Siemion Arałow

Siemion Arałow

Семён Ива́нович Ара́лов

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	30 grudnia 1880 Moskwa
Data i miejsce śmierci	22 maja 1969 Moskwa
Przebieg służby
Lata służby	1902−1905, 1914−1917, 1918−1921, 1941−1945
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Armia Czerwona
Jednostki	Moskiewski Okręg Wojskowy (ZSRR) Wydział Operacyjny Ludowy Komisariat Spraw Wojskowych i Morskich RFSRR Ludowy Komisariat Spraw Wojskowych RFSRR Kijowski Okręg Wojskowy (radziecki)
Stanowiska	szef (1918–1919) Registrupru członek Rewolucyjnej Rady Wojskowej Ukraińskiego Okręgu Wojskowego
Odznaczenia

Siemion Iwanowicz Arałow (ros. Семён Ива́нович Ара́лов; ur. 18 grudnia^?/ 30 grudnia 1880 w Moskwie, zm. 22 maja 1969 tamże) − pułkownik, starszy oficer wywiadu wojskowego. Pierwszy szef (1918–1919) Registrupru – wywiadu Armii Czerwonej.

Życiorys

Ukończył Moskiewską szkołę Handlową im. K. Mazinga. W latach 1902–1903 służył w rosyjskiej armii. Od 1903 członek SDPRR. Od 1904 do 1905 ponownie w armii, otrzymał stopień chorążego. Od 1906 studiował wieczorowo w Moskiewskim Instytucie Handlowym i od lipca 1914 do stycznia 1918 po raz kolejny w armii rosyjskiej, awansował na sztabs-kapitana^[1].

W 1918 roku wstąpił do RKP(b)^[1].

Od 28 lutego 1918 kierował Wydziałem Operacyjnym Sztabu Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, od 11 maja do września 1918 był szefem Wydziału Operacyjnego Ludowego Komisariatu Spraw Wojskowych i Morskich RFSRR. W maju 1918 został członkiem Kolegium Ludowego Komisariatu Spraw Wojskowych RFSRR. Od 30 września 1918 do 8 lipca 1919 był członkiem Rewolucyjnej Rady Wojskowej Republiki, od 24 października 1918 do 15 czerwca 1919 był komisarzem Sztabu Polowego tej rady.

Od 5 listopada 1918 do czerwca 1919 był szefem Zarządu Rejestracyjnego Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej (Registrupr) – pierwszej zorganizowanej komórki wywiadu Armii Czerwonej.

Od 13 czerwca 1919 do 1 grudnia 1920 członkiem Rewolucyjnej Rady Wojskowej 12 Armii Frontów Zachodniego, Południowego i Południowo-Zachodniego. Od 18 do 29 lipca 1919 był członkiem Rewolucyjnej Rady Wojskowej 14 Armii. W grudniu 1920 był członkiem Rewolucyjnej Rady Wojskowej Frontu Południowo-Zachodniego.

Od stycznia do marca 1921 był członkiem Rewolucyjnej Rady Wojskowej Ukraińskiego Okręgu Wojskowego, jednocześnie zastępcą dowódcy tego okręgu^[1].

Od maja 1921 do 1922 był posłem (polpred) RFSRR na Litwie, od 5 stycznia 1922 do 27 kwietnia 1923 posłem RFSRR/ZSRR w Turcji (listy uwierzytelniające wręczył 31 stycznia 1922). Od 28 maja 1923 do 21 marca 1925 był posłem ZSRR na Łotwie^[1].

Od kwietnia 1925 do 1927 był pełnomocnikiem przy Radzie Komisarzy Ludowych RFSRR i członkiem Kolegium Ludowego Komisariatu Spraw Zagranicznych ZSRR^[1].

Od 30 grudnia 1926 do 1927 był przedstawicielem Rady Komisarzy Ludowych przy Rządzie Chin, następnie do 5 stycznia 1932 członkiem Prezydium Najwyższej Rady Gospodarki Narodowej ZSRR i przewodniczącym spółki akcyjnej „Eksportles”. W latach 1932–1937 był członkiem Kolegium Ludowego Komisariatu Finansów ZSRR, następnie do 1938 szefem Głównego Zarządu Ubezpieczeń Państwowych, od 1938 do lipca 1941 zastępcą dyrektora i dyrektorem Państwowego Muzeum Literatury^[1].

W lipcu 1941, po ataku III Rzeszy na ZSRR, został zastępcą szefa Wydziału Operacyjnego Sztabu 21 Dywizji Milicji Ludowej – 173 Dywizji Strzeleckiej. Od grudnia 1941 do września 1945 był szefem Wydziału Zdobyczy Zarządu Tyłów 33 Armii w stopniu pułkownika^[1].

Od września 1945 do końca tego roku był dowódcą 23 Samodzielnej Brygady do spraw zdobycznego sprzętu, dowódcą brygady myśliwsko-przeciwczołgowej^[1].

W latach 1946–1957 był pracownikiem partyjnym w Moskwie, od 1957 na emeryturze^[1].

Odznaczenia^[1]

• Order Świętego Stanisława II i III klasy
• Order Świętej Anny II, III i IV klasy
• Order Lenina
• Order Czerwonego Sztandaru (1941)
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
• Order Wojny Ojczyźnianej II klasy
• Order Czerwonej Gwiazdy
• Order „Znak Honoru”

oraz medale.

Przypisy