Siemion Ignatjew

Siemion Dienisowicz Ignatjew (ros. Семён Денисович Игна́тьев, ur. 14 września 1904 we wsi Karliwka w guberni chersońskiej, zm. 27 listopada 1983 w Moskwie) – wysoki funkcjonariusz radzieckiej służby bezpieczeństwa i wywiadu, szef Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego (MGB) w latach 1951 - 1953[1].

1914-1919 pracował w fabryce bawełny w Termezie, od 1919 w Komsomole, od I do XII 1920 w Armii Czerwonej. XII 1920 - IX 1921 pomocnik kierownika Oddziału Propagandy Wydziału Politycznego Bucharskiej Grupy Wojsk Frontu Turkiestańskiego, 1922-1923 zastępca kierownika Wydziału Organizacyjnego KC Komunistycznego Związku Młodzieży Turkiestanu, od 1923 przedstawiciel KC KZM Turkiestanu w Środkowoazjatyckim Biurze Centralnej Rady Związków Zawodowych, później zajmował kierownicze stanowiska w radach związków zawodowych w republikach środkowoazjatyckich. Od 1926 w WKP(b). 1935-1937 pomocnik kierownika Wydziału Przemysłu KC WKP(b), 1937-1938 p.o. I sekretarza, a 1938-1943 I sekretarz Buriacko-Mongolskiego Obwodowego Komitetu WKP(b), 21 III 1939 - 5 X 1952 członek Centralnej Komisji Rewizyjnej WKP(b), II 1943 - IV 1946 I sekretarz Baszkirskiego Obwodowego Komitetu WKP(b), IV - VIII 1946 w KC WKP(b), 2 VIII 1946 - 27 II 1947 zastępca naczelnika Wydziału ds. Weryfikacji Organów Partyjnych KC WKP(b), VIII 1946 - III 1947 członek kolegium redakcyjnego pisma "Życie Partii", od 1946 członek Rady ds. Kołchozów przy Radzie Ministrów ZSRR. 7 III 1947 - 16 III 1948 sekretarz KC KP(b)B ds. gospodarki rolnej, 16 III 1948 - 15 II 1949 II sekretarz KC KP(b)B, 28 I - 28 III 1949 sekretarz Środkowoazjatyckiego Biura KC WKP(b), 28 III 1949 - 30 XII 1950 pełnomocnik KC WKP(b) w Uzbeckiej SRR. 30 XII 1950 - 16 II 1952 kierownik Wydziału Partyjnych, Związkowych i Komsomolskich Organów KC WKP(b). Od 9 VIII 1952 do 5 III 1953 minister bezpieczeństwa państwowego ZSRR. 23 V 1952 - 11 III 1953 p.o. kierownika Zarządu Ochrony MGB ZSRR. 14 X 1952 - 28 IV 1953 i ponownie 7 VII 1953 - 17 X 1961 członek KC KPZR. 16 X 1952 - 5 III 1953 członek Prezydium KC KPZR, 5 III - 6 IV 1953 sekretarz KC KPZR. XII 1953 - 14 VI 1957 ponownie I sekretarz obwodowego komitetu partyjnego w Baszkirii, 6 VI 1957 - 28 X 1960 I sekretarz Tatarskiego Komitetu Obwodowego KPZR, potem na emeryturze.

Odznaczenia

Bibliografia

Przypisy

  1. ↑ Norman Polmar, Thomas B. Allen: Księga szpiegów. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo MAGNUM sp. z o.o., 2000. ​ISBN 83-85852-27-1​;