Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1984

Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1984
19801988
Data

12–18 lutego 1984

Gospodarz

Sarajewo

Dyscyplina

skoki narciarskie

Mężczyźni
konkurs indywidualny
na skoczni K-90

Jens Weißflog

konkurs indywidualny
na skoczni K-112

Finlandia Matti Nykänen

Klasyfikacja medalowa
Zwycięzca

 Finlandia

Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1984 – zawody olimpijskie w skokach narciarskich przeprowadzone pomiędzy 12 a 18 lutego 1984 roku w ramach igrzysk w Sarajewie, zaliczane do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 1983/1984.

Podczas igrzysk rozegrane zostały dwie konkurencje w skokach narciarskich – 12 lutego były to zawody na obiekcie normalnym (K90), a 18 lutego – na obiekcie dużym (K112). W obu konkurencjach najlepsi okazali się Jens Weißflog i Matti Nykänen. Każdy z nich zdobył po jednym złotym i jednym srebrnym medalu. Weißflog został mistrzem olimpijskim na skoczni normalnej, a Nykänen na skoczni dużej. Brązowymi medalistami zostali natomiast: Jari Puikkonen na obiekcie K90 oraz Pavel Ploc na skoczni K112.

Łącznie w zawodach wystartowało 65 skoczków narciarskich z siedemnastu narodowych reprezentacji. Najmłodszym zawodnikiem, który wziął udział w konkursach olimpijskich w skokach narciarskich, był Martin Švagerko (16 lat i 134 dni), natomiast najstarszym – Walerij Sawin (32 lata i 237 dni)[1].

Po raz czternasty skoczkowie narciarscy rywalizowali o medale igrzysk olimpijskich. Po raz pierwszy konkursy olimpijskie były traktowane niezależnie od mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym, tzn. odstąpiono od reguły podwójnego mistrzostwa, według której każdy mistrz olimpijski stawał się automatycznie mistrzem świata.

W związku z niewłączeniem do kalendarza igrzysk w Sarajewie konkursu drużynowego w skokach narciarskich, po zakończeniu zmagań olimpijskich przeprowadzono nieoficjalne drużynowe mistrzostwa świata w Engelbergu, w których zwyciężyła reprezentacja Finlandii.

Przed igrzyskami

Organizacja

Masyw górski Igman wraz ze skoczniami olimpijskimi.

Przed zimowymi igrzyskami olimpijskimi jednym z głównych zadań organizatorów było odpowiednie skonstruowanie i przygotowanie obiektów sportowych. Głównym celem dotyczącym zawodów w skokach narciarskich była budowa dwóch skoczni narciarskich – jednej normalnej i jednej dużej oraz odpowiedniej liczby wyciągów narciarskich[2]. W 1980 roku powstał projekt skoczni narciarskich, które ostatecznie postanowiono zbudować w masywie górskim Igman w miejscowości Malo Polje. Prace przy budowie rozpoczęto 1 czerwca 1981, zakończono – 1 grudnia 1982, a obiekty oddano do użytku w 1983 roku[3]. Koszty budowy skoczni oraz innych wykonanych prac związanych ze skokami narciarskimi wyniosły blisko 337 milionów dinarów jugosłowiańskich[4].

Przed igrzyskami rozbudowano także Skenderiję, centrum kulturalno-sportowe w Sarajewie, w którym oficjalnie ogłaszano zwycięzców zawodów olimpijskich i w którym odbywała się dekoracja medalistów[5].

Na podstawie ilości sprzedanych biletów stwierdzono, że konkurs skoków na dużej skoczni był drugą pod względem popularności konkurencją olimpijską w 1984 roku. Biletów wstępu na ten konkurs sprzedano łącznie 90 000, w porównaniu do 100 000 sprzedanych na mecze hokeja na lodzie. Liczba biletów na zawody w skokach na obiekcie normalnym wyniosła natomiast 45 000. Ponadto, zgodnie z wymogami Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, sztab organizacyjny miał obowiązek zapewnić określoną liczbę wolnych miejsc dla przedstawicieli MKOl i dla mediów[6].

W nocy z 8 na 9 lutego 1984 w Sarajewie i okolicznych miejscowościach, na których przeprowadzane były konkursy olimpijskie w różnych dyscyplinach, nastąpiło załamanie pogody. W efekcie przez noc przybyło 40 centymetrów świeżego śniegu, co zmusiło organizatorów do ponownego przygotowania obiektów tak, aby spełniały wszystkie wymogi niezbędne do przeprowadzenia zawodów. Mimo początkowych problemów, dzięki wytrwałości i wysiłkom pracowników udało się jednak uniknąć zmian w harmonogramie konkursów olimpijskich w skokach narciarskich[7].

Rezygnacja z „podwójnego mistrzostwa”

Skoki narciarskie po raz pierwszy pojawiły się w kalendarzu zimowych igrzysk olimpijskich w 1924 roku. W latach 1924–1980 każdy medalista olimpijski w skokach narciarskich stawał się automatycznie medalistą mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym. Pomiędzy 8 a 15 maja 1983 roku w Sydney zorganizowany został kongres Międzynarodowej Federacji Narciarskiej, na którym ustalono, że począwszy od konkursu olimpijskiego w Sarajewie przestanie obowiązywać ta zasada, zwana podwójnym mistrzostwem, a obie imprezy będą traktowane od siebie niezależnie. Wynikało to z decyzji, że konkursy o mistrzostwo świata postanowiono rozgrywać w latach nieparzystych, a zawody o mistrzostwo olimpijskie, tak jak dotychczas – w latach parzystych[8].

Niewłączenie konkursu drużynowego do kalendarza igrzysk

Przed igrzyskami w Sarajewie zgłoszona została propozycja, aby do kalendarza olimpijskiego włączyć konkurs drużynowy w skokach narciarskich. Propozycja ta nie została jednak przyjęta i w kalendarzu pozostały dwa indywidualne konkursy skoków. W związku z tym, rozegrane zostały nieoficjalne mistrzostwa świata w Engelbergu, w skład których wchodziły wyłącznie zawody drużynowe w skokach narciarskich[a][9]. Konkurs odbył się 26 lutego 1984, czyli po zakończeniu igrzysk olimpijskich. Najlepszą drużyną okazała się reprezentacja Finlandii, która wystartowała w składzie: Markku Pusenius, Pentti Kokkonen, Jari Puikkonen i Matti Nykänen. Drugie miejsce zajęli skoczkowie reprezentujący Niemiecką Republikę Demokratyczną, a trzecie – skaczący w barwach Czechosłowacji[10].

Tło zawodów

(c) Bundesarchiv, Bild 183-1989-0131-038 / Thieme, Wolfgang / CC-BY-SA 3.0
Jens Weißflog, lider klasyfikacji Pucharu Świata przed Zimowymi Igrzyskami Olimpijskimi 1984.

