Seweryna Wysłouch (filolog)
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 25 grudnia 1940 |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: literaturoznawstwo polskie, teoria literatury[1] | |
| Profesura | 18 lipca 1994 |
Seweryna Maria Wysłouch (ur. 25 grudnia 1940 w Gostyninie[2]) – polska polonistka, literaturoznawczyni, profesor nauk humanistycznych, emerytowana pracowniczka naukowa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Życiorys
Jest córką Wiktora Wysłoucha i Marianny, z d. Frontczak. Jej ojciec był inżynierem[2].
Jest absolwentką II Liceum Ogólnokształcącego w Poznaniu (1958) i studiów polonistycznych na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1963)[2]. Po ukończeniu studiów pracowała jako nauczycielka języka polskiego, kolejno w Państwowym Liceum Muzycznym w Poznaniu i Zasadniczej Szkole Zawodowej dla Pracujących nr 2[2]. Od 1967 była pracownikiem I Studium Nauczycielskiego w Poznaniu, przekształconego w 1969 w Wyższe Studium Nauczycielskie UAM. W 1970 obroniła na macierzystej uczelni pracę doktorską Proza Michała Choromańskiego. Przemiany powieści psychologicznej XX wieku napisaną pod kierunkiem Jerzego Ziomka. Od 1973 pracowała jako adiunkt w Zakładzie Teorii Literatury Instytutu Filologii Polskiej UAM. W 1981 otrzymała stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Problematyka symultanizmu w prozie, w 1983 otrzymała stanowisko docenta. W latach 1984–1987 była wicedyrektorem IFP UAM, od 1991 pracowała jako profesor nadzwyczajny UAM, w 1994 otrzymała tytuł profesora nauk humanistycznych. Od 1998 do 2011 kierowała Zakładem Semiotyki Literatury IFP UAM[2][3].
Jest członkiem Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza, w latach 1977–1986 była wiceprezesem, w latach 1990-1992 skarbnikiem Oddziału Poznańskiego[2]. Od 1970 do 2000 należała do Komitetu Głównego Olimpiady Literatury i Języka Polskiego[2]. W latach 1980-1981 była przewodniczącą koła NSZZ „Solidarność” w IFP UAM. W 1990 została członkiem Komitetu Okręgowego Olimpiady Literatury i Języka Polskiego w Poznaniu[2].
Od 1993 była członkiem kolegium redakcyjnego pisma Polonistyka[2].
W 1984 została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi[2].
Twórczość
Razem z Bożeną Chrząstowską opublikowała w 1974 tom studiów Wiadomości z teorii literatury w analizie literackiej (kolejne wydania zmienione, poczynając od 1978 jako Poetyka stosowana). Jest autorką prac Proza Michała Choromańskiego (1977), Problematyka symultanizmu w prozie (1981), Literatura a sztuki wizualne (1994), Literatura i semiotyka (2001).
Jest współautorką podręczników akademickich: Literatura współczesna. Podręcznik dla klas maturalnych (wyd. 1992, do 2002 ukazało się 11 wydań; pozostali autorzy Bożena Chrząstowska i Ewa Wiegandt)[2] oraz Poetyka stosowana współautorka Bożena Chrząstowska, wyd. 1978, 1987, 2000)[4].
Przypisy
- ↑ Prof. dr hab. Seweryna Maria Wysłouch, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2020-11-13].
- ↑ a b c d e f g h i j k Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny. Tom dziewiąty. W–Z, wyd. Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 2004, s. 331-333
- ↑ Zakład Semiotyki Literatury. Seweryna Wysłouch. [dostęp 2020-11-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-13)].
- ↑ Zakład Semiotyki Literatury - Seweryna Wysłouch, semlit.home.amu.edu.pl [dostęp 2021-01-31] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-13].
