Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010

Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010
20062014
Data

13–22 lutego 2010

Gospodarz

Vancouver
(Whistler)

Dyscyplina

skoki narciarskie

Mężczyźni
konkurs indywidualny
na skoczni HS-106

Szwajcaria Simon Ammann

konkurs indywidualny
na skoczni HS-140

Szwajcaria Simon Ammann

konkurs drużynowy
na skoczni HS-140

 Austria

Klasyfikacja medalowa
Zwycięzca

 Szwajcaria

Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 – zawody olimpijskie w skokach narciarskich, przeprowadzone w ramach igrzysk w Vancouver.

Podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010 w Vancouver po raz 21. w historii skoczkowie narciarscy walczyli o medale olimpijskie. Areną zmagań był kompleks skoczni Whistler Olympic Park, gdzie rozegrano trzy konkursy skoków narciarskich – dwa indywidualne (na skoczni normalnej i dużej) oraz jeden drużynowy (na skoczni dużej). Dwukrotnym indywidualnym mistrzem olimpijskim został Simon Ammann, srebrne medale dwukrotnie zdobył Adam Małysz, a brązowe – Gregor Schlierenzauer. Drużynowe mistrzostwo olimpijskie zdobyła reprezentacja Austrii, która wyprzedziła zdobywców medalu srebrnego – Niemców oraz brązowych medalistów – Norwegów.

Konkursy odbyły się między 13 a 22 lutego 2010. Najmłodszym skoczkiem, który wziął w nich udział, był Peter Prevc, który w trakcie igrzysk miał 17 lat. Najstarszy był natomiast Noriaki Kasai, który startował w wieku 37 lat. Dwa lata starszy od Kasai był Takanobu Okabe, jednak został on jedynie powołany do kadry japońskiej i nie wystąpił w żadnej z trzech konkurencji. We wszystkich trzech konkursach medale olimpijskie zdobył jeden zawodnik – Gregor Schlierenzauer.

Do zawodów zostało zgłoszonych 71 zawodników z 18 krajów[a].

Przed igrzyskami

Anders Jacobsen, jeden z faworytów bukmacherów do zwycięstwa w konkursach olimpijskich.
Simon Ammann, jeden z faworytów bukmacherów do zwycięstwa w konkursach olimpijskich.
Thomas Morgenstern, jeden z faworytów bukmacherów do zwycięstwa w konkursach olimpijskich.

W marcu 2009 roku treningi wznowił dwukrotny srebrny medalista olimpijski w konkurencjach drużynowych, dwukrotny zdobywca Pucharu Świata, pięciokrotny złoty medalista mistrzostw świata i pięciokrotny triumfator Turnieju Czterech Skoczni, Janne Ahonen[1], który rok wcześniej zakończył karierę sportową. Decyzję o powrocie na skocznie umotywował przede wszystkim chęcią zdobycia indywidualnego medalu igrzysk olimpijskich[2].

Na dwa tygodnie przed konkursami olimpijskimi dyrektor Pucharu Świata Walter Hofer przedstawił nowe przepisy dotyczące kombinezonów skoczków narciarskich, z których wynikało, że zaklejanie logo sponsorów jest niedozwolone. W wyniku tego wszyscy zawodnicy zmuszeni byli do zakupu nowych kombinezonów[3].

Na początku lutego 2010 kontuzji kolana doznał Dmitrij Wasiljew, który w ówczesnej klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zajmował szesnaste miejsce. Uraz ten uniemożliwił mu start w konkursach olimpijskich[4]. Podczas konkursu Pucharu Świata w Willingen, na tydzień przed igrzyskami, kontuzji uległ także Bjørn Einar Romøren, który złamał palec lewej ręki[5], jednak Norweg ostatecznie wziął udział w zawodach w Vancouver.

