Siódemka Chriennikowa
Siódemka Chriennikowa – grupa siedmiorga kompozytorów radzieckich narodowości rosyjskiej, którzy stali się celem brutalnej krytyki na VI Zjeździe Związku Kompozytorów ZSRR w listopadzie 1979, zawartej w przemówieniu Tichona Chriennikowa.
Pretekstem do tej krytyki stało się włączenie utworów tych kompozytorów do programów festiwali muzycznych w Kolonii i Wenecji bez zgody kierownictwa Związku. Według opinii Chriennikowa utwory były "pozbawione myśli muzycznej, tonęły w potoku szalonych szumów, ostrych wrzasków i niezrozumiałego mamrotania". Przemówienie przypominało wystąpienie tegoż Chriennikowa na I Zjeździe Związku Kompozytorów ZSRR w roku 1948, w którym zaatakował dzieła Prokofiewa, Szostakowicza i Miaskowskiego.
Celem ataku byli następujący kompozytorzy:
- Jelena Firsowa (Елена Фирсова)
- Dmitrij Smirnow (Дмитрий Смирнов)
- Aleksander Kneifel (Александр Кнайфель)
- Wiktor Suslin (Виктор Суслин)
- Wiaczesław Artiomow (Вячеслав Артёмов)
- Sofija Gubajdulina (София Губайдулина)
- Edison Denisow (Эдисон Денисов).
Kompozytorzy ci znaleźli się na „czarnej liście” twórców pozbawionych możliwości publikacji i występów publicznych. W roku 1991 czworo z nich: Firsowa, Smirnow, Suslin i Gubajdulina wyjechało na stałe z ZSRR. Firsowa i Smirnow zamieszkali w Anglii, Gubajdulina i Suslin w Niemczech. Denisow opuścił Rosję w roku 1994 i zmarł w Paryżu w roku 1996.