Skarpa Puławska

Skarpa Puławska
Osiedle Warszawy
Ilustracja
Widok na osiem budynków wielorodzinnych osiedla od wschodu
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miasto

Warszawa

Powierzchnia

0,08 km²

Położenie na mapie Warszawy
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Skarpa Puławska”
Ziemia52°11′34″N 21°01′33″E/52,192778 21,025833
Portal Polska

Skarpa Puławska[1][2], Skarpa[3] lub Osiedle Bielawska-Żywnego[4]osiedle w dzielnicy Mokotów w Warszawie.

Położenie i charakterystyka

Osiedle Skarpa Puławska położone jest na stołecznym Mokotowie, we wschodniej części obszaru Miejskiego Systemu Informacji Wierzbno[5][6]. Obejmuje 8-hektarowy teren znajdujący się między ulicami Puławską, Bielawską i Wojciecha Żywnego, skarpą warszawską oraz terenami klubu Warszawianka[5][1]. Leży w sąsiedztwie zespołu przyrodniczo-krajobrazowego „Arkadia”[7] i stawu Arkadia[8]. Nazwa osiedla nawiązuje do ul. Puławskiej[9].

Osiedle zostało zbudowane w latach 1965–1971[1]. Jego generalnym projektantem był według różnych źródeł J. Kulesza[1] lub Tadeusz Stefański[3]. W jego skład wchodzi osiem trzynastokondygnacyjnych budynków wielorodzinnych[2] typu korytarzowego[10] zaplanowanych dla ok. 4–5 tys. mieszkańców[1][10] oraz budynek techniczno-administracyjny[1]. Bloki mieszkalne znajdują się pod adresami przy ulicy Żywnego 12, 16, 18, 21a i 23, Puławskiej 109b i 111 oraz Bielawskiej 1[11]. Liczba mieszkań to ok. 1500[1], a łączna powierzchnia lokali wynosi ponad 50 tys. m²[12]. Przeważają mieszkania M3 z kuchniami bez okien[3]. Budynki posiadają stosunkowo małe balkony[3].

Budynki zostały wybudowane w technologii wielkopłytowej WUF (Warszawska Uniwersalna Forma)[2]. Została ona wcześniej przetestowana podczas planowania i wznoszenia eksperymentalnego Osiedla Prototypów na Służewcu według projektu zespołu architektów w składzie: Andrzej Bielobradek, Jan Drużyński, Tadeusz Stefański, Witold Wojczyński, Zbigniew Pawłowski, Władysław Sieradzki i Jerzy Zoller[13]. Budynki wielorodzinne powstały na bazie przetestowanych budynków 10-kondygnacyjnych[13]. Istniała możliwość wybudowania w tym systemie bloków o 16 kondygnacjach, jednak zrezygnowano z tego ze względu na ekonomikę wykorzystania wyższych dźwigów[2]. Pomimo tego, w momencie powstania były najwyższymi budynkami z wielkiej płyty w Polsce[10]. Projektantami powtarzalnych bloków mieszkalnych byli: Andrzej Bielobradek, Tadeusz Stefański, Zbigniew Pawłowski, Władysław Sieradzki, Jerzy Zoller, Stanisław Dębiński, Halina Skarżyńska, Eleonora Stolarczyk i Lucjan Adamczyk z Biura Projektów Typowych i Studiów Budownictwa Miejskiego[10]. Za tę realizację otrzymali oni w 1967 roku nagrodę Ministra Budownictwa III stopnia[10].

Inwestorem była Międzyzakładowa Spółdzielnia Mieszkaniowa „Starówka”[10]. Generalnym wykonawcą zostało przedsiębiorstwo PBM-Mokotów[12]. Osiedlem zarządza Spółdzielnia Mieszkaniowa „Mokotów”[11].

W początkowym okresie eksploatacji osiedla awaryjna okazała się tzw. jednorurowa instalacja centralnego ogrzewania[3]. Nieszczelne były także ściany szczytowe, które zostały docieplone[3].

W przeszłości elementem wyróżniającym osiedle były elewacje budynków o fakturze z grubego żwiru[1]. Wygląd wynikał z zastosowanie płyt z powłoką zewnętrzną, co sprawiało, że w czasie wznoszenia nie było konieczności tynkowania i malowania[10].

Przypisy

  1. a b c d e f g h Barbara Petrozolin-Skowrońska (red.), Encyklopedia Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 783, ISBN 83-01-08836-2.
  2. a b c d Zbigniew Pawłowski, Technologia WUF, „Architektura” (213–214 (8–9/65)), Warszawa: Stowarzyszenie Architektów Polskich, 1965, s. 324–329, ISSN 0003-8814.
  3. a b c d e f Lech Chmielewski: Przewodnik warszawski. Gawęda o nowej Warszawie. Warszawa: Agencja Omnipress i Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnicze „Rzeczpospolita”, 1987, s. 72–73. ISBN 83-85028-56-0.
  4. Rada miasta stołecznego Warszawy, Uchwała nr XXV/697/2020 Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 16 stycznia 2020 r. w sprawie zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, „Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego”, 16 stycznia 2020, s. 38.
  5. a b geoportal.gov.pl. [dostęp 2021-11-05].
  6. Rada Gminy Warszawa-Centrum, Uchwała Nr 389/XXXVI/96 Rady Gminy Warszawa-Centrum z dnia 19 września 1996 r.
  7. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, Zespół przyrodniczo-krajobrazowy Arkadia [dostęp 2021-11-06].
  8. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 sierpnia 2022, identyfikator PRNG: 201642
  9. Leszek Wysznacki, Edmund Grzybowski (red.): Poznaj Warszawę. Mokotów. Warszawa: Krajowe Wydawnictwo Czasopism RSW „Prasa”, 1969, s. 151.
  10. a b c d e f g Krystyna Krzyżakowa, H. Ognik, Nagrody Ministra Budownictwa, „Stolica” (39 (1216)), Warszawa, 24 września 1967, s. 3, ISSN 0039-1689.
  11. a b Administracja Osiedla Puławska. Nasze zasoby, Spółdzielnia Mieszkaniowa Mokotów [dostęp 2021-11-06].
  12. a b Krystyna Krzyżakowa, Na Skarpie Puławskiej, „Stolica” (22 (1251)), Warszawa, 2 czerwca 1968, s. 10, ISSN 0039-1689.
  13. a b Andrzej Bielobradek, Tadeusz Stefański, System WUF, „Architektura” (213–214 (8–9/65)), Warszawa: Stowarzyszenie Architektów Polskich, 1965, s. 319–323, ISSN 0003-8814.

Media użyte na tej stronie

Warszawa outline with districts v4.svg
(c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5
Mapa Warszawy - podkład lokalizacyjny
Masovian Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Masovian Voivodeship. Geographic limits of the map:
  • N: 53.55N
  • S: 50.95 N
  • W: 19.15 E
  • E: 23.25 E
Mokotow.svg
Oficjalny herb Mokotowa, dzielnicy Warszawy, przyjęty uchwałą Rady Dzielnicy nr 60. z 9 listopada 1990
Skarpa Puławska 2021 aerial.jpg
Autor: Emptywords, Licencja: CC BY-SA 4.0
Osiedle Skarpa Puławska od strony wschodniej. Osiem 13-kondygnacyjnych budynków wielorodzinnych położonych w okolicach ulic Bielawskiej i Żywnego