Schronisko pod Pikujem

Schronisko pod Pikujem
Ilustracja
Państwo

 II Rzeczpospolita

Pasmo

Bieszczady Wschodnie, Karpaty

Wysokość

1120 m n.p.m.

Data otwarcia

12 stycznia 1935

Właściciel

Przemyskie Towarzystwo Narciarzy

Położenie na mapie Bieszczadów Wschodnich, Połoniny Równej i Borżawskiej
Mapa konturowa Bieszczadów Wschodnich, Połoniny Równej i Borżawskiej, po lewej znajduje się punkt z opisem „Schronisko pod Pikujem”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Schronisko pod Pikujem”
Ziemia48°52′56,9232″N 22°57′30,6444″E/48,882479 22,958512
Ruiny schroniska w 2012 roku

Schronisko PTN pod Pikujem – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne położone w Bieszczadach Wschodnich na wysokości 1120 m n.p.m.[1]

Pomimo swojej nazwy, schronisko zlokalizowane było dość daleko od szczytu Pikuja (ok. 6,5 km). Znajdowało się pomiędzy Ruskim Putem i Dżurowym Żołobem, ok. 0,5 km od szczytu Ostrego Wierchu[2].

Historia

Schronisko w 1934 roku wybudowało Przemyskie Towarzystwo Narciarskie przy wsparciu finansowym Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego (PUWFiPW), Polskiego Związku Narciarskiego (PZN) oraz Ministerstwa Komunikacji[2].

Uroczyste otwarcie nastąpiło 12 stycznia 1935 r. w obecności wiceprezesa PZN Aleksandra Bonieckiego, dowódcy 22 Dwyizji Piechoty Górskiej Mieczysława Boruty-Spiechowicza i licznych przedstawicieli władz lokalnych i wojskowych. Funkcję gospodarza obiektu pełnił mjr Marceli Kycia[2].

W chwili otwarcia obiekt dysponował jedynie 30 miejscami noclegowymi położonymi na parterze, jednak w kolejnych latach udostępniano dalsze pomieszczenia. W następnym sezonie w schronisku nocować mogło już 80 osób, a później nawet 100. Obiekt dysponował także 20 miejscami turystycznymi na siennikach. Na parterze zlokalizowano reprezentacyjną jadalnię urządzoną w stylu huculskim, dwie wspólne sale noclegowe i pomieszczenia gospodarcze. Kolejne sypialnie znajdowały się na piętrze. Od 1935 r. w budynku mieściła się także stacja ratunkowa Towarzystwa Krzewienia Narciarstwa[1][2].

Schronisko uległo zniszczeniu w czasie II wojny światowej, według jednej z hipotez zostało rozebrane w 1940 roku przez żołnierzy radzieckich[3]. Do czasów współczesnych przetrwały ruiny przyziemia.

Szlaki turystyczne w 1936 r.

  • z Sianek przez Beskid Wielki (1012 m n.p.m.), Błyśce (1047 m n.p.m.), Kińczyk Hnylski (1115 m n.p.m.), Starostynę (1229 m n.p.m.) i Wielki Wierch (1312 m n.p.m.),
  • na Pikuj (1405 m n.p.m.) przez Dżurowy Żołob oraz Zełemeny (1307 m n.p.m.),
  • z Libuchory[4][5].

Przypisy

  1. ↑ a b Informacyjny kalendarz narciarski na sezon 1937-38 Kraków, s. 78, dostęp [2013-09-18]
  2. ↑ a b c d Ryszard Bogdziewicz, Schroniska karpackie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874–1945, wyd. I, Lublin: Drukarnia i Wydawnictwo Akademickie WSSP im. Wincentego Pola, 2012, s. 214, ISBN 978-83-60594-24-7, OCLC 956614813 (pol.).
  3. ↑ Ukraińskie Beskidy Wschodnie, t. 2 – Na beskidzkich szlakach. (Cz 2), Beskidy Pokuckie, Bieszczady Wschodnie, Świdowiec, Połonina Krasna, Borżawa, szlaki wodne, Wydawnictwo Akademickie Dialog, 1998, ISBN 83-86483-71-7, OCLC 749732809 (pol.). za: Bogdziewicz 2012 ↓
  4. ↑ Regulamin Górskiej Odznaki Turystycznej PTT Kraków 1936, s. 55, dostęp [2013-09-18]
  5. ↑ Mapa topograficzna 1:100 000, arkusz Pikuj (pas 53, słup 36), Wojskowy Instytut Geograficzny, 1937 (pol.).
Przedwojenne schroniska turystyczne w polskich Karpatach Wschodnich
Bieszczady Wschodnie
i Góry Sanocko-Turczańskie
Gorgany
Czarnohora
Beskidy Huculskie

Media użyte na tej stronie

Carpathians relief location map.jpg
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Carpathians.
  • Projection: Equirectangular projection, strechted by 148.0%.
  • Geographic limits of the map:
  • N: 50.0° N
  • S: 44.25° N
  • W: 16.0° E
  • E: 27.5° E
  • GMT projection: -JX19.473333333333333cd/14.410266666666665cd
  • GMT region: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • GMT region for grdcut: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • Relief: SRTM30plus.
  • Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Gfi-set01-hostel.svg
Autor: , Licencja: CC BY 2.0
icone de maison ou d'hotel
Schronisko pikuj.jpg
Schronisko Przemyskiego Towarzystwa Narciarskiego pod Pikujem
Ruiny schroniska pod Ostrym Wierchem.jpg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ruiny schroniska pod Ostrym Wierchem w Bieszczadach Wschodnich, zburzonego w 1940 r.
Mapa Bieszczadów Wschodnich.png
Mapa topograficzna Bieszczadów Wschodnich (w tym Beskidy Skolskie, Schidnie Beskydy), częściowo obejmująca też pasma Połoniny Równej i Połoniny Borżawy.