Saturday Night Fever: The Original Movie Sound Track – album ze ścieżką dźwiękową do filmu Gorączka sobotniej nocy z 1977 roku, w którym wystąpił John Travolta. W Stanach Zjednoczonych płyta uzyskała status platynowej (15×) za sprzedaż przekraczającą 15 mln kopii[1]. Album utrzymywał się na szczycie zestawień przez 24 tygodnie (styczeń–lipiec 1978)[2], natomiast na listach „Billboardu” przez 120 tygodni (do marca 1980). Na świecie wydawnictwo sprzedało się w liczbie blisko 40 mln egzemplarzy[3]. Kiedy na rynek trafił album Michaela JacksonaThriller, ścieżka dźwiękowa z filmu Gorączka sobotniej nocy była na pierwszym miejscu światowej sprzedaży albumów[4]. W Wielkiej Brytanii album spędził 18 tygodni na 1. miejscu[5]. Album był jednym z przykładów fenomenu muzyki disco po obu stronach Atlantyku, stając się międzynarodową sensacją[6]. W 2012 roku ścieżkę dźwiękową umieszczono w National Recording RegistryBiblioteki Kongresu[7][8].
Po tym jak zespół Bee Gees zakończyli miksowanie albumu koncertowego Here at Last…Bee Gees…Live w Château d’Hérouville (pod Paryżem), muzycy rozpoczęli nagrywanie piosenek na potrzeby następnego albumu. Pierwszy utwór jaki zarejestrowali był „If I Can’t Have You”, ale ich wersja nie została użyta w filmie[9]. Materiał na album nagrywany był w Château d’Hérouville, Criteria (Miami) i Cherokee Studios (Los Angeles)[10]. Barry Gibb był głównym wokalistą na wszystkich nagraniach podobnie jak to miało miejsce na Children of the World, gdzie jego głos stał się głosem Bee Gees. Śpiewając głównie falsetem i sporadycznie naturalnym chropawym głosem, Barry wykonywał większość głosów harmonijnych i wspomaganych wspólnie z Robinem i Mauricem. Ważnym elementem podczas nagrań piosenek była gra Maurice’a na gitarze basowej i Blue Weaver grający na klawiszach i syntezatorze[11]. Barry powiedział w wywiadzie dla czasopisma „Billboard”, że nagrywanie materiału na potrzeby filmu trwało pół roku[12].
Piosenki właściwie napisane były zanim film w ogóle został nam przedstawiony. Stigwood chciał nazwać film Saturday Night. My natomiast mieliśmy już „Night Fever”. Powiedzieliśmy mu, że tytuł Saturday Night nam się nie podobał, on z kolei powiedział, że nie chce nazywać filmu po prostu Night Fever. Więc przez chwilę przemyślał to, oddzwonił i powiedział: „OK, pójdźmy na kompromis. Nazwijmy go Saturday Night Fever. Nikt nie miał pojęcia, że będzie to coś wielkiego[13].
Robin Gibb
Utwory „(Our Love) Don't Throw it All Away” i „Warm Ride” zostały napisane podczas sesji nagraniowej Saturday Night Fever. Pierwsza piosenka została pierwotnie wydana przez Andy’ego Gibba (1978)[14], a druga przez Grahama Bonneta (1978)[15].
Niesprzyjające okoliczności jak i ograniczenia terminarza pozwoliły Albhy’emu Galutenowi na stworzenie pierwszych pętli perkusyjnych dla jednej z piosenek. „My naprawdę chcieliśmy umieścić ścieżki na „Stayin’ Alive”” – twierdził Galuten. Perkusista zespołu, Dennis Bryon, wyjechał wtedy do Anglii by towarzyszyć ojcu, który był chory. W tamtych czasach automaty perkusyjne były bardzo prymitywne[16].
Barry i ja uważnie słuchaliśmy aby znaleźć taki takt, który pasowałby naprawdę dobrze. Każdy wie, że ważniejsze jest czucie niż precyzja w przypadku ścieżek perkusyjnych. Wybraliśmy takt, który tak dobrze pasował, że ostatecznie użyliśmy to samo zapętlenie w „Stayin’ Alive” i „More Than a Woman”, by później zamieścić je w piosence Barbry Streisand „Woman in Love”. By otrzymać zapętlenie skopiowaliśmy perkusje na ćwierćcalową taśmę. (…) Nagranie miało ludzkie brzmienie. Zdążyliśmy dograć wszystkie partie dla piosenek i wrócił Dennis, jednak nie było możliwości by pozbyć się zapętlenia”[16].