Podczas poprzednich igrzysk, tj. Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1980 w Lake Placid, rozegrano dwa konkursy skoków narciarskich. Na skoczni normalnej mistrzem olimpijskim został Toni Innauer, który wyprzedził zajmujących ex aequo drugą pozycję – Manfreda Deckerta i Hirokazu Yagi[11]. W zawodach na skoczni dużej złoty medal wywalczył Jouko Törmänen, srebrny – Hubert Neuper, a brązowy – Jari Puikkonen[12].

Konkursy olimpijskie w 1984 roku zaliczane były do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 1983/1984. Przed igrzyskami przeprowadzonych zostało trzynaście konkursów tej rangi. Najwięcej zwycięstw miał na koncie Jens Weißflog, który wygrywał pięciokrotnie i był jedynym zawodnikiem, który zwyciężył więcej niż raz. Ponadto, po jednej wygranej w zawodach PŚ w sezonie osiągnęli: Horst Bulau, Vegard Opaas, Primož Ulaga, Jeff Hastings, Klaus Ostwald, Jiří Parma, Masahiro Akimoto oraz Manfred Steiner[13].

Na przełomie 1983 i 1984 roku, w ramach Pucharu Świata odbył się 32. Turniej Czterech Skoczni, w którym zwyciężył Jens Weißflog, na drugim miejscu sklasyfikowany został Klaus Ostwald, a na trzecim – Matti Nykänen[14].

Klasyfikacja Pucharu Świata przed igrzyskami

W klasyfikacji Pucharu Świata przed rozpoczęciem Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1984 prowadził reprezentant NRD – Jens Weißflog, który o 33 punkty wyprzedzał Matti Nykänena oraz o 38 punktów – Horsta Bulau i Klausa Ostwalda. Poniżej znajduje się pełna klasyfikacja Pucharu Świata 1983/1984 po przeprowadzeniu trzynastu konkursów indywidualnych[15].

Obiekty

Konkursy olimpijskie w 1984 roku rozgrywane były na dwóch obiektach – normalnym (K90) i dużym (K112). Obie skocznie, zbudowane specjalnie na igrzyska olimpijskie, zlokalizowane są w Kompleksie Skoczni Olimpijskich w masywie górskim Igman.

Nazwa skoczniMiastoPoczątek bezpiecznej
strefy lądowania
(Punkt P)		Punkt konstrukcyjny
(Punkt K)		Wartość progowa
(Punkt TP)		Nota za
każdy metr
[b]
Skakonice na Igmanu.jpgIgman[16]Sarajewo70 mK9090 m1,6 pkt[17]
Igman[18]90 mK112112 m1,4 pkt[19]

Jury

Dyrektorem konkursów w skokach narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1984 był Janez Gorišek, a funkcję delegata technicznego sprawował Torbjørn Yggeseth. W skład jury weszli także przedstawiciele sędziów i trenerów. W konkursie na skoczni K90 reprezentantem sędziów był Sylwester Pancherz, a przedstawicielami trenerów – Danilo Pudgar i Hannu Lepistö, a w zawodach na skoczni K112 w skład jury weszli: Hans Ostler jako sędzia oraz H. Dieter Grellmann i Danilo Pudgar jako trenerzy[20].

Ponadto, skoki w obu konkursach oceniało pięciu sędziów, którzy przyznawali zawodnikom noty punktowe za styl. Składy sędziowskie, wraz z miejscami zajmowanymi na wieży, przedstawia poniższa tabela[20].

SędziaKrajStanowisko na
wieży sędziowskiej
konk. ind. K90		Stanowisko na
wieży sędziowskiej
konk. ind. K112
Vidar FahlenSzwecja–B
Jože JavornikJugosławiaBC
Odd JørgensenNorwegiaE–
Akio KasayaJaponiaDE
Hans OstelRFNCD
Sylwester PancherzPolskaAA

Przebieg zawodów

Konkurs na skoczni normalnej

(c) Bundesarchiv, Bild 183-1989-0131-036 / Thieme, Wolfgang / CC-BY-SA 3.0
Jens Weißflog – mistrz olimpijski ze skoczni normalnej i wicemistrz ze skoczni dużej.

Pierwszy z konkursów skoków w ramach igrzysk w Sarajewie przeprowadzono 12 lutego na skoczni normalnej. Do konkursu zgłosiło się 58 zawodników. Pierwszym skoczkiem, który osiągnął 85 metrów, był reprezentant Norwegii, Steinar Bråten. Metr dalej lądował inny norweski zawodnik – Vegard Opaas, jednak uzyskał niższe noty za styl niż Bråten i plasował się za nim. Obu Norwegów wyprzedził natomiast skaczący z 23. numerem startowym reprezentant Stanów Zjednoczonych, Dennis McGrane, który wylądował na 86 metrze. Taki sam rezultat osiągnął Rolf Åge Berg, jednak za sprawą not sędziowskich wyższych o półtora punktu od Amerykanina objął prowadzenie. Z numerem 45. wystąpił włoski skoczek, Lido Tomasi, który uzyskał najlepszy rezultat do tego momentu konkursu, skacząc 87 metrów, ale otrzymał niższe noty i plasował się za Bergiem, McGrane i Bråtenem. Pięćdziesiątym w kolejności zawodnikiem był ówczesny lider klasyfikacji Pucharu Świata, Jens Weißflog. Reprezentant Niemieckiej Republiki Demokratycznej osiągnął 90 metrów, co stało się nowym rekordem olimpijskim i dzięki czemu objął prowadzenie z przewagą 6,4 punktu nad drugim Bergiem. Wcześniejszy wynik Tomasiego – 87 metrów osiągnął także startujący jako jeden z kolejnych zawodników – Piotr Fijas i po swoim skoku zajmował trzecie miejsce. Taką samą odległość uzyskał także startujący w barwach RFN – Andreas Bauer i dzięki wyższym notom sędziowskim wyprzedził Fijasa. Bezspośrednio po Bauerze wystąpił przedostatni zawodnik serii – Matti Nykänen, który poprawił o metr rekord Weißfloga i wyprzedził go o 3,6 punktu. Pierwszą serię zakończył skoczek radziecki, Giennadij Prokopienko, który nie odegrał większej roli w konkursie. Po pierwszej serii skoków prowadził zatem Nykänen przed Weißflogiem i Bauerem[17][21].

Matti Nykänen, mistrz olimpijski ze skoczni dużej i wicemistrz ze skoczni normalnej.

