Serhij Dzyndzyruk
| Pseudonim | Dzyna/Razor | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||
| Obywatelstwo | ||||||||||||||||
| Wzrost | 183 cm | |||||||||||||||
| Styl walki | leworęczny | |||||||||||||||
| Kategoria wagowa | lekkośrednia | |||||||||||||||
| Bilans walk zawodowych[a] | ||||||||||||||||
| Liczba walk | 38 | |||||||||||||||
| Zwycięstwa | 37 | |||||||||||||||
| Przez nokauty | 22 | |||||||||||||||
| Porażki | 1 | |||||||||||||||
| Remisy | 0 | |||||||||||||||
| Nieodbyte | 0 | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Serhij Dzyndzyruk (ukr. Сергій Дзиндзирук; ur. 1 marca 1976 w St. Nożnogorsku) – ukraiński bokser, aktualny zawodowy mistrz świata organizacji WBO w kategorii lekkośredniej (do 154 funtów).
Kariera amatorska
Jest srebrnym medalistą Mistrzostw Świata z 1997 z Budapesztu w kategorii półśredniej. W finale przegrał z Olegiem Saitowem. Zdobył też dwa medale na Mistrzostwach Europy – srebrny w 1998 w Mińsku i brązowy w 1996 w Vejle. Reprezentował Ukrainę na Olimpiadzie w 1996 roku w Atlancie (doszedł do drugiej rundy). Jego bilans walk amatorskich to 195 zwycięstw w 220 pojedynkach.
Kariera zawodowa
Zawodową karierę zaczął w styczniu 1999 w Warszawie. Później jeszcze trzynaście razy walczył w Polsce. Jako zawodowiec nie przegrał jeszcze żadnego pojedynku.
Pierwszym poważniejszym rywalem Dzyndzyruka był, w lipcu 2004, Senegalczyk Mamadou Thiam. Ukrainiec pokonał go przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie, zdobywając tytuł zawodowego mistrza Europy w kategorii lekkośredniej. Obronił ten tytuł dwa razy.
3 grudnia 2005 wywalczył tytuł mistrza świata organizacji WBO, pokonując jednogłośnie na punkty Daniela Santosa (Portorykańczyk był w ósmej rundzie liczony)[1].
W 2006 dwa razy bronił swojego pasa mistrzowskiego – w maju pokonał Sebastiana Andresa Lujana[2], a w październiku Alisułtana Nadirbegowa[3]. Obie walki zakończyły się jednogłośną decyzją na punkty.
W jedynej walce stoczonej w 2007 znokautował w jedenastej rundzie Brazylijczyka Carlosa Nascimento[4]. Prawie rok później, 26 kwietnia 2008, pokonał decyzją większości na punkty Lukáša Konečnego[5]. 1 listopada tego samego roku pokonał na punkty Joela Julio[6]. po blisko półtorarocznej przerwie powrócił na ring 14 maja 2010 roku gdzie broniąc pasa WBO pokonał przez TKO w 10 rundzie australijskiego pięściarza Daniela Dawsona[7].12 marca 2011 roku doznał pierwszej porażki na zawodowych ringach jednak nie stracił pasa który nie był stawką tego pojedynku, przeciwnikiem ukraińskiego pięściarza był Sergio Martinez. Pojedynek przerwał sędzia w ósmej rundzie po trzecim nokdaunie Serhija, dodatkowo Serhij był liczony również w czwartej i piątej rundzie [8].
Przypisy
- ↑ Germany: Dzindziruk dethrones champion Santos (ang.). EastSideBoxing.com, 05.12.2005. [dostęp 2010-01-01].
- ↑ Karl Freitag: Veit upsets Brähmer; Dzinziruk, Drews triumph! (ang.). Fightnews.com, 28.05.2006. [dostęp 2010-01-01].
- ↑ Boxing Encyclopedia (ang.). [dostęp 2010-01-01].
- ↑ Karl Freitag: Dzinziruk retains title; Ulrich destroys Turchi (ang.). Fightnews.com, 19.05.2007. [dostęp 2010-01-01].
- ↑ Erdei Outpoints Abron In A 12-Round Snoozer (ang.). EastSideBoxing.com, 26.04.2008. [dostęp 2010-01-01].
- ↑ Results 2008 (ang.). BBC Sport. [dostęp 2010-01-01].
- ↑ Lem Satterfield: Sergiy Dzinziruk Stops Daniel Dawson in 10th Round (ang.). aolnews.com.
- ↑ RingPolska Redakcja: Martinez znokautował Dzinziruka (pol.). Ringpolska.pl.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.