SMS Ulan (1906)

SMS „Ulan”

Klasa	niszczyciel
Typ	Huszár
Historia
Stocznia	STT, Triest
Położenie stępki	27 września 1905[1]
Wodowanie	8 kwietnia 1906[1]
K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa	„Ulan”
Wejście do służby	21 września 1906[1]
Wycofanie ze służby	1918
Wasilikon Naftikon
Nazwa	„Smyrni”
Wejście do służby	1920
Wycofanie ze służby	1932[1]
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	projektowa 389,4 t pełna: 414 t
Długość	na linii wodnej: 67,1 m pełna: 68,4 m
Szerokość	6,3 m
Zanurzenie	1,9 m
Napęd
4 kotły parowe Yarrow maszyny parowe VTE 2 śruby napędowe 6 000 ihp
Prędkość	28,4 węzła
Uzbrojenie
1 x armata okrętowa 66 mm L/45 7 x armata okrętowa 47 mm L/44 (do 1912-13) 5 x armata okrętowa 66 mm L/30 (od 1912-13) 2 x wyrzutnia torped kal. 450 mm
Załoga	65-70

SMS Ulan – austro-węgierski niszczyciel z początku XX wieku i I wojny światowej. Druga jednostka typu Huszár. Okręt przetrwał wojnę i po jej zakończeniu został przekazany Grecji. We flocie greckiej służył pod nazwą „Smyrni” do 1932^[1] lub 1928 roku^[2], kiedy został wycofany.

Tuż po wybuchu I wojny światowej „Ulan” brał udział w sierpniu 1914 roku w blokadzie wybrzeża Czarnogóry. Dowódcą był początkowo kmdr ppor. Egon Panfilli^[3]. 16 sierpnia 1914 roku okręt patrolował tam z krążownikiem „Zenta” i został zaskoczony przez główne siły marynarki francuskiej wraz z okrętami brytyjskimi. Na rozkaz dowódcy „Zenty”, ostrzeliwany „Ulan” zdołał ujść do Kotoru („Zenta” została zatopiona)^[3].

W nocy na 2 marca 1915 roku „Ulan” brał udział w wypadzie na port Antivari (wraz z „Csikós”, „Streiter” i torpedowcami 57T, 66F i 67F), zakończonym ostrzelaniem i zaminowaniem portu oraz zniszczeniem królewskiego jachtu Czarnogóry „Rumija”^[4].

Przypisy

Bibliografia

• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.
• Károly Csonkaréti, Marynarka Wojenna Austro-Węgier w I wojnie światowej 1914-1918, Wydawnictwo: Arkadiusz Wingert, 2004, ISBN 83-918940-3-7.