W serii finałowej najdłuższy skok oddał Jari Puikkonen, który o pół metra poprawił rekord olimpijski Nykänena, skacząc 91,5 metra. Ponadto Puikkonen został najwyżej oceniony przez sędziów, otrzymując za styl łącznie 55 punktów. Ten rezultat pozwolił Finowi na awans w klasyfikacji konkursu z 21. na trzecią pozycję. Drugi pod względem odległości wynik serii finałowej osiągnął Stefan Stannarius, który lądował dwa metry bliżej od Puikkonena. Pozwoliło mu to awansować z piętnastej na czwartą lokatę. Trzecią odległość osiągnął Jiří Parma, skacząc 88,5 metra, a czwartą – Piotr Fijas, który uzyskał rezultat o pół metra gorszy. Ponadto czterech zawodników skoczyło 87 metrów. Byli to: Jens Weißflog, Andreas Felder, Vegard Opaas i Mike Holland. Ten ostatni swojej próby jednak nie ustał i spadł w klasyfikacji. Uzyskane przez Weißfloga 87 metrów pozwoliło mu nie tylko wyprzedzić Puikkonena, ale także pokonać prowadzącego po pierwszej serii Matti Nykänena. Zawodnik ten skoczył bowiem 84 metry, co było czternastym wynikiem serii finałowej. Przewaga po pierwszej serii pozwoliła mu jednak na pokonanie Puikkonena. Zatem mistrzem olimpijskim został Jens Weißflog, wicemistrzem – Matti Nykänen, a brązowym medalistą – Jari Puikkonen[17][22]. Przegrana Nykänena z Weißflogiem określona została mianem jego porażki, bo to Fin był uważany za faworyta do zwycięstwa. Po konkursie zawodnik tłumaczył gorszy występ zatruciem pokarmowym[23].

Konkurs na skoczni dużej

Sześć dni po zawodach na skoczni normalnej przeprowadzono konkurs na skoczni dużej. Jako pierwszy wystąpił Tomaž Dolar, który uzyskał 101,5 metra. Reprezentant Jugosławii plasował się na pierwszym miejscu do skoku piątego zawodnika, Matthiasa Buse na 102 metry. Cztery metry dalej lądował kolejny ze skoczków, Armin Kogler i wyprzedził Niemca. Tę samą odległość uzyskał następny w kolejności Ladislav Dluhoš, jednak otrzymał niższe noty za styl niż Austriak i zajmował drugie miejsce. Ci dwaj zawodnicy pozostawali na pierwszych dwóch miejscach przez 35 kolejnych skoków. W międzyczasie odległości istotne z punktu widzenia rywalizacji osiągnęli: 17. zawodnik konkursu – Satoru Matsuhashi (103,5 m), 32. w kolejności – Jari Puikkonen (103,5 m), 35. zawodnik – Vasja Bajc (103,5 m) oraz startujący z 41. numerem – Jeff Hastings (102,5 m). Bezpośrednio po Hastingsie zaprezentował się reprezentant RFN, Andreas Bauer, który skoczył o metr krócej niż prowadzący Kogler i drugi Dluhoš. Ze względu na niższe noty sędziowskie od Koglera, nie pozwoliło mu to na objęcie prowadzenia, ale wystarczyło na zajęcie drugiego miejsca. Z 45. numerem startowym wystąpił Piotr Fijas, który uzyskał 103 metry i plasował się pod koniec pierwszej dziesiątki. Krótko później pół metra dalej lądował Pavel Ploc, co pozwoliło czechosłowackiemu zawodnikowi na zajęcie siódmego miejsca po jego skoku. Z pięćdziesiątym numerem startowym wystąpił mistrz olimpijski ze skoczni normalnej – Jens Weißflog, który skoczył najdalej do tego momentu konkursu, osiągając 107 metrów. Jednocześnie Niemiec otrzymał najwyższe noty za styl i dzięki temu objął prowadzenie o 2,9 punktu nad Koglerem. Jako przedostatni wystąpił wicemistrz ze skoczni normalnej – Matti Nykänen, który nie tylko pokonał wszystkich dotychczasowych zawodników, ale także poprawił rekord skoczni w Sarajewie, uzyskując 116 metrów[24]. Ponadto fiński zawodnik otrzymał o pół punktu wyższą sumę not za styl i objął prowadzenie. Serię zakończył reprezentant Włoch – Lido Tomasi, który skoczył 100,5 metra i nie zagroził czołówce. Po pierwszej serii prowadził zatem Matti Nykänen, który o 13,1 punktu wyprzedzał drugiego Jensa Weißfloga oraz o 16 punktów – trzeciego Armina Koglera[19][25].

W serii finałowej pierwszym zawodnikiem, który skoczył ponad 100 metrów, był Gérard Colin, który po pierwszej serii plasował się na 40. miejscu. Dzięki uzyskanej odległości awansował o osiem pozycji. Taką samą odległość jak Francuz uzyskał także Kanadyjczyk Ron Richards, dzięki czemu awansował z 34. na 25. miejsce. Największy awans w serii finałowej zaliczył Vladimír Podzimek, który po pierwszej rundzie był 24., ale uzyskane przez niego 108 metrów w serii finałowej sprawiło, że ostatecznie uplasował się na ósmym miejscu. O dziewięć pozycji poprawił się natomiast 22. zawodnik pierwszej serii – Primož Ulaga, który w finale skoczył 103 metry. Dwunasty zawodnik po pierwszej serii, Jeff Hastings osiągnął 107 metrów, co określono mianem dużej niespodzianki. Wynik Amerykanina dawał mu szansę na zdobycie medalu olimpijskiego, jednak odpowiedź dziewiątego po pierwszej serii – Pavla Ploca, który skoczył 109 metrów, praktycznie pozbawiła Hastingsa szans na medal. Ostatecznie Amerykanin uplasował się na czwartej pozycji, co jednak było największym osiągnięciem amerykańskich zawodników w skokach narciarskich na zimowych igrzyskach olimpijskich od 1924 roku, kiedy to brązowy medal zdobył Anders Haugen[26]. Spośród kolejnych zawodników, którzy startowali bezpośrednio po Plocu, czterech skoczków przekroczyło 100 metrów. Jako pierwszy dokonał tego Jari Puikkonen skokiem na 102 metry, a następnie Andreas Bauer, który uzyskał 100,5 metra. Rezultaty te pozwoliły Finowi i Niemcowi na utrzymanie pozycji w pierwszej dziesiątce konkursu, ale nie były wystarczające do objęcia prowadzenia. Zawiedli Satoru Matsuhashi, Vasja Bajc, Ladislav Dluhoš i Armin Kogler, którzy po pierwszej serii zajmowali miejsca w czołowej dziesiątce, ale swoich pozycji nie utrzymali po krótkich skokach w serii finałowej. Po skoku Koglera, Pavel Ploc miał już zapewnione miejsce na podium, ponieważ do końca zostało już tylko dwóch zawodników. Wicelider po pierwszej serii – Jens Weißflog uzyskał 107,5 metra, co było wynikiem gorszym o półtora metra od Ploca, ale Niemiec otrzymał noty sędziowskie wyższe łącznie o cztery punkty, dzięki czemu został nowym liderem konkursu. Prowadzenia z pierwszej serii nie oddał Matti Nykänen, który w drugim skoku ponownie był najlepszy. Fin osiągnął 111 metrów i jednocześnie uzyskał wysokie noty sędziowskie, dzięki czemu wywalczył złoty medal olimpijski z dużą przewagą nad drugim Weißflogiem[19][27].

