Sergiusz Wilczycki

Sergiusz Wilczycki (biał. Сяргей Вільчыцкі, Siarhiej Wilczycki; pseudonimy: Jan Zaprudnik, Janka Zaprudnik, Siarhiej Jasień; ur. 9 sierpnia 1926 w Mirze, zm. 26 maja 2022 w Somerset[1]) – białoruski historyk i publicysta, emigracyjny działacz polityczny.

Urodził się w miasteczku Mir, w województwie nowogródzkim II Rzeczypospolitej, w rodzinie nauczycielskiej. Część rodziny została wywieziona przez NKWD w czerwcu 1941 w głąb ZSRR. W czasie II wojny światowej ukończył progimnazjum w Baranowiczach, później uczył się również w baranowickiej szkole handlowej. Należał do Związku Młodzieży Białoruskiej.

W 1944 ewakuował się przed zbliżającą się Armią Czerwoną do Niemiec. Później pracował jako górnik w Wielkiej Brytanii. W 1954 ukończył studia na Wydziale Historii Uniwersytetu Katolickiego w Lowanium, po czym podjął pracę w radiu "Wyzwolenie" (obecnie: Swoboda).

W 1957 osiedlił się w USA, gdzie na Uniwersytecie w Nowym Jorku obronił pracę doktorską poświęconą walce o sprawy białoruskie w rosyjskiej dumie w latach 1906-1917. Zajmował się wykładami z dziedziny historii na wyższych uczelniach USA. Pod pseudonimem Siarhiej Jasień wydawał poezje, głównie lirykę patriotyczną.

Po odzyskaniu przez Białoruś niepodległości w 1991 wspomagał materialnie cerkiew (m.in. budowę świątyni Eufrozyny Połockiej w Iwiance). W 2007 został uhonorowany medalem Św. Cyryla Turowskiego przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną. Był honorowym członkiem Białoruskiego PEN-Clubu.

Wybrane publikacje

Przypisy