Trzy spośród pięciu ostatnich konkursów Pucharu Świata, które odbyły się przed rozpoczęciem igrzysk, wygrał Gregor Schlierenzauer, a po jednym – Simon Ammann i Anders Jacobsen. Ci trzej zawodnicy, a także Thomas Morgenstern, Adam Małysz i Janne Ahonen zdaniem bukmacherów byli faworytami do zdobycia medalu olimpijskiego[6][7].

Na prowadzeniu w klasyfikacji Pucharu Narodów znajdowała się reprezentacja Austrii, która wygrała dwa konkursy drużynowe w sezonie. 7 lutego, w ostatnim konkursie przed rozpoczęciem zmagań olimpijskich, zwyciężyła reprezentacja Niemiec przed Norwegami i Austriakami[8]. Te trzy drużyny, a także Finlandia i Japonia były uważane za kandydatów do medalu.

Tytułów mistrzów olimpijskich z igrzysk w 2006 roku w Turynie bronili: Thomas Morgenstern w konkursie indywidualnym na skoczni dużej oraz reprezentacja Austrii w konkursie drużynowym. Złoty medal olimpijski na skoczni normalnej w Turynie zdobył Lars Bystøl, jednak w 2009 roku zakończył sportową karierę i nie wystartował w Vancouver[9][10].

Kontrowersje wokół startu kobiet

W styczniu 2008 organizatorzy igrzysk w Vancouver rozpoczęli starania nad wprowadzeniem konkursu skoków kobiet do kalendarza ZIO 2010. Od początku tych zmagań przeciwne stanowisko wyraził Międzynarodowy Komitet Olimpijski, który uznał, że konkurencja ta nie spełnia wymogów. Komitet poinformował, że aby skoki kobiet trafiły do programu igrzysk olimpijskich, najpierw dwukrotnie muszą zostać rozegrane zawody w tej dyscyplinie w ramach mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym, a także, że decyzja o włączeniu nowej konkurencji do kalendarza musi zapaść nie później niż na cztery lata przed rozpoczęciem igrzysk[11].

W marcu tego samego roku ostatecznie zapadła decyzja o niewprowadzeniu konkursu skoków kobiet do kalendarza igrzysk w Vancouver. Przewodniczący Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, Jacques Rogge uargumentował tę decyzję niewielką liczbą zawodniczek, które uprawiają skoki narciarskie[12].

W maju 2008 grupa piętnastu skoczkiń, m.in. Anette Sagen, Daniela Iraschko, Lindsey Van i Katie Willis, pozwała organizatorów igrzysk do sądu z uwagi na to, że niewłączenie konkurencji kobiet do programu było naruszeniem praw równości płci[13]. W wyniku postępowania sądowego, z uwagi na zapis w kanadyjskiej konstytucji mówiący o tym, że kobiety mają te same prawa co mężczyźni, istniało także zagrożenie usunięciem konkursu mężczyzn z kalendarza igrzysk[14].

10 lipca 2009 kanadyjski sąd odrzucił pozew wytoczony organizatorom igrzysk. Lauri Ann Fenlon, sędzia Sądu Najwyższego prowincji Kolumbia Brytyjska oznajmiła, że wybór dyscyplin należy wyłącznie do Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego[15]. W tydzień po ogłoszeniu decyzji zawodniczki złożyły odwołanie[16], jednak w listopadzie 2009 Sąd Apelacyjny Kolumbii Brytyjskiej w Vancouver odrzucił wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, w wyniku czego do programu igrzysk nie został wprowadzony konkurs w skokach narciarskich kobiet[17].

