Sabik
| |||||||||||||||||||
| η Ophiuchi | |||||||||||||||||||
 Położenie gwiazdy w gwiazdozbiorze | |||||||||||||||||||
| Dane obserwacyjne (J2000) | |||||||||||||||||||
| Gwiazdozbiór | Wężownik | ||||||||||||||||||
| Rektascensja | 17h 10m 22,687s[1] | ||||||||||||||||||
| Deklinacja | −15° 43′ 29,66″[1] | ||||||||||||||||||
| Paralaksa (π) | 0,03691 ± 0,0008[1]″ | ||||||||||||||||||
| Odległość | 88,4 ± 2,0 ly 27,09 ± 0,60 pc | ||||||||||||||||||
| Wielkość obserwowana | 2,42[1]m | ||||||||||||||||||
| Ruch własny (RA) | 40,13 ± 1,06[1] mas/rok | ||||||||||||||||||
| Ruch własny (DEC) | 99,17 ± 0,39[1] mas/rok | ||||||||||||||||||
| Prędkość radialna | 36,91 ± 0,80[1] km/s | ||||||||||||||||||
| Charakterystyka fizyczna | |||||||||||||||||||
| Typ widmowy | A2 IV–V[1] | ||||||||||||||||||
| Masa | A: 2,3 M☉ B: 2,0[2] R☉ | ||||||||||||||||||
| Promień | A: 2,5 R☉ B: 2,0[2] R☉ | ||||||||||||||||||
| Wielkość absolutna | 0,26[3]m | ||||||||||||||||||
| Jasność | A: 35 L☉ B: 21[2] L☉ | ||||||||||||||||||
| Charakterystyka orbitalna | |||||||||||||||||||
| Krąży wokół | Centrum Galaktyki | ||||||||||||||||||
| Półoś wielka | 10 225[4] pc | ||||||||||||||||||
| Mimośród | 0,2813[4] | ||||||||||||||||||
| Alternatywne oznaczenia | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
Sabik (Eta Ophiuchi, η Oph) – gwiazda w gwiazdozbiorze Wężownika, odległa od Słońca o około 88 lata świetlne.
Nazwa
Gwiazda ta nosi tradycyjną nazwę Sabik, która wywodzi się od arabskiego سابق sabīq, choć znaczenie nazwy („ta która poprzedza”, „idzie jako pierwsza”) jest niejasne; może wiązać się ona z położeniem w ciągu gwiazd w południowej części konstelacji[2][5]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2016 roku formalnie zatwierdziła użycie nazwy Sabik dla określenia tej gwiazdy[6].
Charakterystyka obserwacyjna
Jest to druga co do jasności gwiazda w gwiazdozbiorze. Jego obserwowana wielkość gwiazdowa to 2,43m, a wielkość absolutna jest równa 0,27m[4].
Eta Ophiuchi to gwiazda podwójna; obraz składników trudno jest rozdzielić przez teleskop amatorski. Składa się z pary gwiazd typu widmowego A, które okrążają wspólny środek masy raz na 88 lat. Na niebie są one oddalone o 0,5″ (w 2017 roku)[7], a maksymalnie 1,3″, co odpowiada średniej odległości w przestrzeni 33,5 au, ale odległość ta zmienia się z czasem ze względu na dużą ekscentryczność orbit[2]. Gwiazdy zbliżają się do siebie na 2 au, by po 44 latach oddalić się na maksymalną odległość 65 au. To powoduje zaburzenia grawitacyjne, które najprawdopodobniej uniemożliwiają powstawanie planet. Tezę tę potwierdza niezaobserwowanie pyłu wokół gwiazd[2].
Charakterystyka fizyczna
Składnik Eta Ophiuchi A ma wielkość gwiazdową 3,0m, należy do typu widmowego A2. Jego temperatura to ok. 8900 K, świeci około 35 razy jaśniej od Słońca. Promień tego składnika oceniany jest na 2,5 promienia Słońca, a masa na 2,3 masy Słońca[2].
Składnik Eta Ophiuchi B ma wielkość gwiazdową 3,5m, należy do typu widmowego A3. Gwiazda ma temperaturę 8600 K, świeci 21 razy jaśniej od Słońca. Ma masę dwukrotnie większą od Słońca i dwa razy większy promień[2].
Zobacz też
- Lista gwiazd w gwiazdozbiorze Wężownika
- Lista najjaśniejszych gwiazd w poszczególnych gwiazdozbiorach
- Najjaśniejsze gwiazdy
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Sabik w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ a b c d e f g h Jim Kaler: SABIK (Eta Ophiuchi) (ang.). STARS. [dostęp 2017-01-29].
- ↑ Obliczona na podstawie wielkości obserwowanej i paralaksy
- ↑ a b c Anderson E., Francis C: HIP 84012 (ang.). W: Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2018-08-28].
- ↑ Ophiuchus vel Serpentarius, the Serpent-holder. W: Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 302.
- ↑ Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2018-06-01. [dostęp 2018-08-28].
- ↑ Mason et al.: WDS J17104-1544AB. W: The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Szczureq, Licencja: CC BY-SA 4.0
Gwiazdozbiór Wężownika. Mapa została stworzona przy pomocy programu PP3 autorstwa Torstena Brongera. Wersję wektorową stworzył Szczureq według wzoru z wersji rastrowej, której autorem jest BlueShade.