Uzyskana przez Nykänena przewaga nad Weißflogiem wyniosła 17,5 punktu, co jest rekordową różnicą punktową pomiędzy mistrzem i wicemistrzem olimpijskim w historii skoków narciarskich na zimowych igrzyskach olimpijskich[28].

Najwyżej sklasyfikowanym zawodnikiem norweskim był Ole Christian Eidhammer, który zajął osiemnaste miejsce. Był to najgorszy ze wszystkich dotychczasowych występów skoczków z tego kraju w historii igrzysk olimpijskich. Występ Norwegów w tej konkurencji określony został narodową katastrofą[26].

Medaliści

Konkurs indywidualny na skoczni K90 (12.02.1984)

MedalImię i nazwiskoSkok 1Skok 2Noty za styl[17]
A • B • C • D • E		Nota łącznaStrata
Gold medal with cup.svg Jens Weißflog90,0 m
110,5 pkt		87,0 m
104,7 pkt		16,5 • 17,0 • 17,0 • 16,5 • 17,0
16,5 • 16,5 • 16,5 • 16,5 • 16,5		215,2 pkt–
Silver medal with cup.svgFinlandia Matti Nykänen91,0 m
114,1 pkt		84,0 m
99,9 pkt		17,0 • 16,0 • 17,5 • 17,0 • 16,0
17,5 • 16,0 • 17,0 • 16,0 • 16,5		214,0 pkt1,2 pkt
Bronze medal with cup.svgFinlandia Jari Puikkonen81,5 m
95,4 pkt		91,5 m
117,4 pkt		17,0 • 16,0 • 16,5 • 16,0 • 16,5
18,0 • 18,5 • 18,5 • 18,0 • 18,5		212,8 pkt2,4 pkt

Konkurs indywidualny na skoczni K112 (18.02.1984)

MedalImię i nazwiskoSkok 1Skok 2Noty za styl[19]
A • B • C • D • E		Nota łącznaStrata
Gold medal with cup.svgFinlandia Matti Nykänen116,0 m
119,1 pkt		111,0 m
112,1 pkt		17,5 • 18,0 • 18,5 • 18,0 • 17,5
17,5 • 18,0 • 18,0 • 18,5 • 17,0		231,2 pkt–
Silver medal with cup.svg Jens Weißflog107,0 m
106,0 pkt		107,5 m
107,7 pkt		17,5 • 17,5 • 18,0 • 19,0 • 17,5
18,0 • 18,0 • 18,0 • 18,0 • 17,5		213,7 pkt17,5 pkt
Bronze medal with cup.svgCzechosłowacja Pavel Ploc103,5 m
97,1 pkt		109,0 m
105,8 pkt		17,0 • 16,0 • 16,0 • 16,5 • 16,5
17,0 • 17,5 • 16,0 • 16,5 • 16,5		202,9 pkt28,3 pkt

Klasyfikacja medalowa

Klasyfikacja medalowa
Lp.PaństwoGold medal.svg
złoto		Silver medal.svg
srebro		Bronze medal.svg
brąz		GoldSilverBronze medals.svg
razem
1.Finlandia1113
2.NRD11–2
3.Czechosłowacja––11

Wyniki

Konkurs indywidualny na skoczni K90 (12.02.1984)

MiejsceSkoczekKrajSeria 1Seria 2Wynik punktowy[17]
SkokNotaSkokNota
1.Weißflog, JensJens WeißflogNRD90,0110,587,0104,7215,2
2.Nykänen, MattiMatti NykänenFinlandia91,0114,184,099,9214,0
3.Puikkonen, JariJari PuikkonenFinlandia81,595,491,5117,4212,8
4.Stannarius, StefanStefan StannariusNRD84,099,489,5111,7211,1
5.Berg, Rolf ÅgeRolf Åge BergNorwegia86,0104,186,5104,4208,5
6.Felder, AndreasAndreas FelderAustria84,099,987,0105,7205,6
7.Fijas, PiotrPiotr FijasPolska87,0103,288,0101,3204,5
8.Opaas, VegardVegard OpaasNorwegia86,0101,187,0102,7203,8
9.Hastings, JeffJeff HastingsStany Zjednoczone84,099,486,0104,1203,5
10.Parma, JiříJiří ParmaCzechosłowacja81,092,688,5110,1202,7
11.Bauer, AndreasAndreas BauerRFN87,0104,783,097,3202,0
12.Kokkonen, PenttiPentti KokkonenFinlandia84,0101,484,099,9201,3
13.Ostwald, KlausKlaus OstwaldNRD84,5100,784,0100,4201,1
14.Ploc, PavelPavel PlocCzechosłowacja86,0101,184,097,4198,5
15.Colin, GérardGérard ColinFrancja84,598,783,093,8192,5
16.Rigoni, MassimoMassimo RigoniWłochy78,087,385,0103,0190,3
17.Bajc, VasjaVasja BajcJugosławia83,094,882,095,2190,0
18.Bråten, SteinarSteinar BråtenNorwegia85,0102,079,087,9189,9
19.Brejczew, WładimirWładimir BrejczewBułgaria80,589,386,0100,1189,4
20.Pusenius, MarkkuMarkku PuseniusFinlandia79,589,285,099,0188,2
21.Tomasi, LidoLido TomasiWłochy87,0101,778,086,3188,0
22.Waldvogel, GeorgGeorg WaldvogelRFN83,0101,080,086,8187,8
22.Nagaoka, MasaruMasaru NagaokaJaponia85,096,878,091,0187,8
24.Wallner, HansHans WallnerAustria83,097,879,088,4186,7
25.Collins, SteveSteve CollinsKanada80,092,080,592,8184,8
26.Prokopienko, GiennadijGiennadij ProkopienkoZSRR79,088,482,095,7184,1
27.Tepeš, MiranMiran TepešJugosławia81,092,680,090,5183,1
28.Arnold, LandisLandis ArnoldStany Zjednoczone81,092,679,089,4182,0
29.Richards, RonRon RichardsKanada78,585,683,095,3180,9
30.Malik, JanuszJanusz MalikPolska78,085,882,595,0180,8
31.Sawin, WalerijWalerij SawinZSRR76,081,684,097,9179,5
32.Sumi, HansjörgHansjörg SumiSzwajcaria80,089,580,089,0178,5
33.McGrane, DennisDennis McGraneStany Zjednoczone86,0102,673,075,8178,4
34.Matsuhashi, SatoruSatoru MatsuhashiJaponia72,075,285,0102,0177,2
35.Freitag, HolgerHolger FreitagNRD78,087,877,085,7173,5
36.Vettori, ErnstErnst VettoriAustria84,597,272,576,0173,2
37.Bożiczkow, WalentinWalentin BożiczkowBułgaria79,589,776,081,1170,8
38.Bulau, HorstHorst BulauKanada76,082,678,086,8169,4
39.Podzimek, VladimírVladimír PodzimekCzechosłowacja79,088,975,079,0167,4
40.Globočnik, BojanBojan GlobočnikJugosławia80,091,573,074,8166,3
41.Holland, MikeMike HollandStany Zjednoczone81,090,687,0
[c]		73,7164,3
42.Švagerko, MartinMartin ŠvagerkoCzechosłowacja77,084,275,077,5161,7
43.Sambugaro, SandroSandro SambugaroWłochy72,575,578,586,1161,6
44.Rohwein, PeterPeter RohweinRFN83,094,369,066,9161,2
45.Shima, HirooHiroo ShimaJaponia74,078,476,082,6161,0
46.Bergerud, PerPer BergerudNorwegia75,074,578,585,6160,1
47.Klauser, ThomasThomas KlauserRFN77,083,273,576,1159,3
48.Hauswirth, ChristianChristian HauswirthSzwajcaria73,576,676,082,6159,2
49.Stojanow, AngełAngeł StojanowBułgaria72,574,077,083,2157,2
50.Gołowszczikow, JurijJurij GołowszczikowZSRR66,057,684,096,9154,5
51.Brown, DavidDavid BrownKanada71,070,677,083,2153,8
52.Kogler, ArminArmin KoglerAustria72,074,774,078,4153,1
53.Piazzini, FabriceFabrice PiazziniSzwajcaria75,076,573,576,1152,6
54.Rivera, JoséJosé RiveraHiszpania72,571,570,070,0141,5
55.Yagi, HirokazuHirokazu YagiJaponia75,081,562,051,7133,2
56.Solà, BernatBernat SolàHiszpania71,072,165,560,8132,9
57.Ulaga, PrimožPrimož UlagaJugosławia59,536,282,595,5130,9
58.Janiquet, ÁngelÁngel JaniquetHiszpania64,558,267,563,5121,7