Kwalifikacja olimpijska

Zgodnie z rozporządzeniem Międzynarodowej Federacji Narciarskiej do konkurencji olimpijskich mogło przystąpić maksymalnie 70 zawodników. W pierwszej kolejności kwalifikację olimpijską uzyskali zawodnicy, którzy w sezonie 2009/2010 przynajmniej dwukrotnie zajęli miejsca w pierwszej dwudziestce zawodów Pucharu Świata oraz wszyscy skoczkowie, którzy uplasowali się w pierwszej trzydziestce mistrzostw świata w 2009 w Libercu[18]. W drugiej kolejności przyznawania kwalifikacji olimpijskiej wzięli udział wszyscy zawodnicy, którzy w okresie od 1 lipca 2008 do 25 stycznia 2010 zdobyli przynajmniej jeden punkt do klasyfikacji Pucharu Świata, Letniej Grand Prix lub Pucharu Kontynentalnego. Spośród nich zostali wyłonieni najlepsi zawodnicy według Światowej Listy Rankingowej, którzy dotychczas nie uzyskali kwalifikacji olimpijskiej. W następnej kolejności brano pod uwagę klasyfikacje generalne Pucharu Kontynentalnego w sezonach 2008/2009 oraz 2009/2010. Kanada jako organizator igrzysk miała zagwarantowany udział zawodników, którzy pomiędzy 1 lipca 2008 a 25 stycznia 2010 zdobyli przynajmniej jeden punkt Pucharu Świata, Letniej Grand Prix lub Pucharu Kontynentalnego, jednak ich liczba nie mogła być większa niż pięciu. Ostatecznie kwalifikację uzyskało czterech kanadyjskich skoczków. Kwoty krajowe dla wszystkich reprezentacji zostały oficjalnie ogłoszone przez Międzynarodową Federację Narciarską dnia 28 stycznia 2010[19].

Zgodnie z regulaminem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w seriach kwalifikacyjnych przed konkursami olimpijskimi każda reprezentacja mogła wystawić maksymalnie czterech zawodników[20], natomiast w seriach treningowych mogło wystartować pięciu skoczków z każdego kraju[19].

Skocznie

Dwa spośród trzech konkursów (jeden indywidualny i jeden drużynowy) Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010 odbyły się na skoczni dużej w Whistler, której rozmiar wynosi 140 m. Trzeci z konkursów został przeprowadzony na obiekcie normalnym (HS 106), umieszczonym w tym samym kompleksie skoczni, co skocznia duża.

W kwietniu 2004 roku w Whistler rozpoczęto budowę dwóch skoczni narciarskich, które były areną zmagań na igrzyskach w 2010 roku. Oficjalne otwarcie kompleksu skoczni odbyło się 15 grudnia 2007[21].

Do czasu rozpoczęcia igrzysk na obiekcie normalnym nie rozegrano żadnych zawodów Pucharu Świata ani mistrzostw świata, w związku z czym nie ustanowiono oficjalnego rekordu. Nieoficjalną rekordzistką skoczni była Lindsey Van, która w 2008 roku uzyskała 105,5 metra w konkursie Pucharu Kontynentalnego[22].

Nazwa skoczniMiejscowośćPunkt KHSRekord skoczni[b]
Whistler Ski jumping hill.jpgWhistler Olympic Park Ski JumpKanada WhistlerK-95[22]HS 106[22]brak oficjalnego rekordu[c]
Ski jumping hills, Whistler.jpgWhistler Olympic Park Ski JumpKanada WhistlerK-125[22]HS 140[22]149,0 m[22]Austria Gregor Schlierenzauer25.01.2009

Jury

Dyrektorem konkursów w skokach narciarskich na igrzyskach w Vancouver był Donald Grady oraz z ramienia Międzynarodowej Federacji Narciarskiej, dyrektor zawodów Pucharu Świata, Walter Hofer. Asystentem Waltera Hofera był, podobnie jak w innych oficjalnych zawodach organizowanych przez FIS, Miran Tepeš. Sędzią technicznym był Sandro Pertile, a jego asystentem – Geir Steinar Løng.

