković i Stefano Pioli.

W 2015 i 2017 roku Lazio dwukrotnie grało w finale Pucharu Włoch, jednak oba mecze zakończyły się porażkami z Juventusem. Jednak hegemonię Juve udało się przerwać w meczu o Superpuchar Włoch, dzięki dramatycznej wygranej 3-2. Pod wodzą trenerską byłego piłkarza klubu, Simone Inzaghiego, drużyna zaczęła prezentować jednak bardzo ofensywny styl gry, o czym świadczy największa liczba strzelonych goli w lidze w sezonie 2017-18. Królem strzelców w tamtym sezonie został piłkarz Lazio, Ciro Immobile (29 trafień)^[4].

W sezonie 2018/2019 Lazio wygrało Puchar Włoch pokonując w finale Atalantę Bergamo 2:0 po golach Sergeja Milinkovicia-Savicia oraz Joaquína Correi.

Sukcesy

• Mistrzostwo Włoch: 2
  • 1974, 2000
• Puchar Włoch: 7
  • 1958, 1998, 2000, 2004, 2009, 2013, 2019
• Superpuchar Włoch: 5
  • 1998, 2000, 2009, 2017, 2019
• Puchar Zdobywców Pucharów: 1
  • 1999
• Superpuchar Europy: 1
  • 1999

Poszczególne sezony

Zawodnicy

Obecny skład

Stan na 31 sierpnia 2021^[5]

Nr Poz. Piłkarz 1 1 bramkarzBR Thomas Strakosha 3 2 obrońcaOB Luiz Felipe 4 2 obrońcaOB Patric 5 3 pomocnikPO Gonzalo Escalante 6 3 pomocnikPO Lucas Leiva 7 4 napastnikNA Felipe Anderson 8 3 pomocnikPO Jean-Daniel Akpa-Akpro 9 4 napastnikNA Pedro 10 4 napastnikNA Luis Alberto 17 4 napastnikNA Ciro Immobile 18 3 pomocnikPO Luka Romero 21 3 pomocnikPO Sergej Milinković-Savić 23 2 obrońcaOB Elseid Hysaj

Nr Poz. Piłkarz 25 1 bramkarzBR Pepe Reina 26 2 obrońcaOB Ștefan Radu 27 3 pomocnikPO Raúl Moro 28 3 pomocnikPO André Anderson 29 3 pomocnikPO Manuel Lazzari 31 1 bramkarzBR Marius Adamonis 32 3 pomocnikPO Danilo Cataldi 33 2 obrońcaOB Francesco Acerbi 77 2 obrońcaOB Adam Marušić 88 3 pomocnikPO Toma Bašić 94 4 napastnikNA Vedat Muriqi 3 pomocnikPO Mattia Zaccagni (wypożyczony z Hellasu Verona)

Piłkarze na wypożyczeniu

Nr Poz. Piłkarz 1 bramkarzBR Marco Alia (w Monterosi Tuscia do 30 czerwca 2022) 2 obrońcaOB Nicolò Armini (w Piacenzy do 30 czerwca 2022) 4 napastnikNA Joaquín Correa (w Interze Mediolan do 30 czerwca 2022)

Nr Poz. Piłkarz 3 pomocnikPO Mohamed Farès (w Genoi do 30 czerwca 2022) 3 pomocnikPO Sofian Kiyine (w Venezii do 30 czerwca 2022) 3 pomocnikPO Biagio Morrone (w Monopoli do 30 czerwca 2022)

Przypisy

Europejskie puchary

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona klubu (wł. • ang.)
• Strona polskich sympatyków klubu