Konkurs indywidualny na skoczni K112 (18.02.1984)

MiejsceSkoczekKrajSeria 1Seria 2Wynik punktowy[19]
SkokNotaSkokNota
1.Nykänen, MattiMatti NykänenFinlandia116,0119,1111,0112,1231,2
2.Weißflog, JensJens WeißflogNRD107,0106,0107,5107,7213,7
3.Ploc, PavelPavel PlocCzechosłowacja103,597,1109,0105,8202,9
4.Hastings, JeffJeff HastingsStany Zjednoczone102,595,7107,0105,5201,2
5.Puikkonen, JariJari PuikkonenFinlandia103,5100,1102,096,5196,6
6.Kogler, ArminArmin KoglerAustria106,0103,199,592,5195,6
7.Bauer, AndreasAndreas BauerRFN105,0102,2100,592,4194,6
8.Podzimek, VladimírVladimír PodzimekCzechosłowacja98,588,6108,0105,9194,5
9.Stannarius, StefanStefan StannariusNRD101,095,699,593,0188,6
10.Bulau, HorstHorst BulauKanada101,094,6100,093,7188,3
11.Dolar, TomažTomaž DolarJugosławia101,593,8100,591,9185,7
12.Dluhoš, LadislavLadislav DluhošCzechosłowacja106,0101,195,584,4185,5
13.Ulaga, PrimožPrimož UlagaJugosławia99,089,3103,095,9185,2
14.Kokkonen, PenttiPentti KokkonenFinlandia98,590,199,092,3182,4
15.Bajc, VasjaVasja BajcJugosławia103,599,694,081,8181,4
16.Pusenius, MarkkuMarkku PuseniusFinlandia100,593,497,087,5180,9
17.Fijas, PiotrPiotr FijasPolska103,096,995,083,7180,6
18.Eidhammer, Ole ChristianOle Christian EidhammerNorwegia100,593,497,086,5179,9
19.Yagi, HirokazuHirokazu YagiJaponia96,586,899,593,0179,8
20.Matsuhashi, SatoruSatoru MatsuhashiJaponia103,598,692,079,0177,6
21.Buse, MatthiasMatthias BuseNRD102,097,093,079,9176,9
22.Sumi, HansjörgHansjörg SumiSzwajcaria99,088,398,588,1176,4
23.Parma, JiříJiří ParmaCzechosłowacja94,081,8100,092,2174,0
24.Wallner, HansHans WallnerAustria94,080,3100,093,2173,5
25.Richards, RonRon RichardsKanada94,079,3101,093,6172,9
26.Ostwald, KlausKlaus OstwaldNRD98,589,695,082,2171,8
27.Opaas, VegardVegard OpaasNorwegia100,098,295,572,9171,1
28.Felder, AndreasAndreas FelderAustria94,080,899,589,5170,3
29.Zuehlke, ReedReed ZuehlkeStany Zjednoczone96,085,695,582,9168,5
30.Prokopienko, GiennadijGiennadij ProkopienkoZSRR93,579,197,088,0167,1
31.Fidjestøl, Ole GunnarOle Gunnar FidjestølNorwegia95,082,294,081,8164,0
32.Colin, GérardGérard ColinFrancja90,071,2101,092,6163,8
33.Tomasi, LidoLido TomasiWłochy100,591,988,069,4161,3
34.Rigoni, MassimoMassimo RigoniWłochy92,078,594,080,8159,3
35.Rohwein, PeterPeter RohweinRFN92,577,795,080,7158,4
36.Collins, SteveSteve CollinsKanada99,089,886,066,6156,4
37.Holland, MikeMike HollandStany Zjednoczone90,071,296,083,6154,8
38.Waldvogel, GeorgGeorg WaldvogelRFN95,082,789,071,8154,5
39.Gołowszczikow, JurijJurij GołowszczikowZSRR86,065,698,086,4152,0
40.Piazzini, FabriceFabrice PiazziniSzwajcaria91,574,892,576,7151,5
41.Steiner, ManfredManfred SteinerAustria96,085,684,063,8149,4
42.Brejczew, WładimirWładimir BrejczewBułgaria85,064,292,075,5139,7
43.Nagaoka, MasaruMasaru NagaokaJaponia92,075,584,063,3138,8
44.Sambugaro, SandroSandro SambugaroWłochy88,068,988,069,4138,3
45.Tepeš, MiranMiran TepešJugosławia77,047,095,083,7130,7
46.Malik, JanuszJanusz MalikPolska85,065,284,062,3127,5
47.Brown, DavidDavid BrownKanada81,057,184,564,5121,6
48.Rivera, JoséJosé RiveraHiszpania84,063,376,050,6113,9
49.Stojanow, AngełAngeł StojanowBułgaria82,059,077,049,5108,5
50.Solà, BernatBernat SolàHiszpania74,047,377,052,099,3
51.Shima, HirooHiroo ShimaJaponia78,044,477,051,595,9
52.Berg, Rolf ÅgeRolf Åge BergNorwegia74,0
[c]		12,890,074,787,5
53.McGrane, DennisDennis McGraneStany Zjednoczone71,0
[c]		7,189,072,879,9

