Skocznie narciarskie w Gdańsku
| Punkt konstrukcyjny K35 | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Data otwarcia | 1932 |
| Najdłuższy skok | 39 m |
Kołtun | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
 54°23′N 18°31′E/54,383333 18,516667 | |
Skocznie narciarskie w Gdańsku – nieistniejące już dwie małe skocznie narciarskie w Gdańsku. Zlokalizowane były w oliwskiej Dolinie Radości oraz w Dolinie Samborowo[1].
Skocznia w Dolinie Radości
Pierwsza skocznia na terenie Wolnego Miasta Gdańska zbudowana została w 1932 i składała się z drewnianej wieży oraz stoku wzgórza tworzącego bulę. Punkt konstrukcyjny określony został na 35. metrze[2].
W 1940 na skoczni zginął niemiecki skoczek Ernst Becker-Lee (ur. 1905). Jego śmierć upamiętnia kamienna płyta ustawiona po drugiej stronie stoku skoczni, na której widnieje proporzec z gdańskimi krzyżami i koroną na tle dwóch nart. Gdański poeta Grzegorz Kwiatkowski napisał wiersz o zmarłym tragicznie sportowcu[3]. Regularne zawody kontynuowano do połowy lat 50., kiedy rekord skoczni ustanowił skokiem na odległość 39 m Kołtun z Zakopanego[2]. Zawody rangi ogólnopolskiej organizowano do lat 60., po 1970[4] drewniana wieża opuszczona popadała w ruinę, do lat 80. zachowała się wieżyczka obserwacyjna. Obecnie gdzieniegdzie można odnaleźć belki, z których skonstruowany był obiekt[5].
Na dawnym dojeździe skoczni, wśród zarośli, znajduje się kamień, na którym wyryto datę budowy skoczni 1932[6].
Płyta pamiątkowa z 1940
Skocznia w Dolinie Henrietty
| Punkt konstrukcyjny K30 | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Data otwarcia | lata 30. |
| Najdłuższy skok | 34,5 m |
| (1970) | Kazimierz Polus |
| 54°23′N 18°33′E/54,383333 18,550000 | |
W latach 30. we Wrzeszczu, w tzw. Dolinie Henrietty, na przedłużeniu obecnej ul. Abrahama, wybudowano skocznię o punkcie konstrukcyjnym 30 m[4]. Położenie obiektu w lesie eliminowało problem wiatru. Rekordzistą skoczni jest Kazimierz Polus (jest także rekordzistą skoczni w Czarnkowie), który w 1970 uzyskał dystans 34,5 m. Obecnie pozostałości zeskoku obiektu wykorzystywane są przez miłośników zjazdów rowerem. Miejsce to jest określane Tomac na cześć Johna Tomaca, amerykańskiego rowerzysty[5].
XXI wiek
W pierwszej dekadzie XXI wieku, na fali sukcesów Adama Małysza, z inicjatywy Grupy Lotos powstał pomysł ustawienia małej igielitowej skoczni narciarskiej na Długim Targu w Gdańsku i rozgrywanie na niej zawodów[6]. Wg pierwotnej koncepcji kilka skoków miał oddać sam Małysz, później planowano rozgrywanie zawodów młodych skoczków, żaden jednak z tych pomysłów nie doczekał się realizacji[5].
Przypisy
- ↑ Adrian Dworakowski: Przewodnik po polskich skoczniach narciarskich 2016. skijumping.pl. [dostęp 2018-07-17].
- ↑ a b Piotr Celej: W Trójmieście też skakano na nartach. Historia trójmiejskich skoczni. wyborcza.pl. [dostęp 2018-07-17].
- ↑ Grzegorz Kwiatkowski: Ernst Becker-Lee/Walter Steiner. biuroliterackie.pl. [dostęp 2018-07-17].
- ↑ a b Skoczkowie narciarscy rywalizowali też w Trójmieście. naszemiasto.pl. [dostęp 2018-07-17].
- ↑ a b c Internetowy przewodnik po skoczniach narciarskich w Polsce. skijumping.pl. [dostęp 2018-07-17].
- ↑ a b W Trójmieście też były skocznie narciarskie. trojmiasto.pl. [dostęp 2018-07-17].
Linki zewnętrzne
- Skocznie » Polska » Pomorskie » Gdańsk, Dolina Radości. skisprungschanzen.com. [dostęp 2018-07-17].
- Skocznie » Polska » Pomorskie » Gdańsk, Dolina Samborowo. skisprungschanzen.com. [dostęp 2018-07-17].
- Gdańsk – Sopot – Gdynia » skocznie narciarskie. forum.dawnygdansk.pl. [dostęp 2018-07-17].
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Dolina Radości w Oliwie.
Przedwojenna skocznia narciarska przy Dolinie Radości, Gdańsk-Oliwa.