Schronisko na Prełucznym

Schronisko PTT na Prełucznym
Państwo

 II Rzeczpospolita

Pasmo

Góry Czywczyńskie, Karpaty

Wysokość

1520 m n.p.m.

Data otwarcia

1937

Właściciel

Oddział PTT w Kosowie

Położenie na mapie Karpat Marmaroskich, Czarnohory i Połonin Hryniawskich
Mapa konturowa Karpat Marmaroskich, Czarnohory i Połonin Hryniawskich, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko PTT na Prełucznym”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Schronisko PTT na Prełucznym”
Ziemia47°47′52″N 24°54′23″E/47,797778 24,906389

Schronisko PTT na Prełucznymschronisko turystyczne położone w Górach Czywczyńskich istniejące w końcu lat 30. XX wieku.

Budynek schroniska znajdował się na stokach Prełucznego na wysokości ok. 1520[1]–1525 m n.p.m.[2], 500 m powyżej klauzy Perkałab na Białym Czeremoszu[1]. Było to najdalej na południe wysunięte schronisko turystyczne[3][4][5] oraz – wraz z budynkiem zarządu pobliskiej klauzy – domostwo ówczesnej Polski[1].

Obiekt powstał na potrzeby badań prowadzonych w okolicy przez Państwowy Instytut Geologiczny. Po zakończeniu prac budynki, mieszkalny i gospodarczy, zostały bezpłatnie przekazane Oddziałowi Kosowskiemu Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, który w 1937 roku zaadaptował je na schronisku turystyczne. Prace, częściowo dofinansowane przez PUWFiPW pochłonęły kwotę 800 zł[1][4]. W ich efekcie turystom oferowano 10 miejsc noclegowych na siennikach, które udostępniono jeszcze przed końcem tegoż roku[1][2][5]. W roku 1938 roku położony z dala od popularnych szlaków turystycznych i trudno dostępny obiekt (105 km i 26 godzin marszu od najbliższej stacji kolejowej w Worochcie) udzielił zaledwie 16 noclegów[1][6].

Schronisko pod koniec 1938 roku nie było jeszcze w pełni wyposażone[6][2] (prawdopodobnie stan ten nie zmienił się i później)[1], a w czasie II wojny światowej uległo całkowitemu zniszczeniu[1].

Turystyka

Schronisko położone było w pobliżu nieznakowanego szlaku ze schroniska na Bałtagule do klauzy Perkałab na Białym Czeremoszu[7]. Przewidywano, że jego uruchomienie pozwoli na wyprawy na pogranicze polsko-rumuńskie (Palenica, Hnatasia), czy wręcz na terytorium Rumunii po zawarciu oczekiwanej w latach 30. polsko-rumuńskiej konwencji turystycznej[8].

Przypisy

  1. a b c d e f g h Ryszard Bogdziewicz, Schroniska karpackie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874–1945, wyd. I, Lublin: Drukarnia i Wydawnictwo Akademickie WSSP im. Wincentego Pola, 2012, s. 289, ISBN 978-83-60594-24-7, OCLC 956614813 (pol.).
  2. a b c Informacyjny kalendarz narciarski na sezon 1938–1939, t. rok XI, Kraków: Polski Związek Narciarski, 1938, s. 257 (pol.).
  3. Władysław Krygowski, Kronika | Polskie Towarzystwo Tatrzańskie: Refleksje — fakty — zadania, Walery Goetel, Jan Alfred Szczepański (red.), „Wierchy”, Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (16), Kraków: Gebethner i Wolff, 1938, s. 152 (pol.).
  4. a b Sprawozdanie z działalności Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Krakowie za okres od 1. IV. 1936 do 31. III. 1937 r. oraz finansowe za rok 1936, Kraków: Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, 1937, s. 22, 71 (pol.).
  5. a b Marian Dziekański (red.), Nowe inwestycje schroniskowe, „Wiadomości Turystyczne” (21), 1 listopada 1937, s. 3 (pol.).
  6. a b Sprawozdanie z działalności Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Krakowie za okres od 1 I 1938 r. do 31 XII 1938 r. oraz finansowe za rok 1938, Kraków: Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, 1939, s. 11, 74 (pol.).
  7. Regulamin górskiej odznaki turystycznej P. T. T. wraz ze spisem punktowanych wycieczek oraz spisem przewodników do G. O. T., wyd. 2, Kraków: Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, 1936, s. 83 (pol.).
  8. Walery Goetel, Jan Alfred Szczepański (red.), Kronika | Polskie Towarzystwo Tatrzańskie — Turystyka i narciarstwo. | Polskie Towarzystwo Tatrzańskie w r. 1936/37., „Wierchy”, Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (15), Kraków: Gebethner i Wolff, 1937, s. 194 (pol.).

Media użyte na tej stronie

Carpathians relief location map.jpg
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Carpathians.
  • Projection: Equirectangular projection, strechted by 148.0%.
  • Geographic limits of the map:
  • N: 50.0° N
  • S: 44.25° N
  • W: 16.0° E
  • E: 27.5° E
  • GMT projection: -JX19.473333333333333cd/14.410266666666665cd
  • GMT region: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • GMT region for grdcut: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • Relief: SRTM30plus.
  • Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Mapa Marmaroszy.png
Mapa topograficzna (lokalizacyjna) obejmująca swoim zasięgiem Czarnohorę, Połoniny Hryniawskie (Hryniawy), Góry Jałowiczorskie (Jałowiczory) oraz Karpaty Marmaroskie (Marmarosze, w tym Góry Rachowskie i Czywczyńskie, Czywczyny)
Gfi-set01-hostel.svg
Autor: , Licencja: CC BY 2.0
icone de maison ou d'hotel