Składy reprezentacji

Poniżej znajduje się zestawienie wszystkich skoczków narciarskich, którzy wystartowali w konkursach Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1984 w Sarajewie. W statystykach zawodnicy uporządkowani zostali według państw, w barwach których startowali. Dodatkowo, dla zawodników, którzy wystartowali w konkursach poprzednich igrzysk, podano miejsca, które w nich uzyskali.

ZawodnikData urodzeniaMiejsce na ZIO 1980Miejsca na ZIO 1984Źródło
normalnadużanormalnaduża
 Austria (5)
Felder, AndreasAndreas Felder6 marca 1962–628[29]
Kogler, ArminArmin Kogler4 września 1959125526[30]
Steiner, ManfredManfred Steiner27 listopada 1962––41[31]
Vettori, ErnstErnst Vettori25 czerwca 1964–36–[32]
Wallner, HansHans Wallner29 maja 1953–2424[33]
Bułgaria (3)
Bożiczkow, WalentinWalentin Bożiczkow2 maja 1958–37–[34]
Brejczew, WładimirWładimir Brejczew16 grudnia 1958–1942[35]
Stojanow, AngełAngeł Stojanow23 czerwca 1958–4949[36]
 Czechosłowacja (5)
Dluhoš, LadislavLadislav Dluhoš6 października 1965––12[37]
Parma, JiříJiří Parma9 stycznia 1963–1023[38]
Ploc, PavelPavel Ploc15 czerwca 1964–143[39]
Podzimek, VladimírVladimír Podzimek12 maja 1965–398[40]
Švagerko, MartinMartin Švagerko2 października 1967–42–[41]
 Finlandia (4)
Kokkonen, PenttiPentti Kokkonen15 grudnia 19555121214[42]
Nykänen, MattiMatti Nykänen17 lipca 1963–21[43]
Puikkonen, JariJari Puikkonen25 czerwca 195916335[44]
Pusenius, MarkkuMarkku Pusenius29 maja 1964–2016[45]
 Francja (1)
Colin, GérardGérard Colin3 marca 195835421532[46]
 Hiszpania (3)
Janiquet, ÁngelÁngel Janiquet25 października 1962–58–[47]
Rivera, JoséJosé Rivera29 grudnia 1962–5448[48]
Solà, BernatBernat Solà5 września 1965–5650[49]
 Japonia (4)
Matsuhashi, SatoruSatoru Matsuhashi6 grudnia 1961–3420[50]
Nagaoka, MasaruMasaru Nagaoka6 sierpnia 1962–2243[51]
Shima, HirooHiroo Shima10 maja 1963–4551[52]
Yagi, HirokazuHirokazu Yagi26 grudnia 19592195519[53]
Jugosławia (5)
Bajc, VasjaVasja Bajc19 stycznia 1962–1715[54]
Dolar, TomažTomaž Dolar27 października 1966––11[55]
Globočnik, BojanBojan Globočnik26 lutego 1962–40–[56]
Tepeš, MiranMiran Tepeš25 kwietnia 196144402745[57]
Ulaga, PrimožPrimož Ulaga20 lipca 1962–5713[58]
 Kanada (4)
Brown, DavidDavid Brown16 września 1965–5147[59]
Bulau, HorstHorst Bulau14 sierpnia 196241293810[60]
Collins, SteveSteve Collins13 marca 19642892536[61]
Richards, RonRon Richards5 czerwca 1963–2925[62]
 NRD (5)
Buse, MatthiasMatthias Buse3 marca 1959–21–[63]
Freitag, HolgerHolger Freitag8 października 1963–35–[64]
Ostwald, KlausKlaus Ostwald26 sierpnia 1958–151326[65]
Stannarius, StefanStefan Stannarius20 października 1961–49[66]
Weißflog, JensJens Weißflog21 lipca 1964–12[67]
 Norwegia (6)
Berg, Rolf ÅgeRolf Åge Berg14 kwietnia 1957–552[68]
Bergerud, PerPer Bergerud28 czerwca 1956181646–[69]
Bråten, SteinarSteinar Bråten17 września 1962–18–[70]
Eidhammer, Ole ChristianOle Christian Eidhammer15 kwietnia 1965––18[71]
Fidjestøl, Ole GunnarOle Gunnar Fidjestøl21 marca 1960––31[72]
Opaas, VegardVegard Opaas11 stycznia 1962–827[73]
 Polska (2)
Fijas, PiotrPiotr Fijas27 czerwca 19584714717[74]
Malik, JanuszJanusz Malik30 września 1964–3046[75]
 RFN (4)
Bauer, AndreasAndreas Bauer21 stycznia 1964–117[76]
Klauser, ThomasThomas Klauser9 czerwca 1964–47–[77]
Rohwein, PeterPeter Rohwein26 czerwca 1962–4435[78]
Waldvogel, GeorgGeorg Waldvogel7 lipca 1961–2238[79]
 Stany Zjednoczone (5)
Arnold, LandisLandis Arnold6 sierpnia 1960–28–[80]
Hastings, JeffJeff Hastings25 czerwca 1959–94[81]
Holland, MikeMike Holland9 grudnia 1961–4137[82]
McGrane, DennisDennis McGrane7 lipca 1962–3353[83]
Zuehlke, ReedReed Zuehlke26 października 1960–45–29[84]
 Szwajcaria (3)
Hauswirth, ChristianChristian Hauswirth23 grudnia 1965–48–[85]
Piazzini, FabriceFabrice Piazzini9 listopada 1965–5340[86]
Sumi, HansjörgHansjörg Sumi19 stycznia 1959973222[87]
 Włochy (3)
Rigoni, MassimoMassimo Rigoni24 listopada 1961–1634[88]
Sambugaro, SandroSandro Sambugaro6 lipca 1965–4344[89]
Tomasi, LidoLido Tomasi17 listopada 195538462133[90]
 ZSRR (3)
Gołowszczikow, JurijJurij Gołowszczikow10 lipca 1963–5039[91]
Prokopienko, GiennadijGiennadij Prokopienko18 stycznia 1964–2630[92]
Sawin, WalerijWalerij Sawin16 września 1965–31–[93]

Upadki

W drugiej serii konkursu na skoczni K90 skoku nie ustał Mike Holland, który upadł po uzyskaniu 87 metrów[82]. W pierwszej serii zawodów na skoczni dużej odnotowano dwa upadki zawodników. Byli to: Dennis McGrane po skoku na 71 metrów oraz Rolf Åge Berg, który uzyskał 74 metry[68][83].

Klasyfikacja Pucharu Świata po igrzyskach

W Pucharze Świata po Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1984 nie nastąpiła żadna znacząca zmiana wśród czołowych zawodników. Prowadzenie w PŚ utrzymał Jens Weißflog, na drugim miejscu pozostał Matti Nykänen, a na trzecim – Horst Bulau. Na czwarte miejsce spadł Klaus Ostwald, który wcześniej plasował się na trzecim miejscu ex aequo z Bulau. Poniżej znajduje się klasyfikacja Pucharu Świata 1983/1984 po rozegraniu konkursów w Sarajewie[94].

Uwagi

  1. ↑ Przeprowadzono także konkurs drużynowy o mistrzostwo świata w kombinacji norweskiej w Rovaniemi, gdyż konkurs ten również nie został włączony do kalendarza igrzysk.
  2. ↑ W kolumnie podana została wartość punktowa, którą uzyskiwał zawodnik za każdy osiągnięty metr.
  3. ↑ a b c Skok zakończony upadkiem.

Przypisy

  1. ↑ Ski Jumping at the 1984 Sarajevo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2011-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-29)]. (ang.).
  2. ↑ Sarajevo'84: Final report published by the Organising Committee of the XlVth Winter Olympic Games 1984 at Sarajevo. la84foundation.org. s. 107. [dostęp 2012-02-12]. (ang.).
  3. ↑ Sarajevo'84: Final report published by the Organising Committee of the XlVth Winter Olympic Games 1984 at Sarajevo. la84foundation.org. s. 108. [dostęp 2012-02-12]. (ang.).
  4. ↑ Sarajevo'84: Final report published by the Organising Committee of the XlVth Winter Olympic Games 1984 at Sarajevo. la84foundation.org. s. 185. [dostęp 2012-02-12]. (ang.).
  5. ↑ Sarajevo'84: Final report published by the Organising Committee of the XlVth Winter Olympic Games 1984 at Sarajevo. la84foundation.org. s. 122. [dostęp 2012-02-13]. (ang.).
  6. ↑ Sarajevo'84: Final report published by the Organising Committee of the XlVth Winter Olympic Games 1984 at Sarajevo. la84foundation.org. s. 181-182. [dostęp 2012-02-12]. (ang.).
  7. ↑ Sarajevo'84: Final report published by the Organising Committee of the XlVth Winter Olympic Games 1984 at Sarajevo. la84foundation.org. s. 16-17. [dostęp 2012-02-12]. (ang.).
  8. ↑ 1983 – Sydney (AUS). Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2019-02-16]. (ang.).
  9. ↑ U.S.A. Ski Jumpers at the World Championships. skijumpeast.com. [dostęp 2016-07-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-24)]. (ang.).
  10. ↑ World Ski Statistics / Statistique mondiale de ski / Welt-Skistatistik. fis-ski.com. s. 33. [dostęp 2017-02-13]. (ang.).
  11. ↑ Skoki narciarskie – Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1980: 17.02.1980 – Lake Placid (USA) K-86. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-12]. (pol.).
  12. ↑ Skoki narciarskie – Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1980: 23.02.1980 – Lake Placid (USA) K-114. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-12]. (pol.).
  13. ↑ Skoki narciarskie – Puchar Świata 1983/1984. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-12]. (pol.).
  14. ↑ Skoki narciarskie – Turniej Czterech Skoczni 1983/1984. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-12]. (pol.).
  15. ↑ Skoki narciarskie – Puchar Świata 1983/1984: Klasyfikacja po konkursie: 22.01.1984, Sapporo K-110. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-13]. (pol.).
  16. ↑ Sarajevo'84: Final report published by the Organising Committee of the XlVth Winter Olympic Games 1984 at Sarajevo. la84foundation.org. s. 46. [dostęp 2012-02-13]. (ang.).
  17. ↑ a b c d e 14th Winter Olympic Games in Sarajevo, Ski Jumping / 70 meter Hill, Sarajevo (JUG), Malo Polje, K-Point : 90.0 m, February 12th 1984. skijump-db.net [web.archive.org], 8 maja 2003. [dostęp 2012-02-11]. (ang.).
  18. ↑ Sarajevo'84: Final report published by the Organising Committee of the XlVth Winter Olympic Games 1984 at Sarajevo. la84foundation.org. s. 49. [dostęp 2012-02-13]. (ang.).
  19. ↑ a b c d e 14th Winter Olympic Games in Sarajevo, Ski Jumping / 90 meter Hill, Sarajevo (JUG), Malo Polje, K-Point : 112.0 m, February 18th 1984. skijump-db.net [web.archive.org], 8 maja 2003. [dostęp 2012-02-11]. (ang.).
  20. ↑ a b Sarajevo'84: Final report published by the Organising Committee of the XlVth Winter Olympic Games 1984 at Sarajevo. la84foundation.org. s. 42-48. [dostęp 2012-02-12]. (ang.).
  21. ↑ Ski Jumping at the 1984 Sarajevo Winter Games: Men's Normal Hill, Individual Jump 1. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-09)]. (ang.).
  22. ↑ Ski Jumping at the 1984 Sarajevo Winter Games: Men's Normal Hill, Individual Jump 2. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-09)]. (ang.).
  23. ↑ Skoki Narciarskie – Matti Nykänen (Finlandia). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-13]. (pol.).
  24. ↑ Malo Polje, Sarajevo. skisprungschanzen.com. [dostęp 2012-02-14]. (pol.).
  25. ↑ Ski Jumping at the 1984 Sarajevo Winter Games: Men's Large Hill, Individual Jump 1. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-26)]. (ang.).
  26. ↑ a b Ski Jumping at the 1984 Sarajevo Winter Games: Men's Large Hill, Individual. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-26)]. (ang.).
  27. ↑ Ski Jumping at the 1984 Sarajevo Winter Games: Men's Large Hill, Individual Jump 2. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-26)]. (ang.).
  28. ↑ Wojciech Szatkowski: Skoki Narciarskie: Skoki Narciarskie na Olimpiadzie. skijumping.pl, 30 kwietnia 2003. s. 2. [dostęp 2012-02-14]. (pol.).
  29. ↑ Andreas Felder Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)]. (ang.).
  30. ↑ Armin Kogler Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-24)]. (ang.).
  31. ↑ Manfred Steiner Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)]. (ang.).
  32. ↑ Ernst Vettori Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-09)]. (ang.).
  33. ↑ Hans Wallner Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-23)]. (ang.).
  34. ↑ Valentin Bozhkov Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-06)]. (ang.).
  35. ↑ Vladimir Breychev Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-28)]. (ang.).
  36. ↑ Angel Stoyanov Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-25)]. (ang.).
  37. ↑ Ladislav Dluhoš Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  38. ↑ Jiří Parma Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-31)]. (ang.).
  39. ↑ Pavel Ploc Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-14)]. (ang.).
  40. ↑ Vladimír Podzimek Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  41. ↑ Martin Švagerko Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-07)]. (ang.).
  42. ↑ Pentti Kokkonen Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  43. ↑ Matti Nykänen Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-31)]. (ang.).
  44. ↑ Jari Puikkonen Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-24)]. (ang.).
  45. ↑ Markku Pusenius Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-20)]. (ang.).
  46. ↑ Gérard Colin Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  47. ↑ Ángel Janiquet Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-27)]. (ang.).
  48. ↑ José Rivera Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-06)]. (ang.).
  49. ↑ Bernat Sola Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-13)]. (ang.).
  50. ↑ Satoru Matsuhashi Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  51. ↑ Masaru Nagaoka Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  52. ↑ Hiroo Shima Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  53. ↑ Hirokazu Yagi Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-25)]. (ang.).
  54. ↑ Vasja Bajc Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  55. ↑ Tomaž Dolar Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  56. ↑ Bojan Globočnik Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  57. ↑ Miran Tepeš Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  58. ↑ Primož Ulaga Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)]. (ang.).
  59. ↑ David Brown Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  60. ↑ Horst Bulau Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  61. ↑ Steve Collins Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-25)]. (ang.).
  62. ↑ Ron Richards Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-06)]. (ang.).
  63. ↑ Matthias Buse Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-18)]. (ang.).
  64. ↑ Holger Freitag Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-03)]. (ang.).
  65. ↑ Klaus Ostwald Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-17)]. (ang.).
  66. ↑ Stefan Stannarius Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  67. ↑ Jens Weißflog Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-24)]. (ang.).
  68. ↑ a b Rolf Åge Berg Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  69. ↑ Per Bergerud Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-12)]. (ang.).
  70. ↑ Steinar Bråten Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-16)]. (ang.).
  71. ↑ Ole Christian Eidhammer Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)]. (ang.).
  72. ↑ Ole Gunnar Fidjestøl Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-27)]. (ang.).
  73. ↑ Vegard Opaas Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  74. ↑ Piotr Fijas Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-14)]. (ang.).
  75. ↑ Janusz Malik Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  76. ↑ Andi Bauer Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  77. ↑ Thomas Klauser Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  78. ↑ Peter Rohwein Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)]. (ang.).
  79. ↑ Georg Waldvogel Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  80. ↑ Landis Arnold Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  81. ↑ Jeff Hastings Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)]. (ang.).
  82. ↑ a b Mike Holland Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)]. (ang.).
  83. ↑ a b Dennis McGrane Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)]. (ang.).
  84. ↑ Reed Zuehlke Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-25)]. (ang.).
  85. ↑ Christian Hauswirth Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)]. (ang.).
  86. ↑ Fabrice Piazzini Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)]. (ang.).
  87. ↑ Hansjörg Sumi Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)]. (ang.).
  88. ↑ Massimo Rigoni Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  89. ↑ Sandro Sambugaro Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  90. ↑ Lido Tomasi Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-23)]. (ang.).
  91. ↑ Yury Golovshchikov Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2013-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  92. ↑ Gennady Prokopenko Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-28)]. (ang.).
  93. ↑ Valery Savin Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)]. (ang.).
  94. ↑ Skoki narciarskie – Puchar Świata 1983/1984: Klasyfikacja po konkursie: 18.02.1984, Sarajevo K-112. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-13]. (pol.).
Dyscypliny na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Sarajewo 1984

Skoki narciarskie na zimowych igrzyskach olimpijskich

Skoki narciarskie

Media użyte na tej stronie

Ski jumping pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Ski jumping
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Gold medal with cup.svg
Autor: Michał460, Licencja: CC BY-SA 3.0
Złoty medal z pucharem.
Silver medal with cup.svg
Autor: Michał460, Licencja: CC BY-SA 3.0
Srebrny medal z pucharem.
Bronze medal with cup.svg
Autor: Michał460, Licencja: CC BY-SA 3.0
Brązowy medal z pucharem.
Gold medal.svg
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a gold medal, based on Olympic rings.svg.
Silver medal.svg
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Draw of a silver medal, based in Olympic rings.svg.
The joining of the rings is not correct drawn.
Bronze medal.svg
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a bronze medal, based on Olympic rings.svg.
Flag of Bulgaria (1971–1990).svg
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 3.0
Flag of Bulgaria (1971-1990). Flag of Bulgaria with Bulgarian coat from 1971.
Flag of SFR Yugoslavia.svg
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of Yugoslavia (1946-1992).svg
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of Canada (Pantone).svg
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Olympic rings.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic rings without rims.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Bundesarchiv Bild 183-1989-0131-038, Jens Weißflog bei DDR-Skimeisterschaften.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-1989-0131-038 / Thieme, Wolfgang / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
ADN-ZB / Thieme 31.1.89

Oberwiesenthal: 41. DDR-Skimeisterschaften

Der 84-er Olympiasieger Jens Weißflog (SC Traktor) kam in seiner Heimatstadt überzeugend zum Meistertitel auf der Normalschanze. Die Kampfrichter zogen erstmals in dieser Saison dreimal die Note 19,5.
Bundesarchiv Bild 183-1989-0131-036, Oberwiesenthal, Jens Weißflog.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 183-1989-0131-036 / Thieme, Wolfgang / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
ADN-ZB Thieme 31.1.89 Oberwiesenthal: 41. DDR-Skimeisterschaften
Der 84er Olympiasieger Jens Weißflog (SC Traktor) sicherte sich in seiner Heimatstadt in beeindruckender Manier den Meistertitel auf der Normalschanze mit Sprüngen von 92,5 und 93 Meter und der Note 242,6.
Skakonice na Igmanu.jpg
Autor: Smooth_O (dyskusja · edycje), Licencja: CC BY-SA 3.0
Ski jumping hill on Igman
Igman.jpg
(c) Xe0us z angielskojęzycznej Wikipedii, CC-BY-SA-3.0
Mont Igman / Mount Igman, with the Igman Olympic Jumps that were used during the Winter Olympics in 1984
no original description
GoldSilverBronze medals.svg
Autor: Gerbilo, Licencja: CC BY-SA 3.0
Stacked olympic medals
Matti Nykänen performing in Kirkkonummi 0495 (cropped).jpg
Autor: , Licencja: CC0
Matti Nykänen singing and joking with his guitarist during a performance held at a car repair parts shop in Kirkkonummi, on the 19th of June 2010.
Propozycja LnM-2.svg
Autor: , Licencja: CC BY 3.0
Propozycja 1 dla Listy na Medal na PL.WIKI