Skład sędziowski poszczególnych konkursów przedstawia poniższa tabela:

SędziaKrajStanowisko na
wieży sędziowskiej
konk. ind. HS 106[23][24]		Stanowisko na
wieży sędziowskiej
konk. ind. HS 140[25][26]		Stanowisko na
wieży sędziowskiej
konk. druż. HS 140[27]
Kemp Fripp KanadaDBA
Ryszard Guńka PolskaB-E
Josef Kleisl NiemcyECB
Daniel Lind SzwecjaAED
Hidemitsu Mori JaponiaCA-
Josef Slavík Czechy-DC

Przebieg zawodów

Simon Ammann ze złotym medalem olimpijskim

Pierwszy konkurs olimpijski w Vancouver został rozegrany 13 lutego 2010 na skoczni normalnej o punkcie konstrukcyjnym na 95. metrze. Belka startowa podczas pierwszej serii konkursowej ustawiona była na 17. pozycji. Zawody rozpoczął Anders Johnson, który uzyskał 86,5 metra. Pierwszy skok poza granicę 95 metrów oddał występujący z numerem dziewiątym reprezentant Kazachstanu, Nikołaj Karpienko, który uzyskał odległość 96 metra i objął prowadzenie. Zawodnik z numerem czwartym, Vincent Descombes Sevoie uzyskał tę samą odległość co Karpienko, jednak dostał wyższe noty za styl i został liderem konkursu. Kolejnym zawodnikiem, który zasiadł na belce startowej był Janne Happonen. Oddał skok na 97,5 metra i prowadził w konkursie. Na pierwszym miejscu zmienił go następny z zawodników, Roman Koudelka, który jako pierwszy przekroczył granicę 100 metrów, uzyskując 101,5 metra. Czeski skoczek był liderem konkursu przez 18 następnych skoków[28]. Do uzyskanej przez niego odległości zbliżyli się między innymi: Peter Prevc (100 m), Martin Schmitt (99,5 m), Tom Hilde (100 m) i Kamil Stoch (98,5 m)[29].

Koudelkę pokonał jego rodak, Jakub Janda, który uzyskał rezultat o pół metra gorszy, jednak za sprawą wyższych not sędziowskich zdołał objąć prowadzenie. Zaraz po Jandzie skok na tę samą odległość uzyskał Michael Neumayer, jednak jego styl został niżej oceniony przez jury i uplasował się na trzecim miejscu[29].

Jako czterdziesty miał wystartować Pascal Bodmer, jednak ze względu na problemy z kombinezonem oddał swój skok jako ostatni zawodnik pierwszej serii[30]. Na belce startowej zasiadł za to Michael Uhrmann i po skoku na 103,5 metra objął prowadzenie. Nikt poza Simonem Ammannem, który skoczył 1,5 metra dalej, nie zdołał wyprzedzić Niemca. Tę samą odległość co Uhrmann uzyskał Adam Małysz, lecz z powodu odjazdu jednej z nart przy lądowaniu uzyskał o 0,5 punktu mniej za styl. Skoki na 102 metry oddali Thomas Morgenstern, Janne Ahonen oraz Robert Kranjec i zajmowali kolejne miejsca od czwartego do szóstego. Pół metra bliżej skoczył Gregor Schlierenzauer i zajmował siódmą lokatę po pierwszej serii konkursowej[29].

Przed drugą serią sędziowie zdecydowali wydłużyć rozbieg do 18. belki startowej. Pierwszym zawodnikiem był Nikołaj Karpienko, który uzyskał 96 metrów. Ten sam rezultat uzyskał Vincent Descombes Sevoie i wyprzedził Kazacha. 3,5 metra dalej skoczył Kalle Keituri, a 4 metry dalej Janne Happonen i ci zawodnicy kolejno obejmowali prowadzenie. Happonen pozostawał na pierwszym miejscu przez dwa kolejne skoki aż do momentu, gdy Anders Bardal uzyskał 100 metrów. Lepszy od Bardala okazał się Noriaki Kasai (100,5 m). Następnie prowadzenie obejmowali kolejno: Martin Schmitt (103,5 m), Anders Jacobsen (104 m) i Peter Prevc (104,5 m). Zmiana lidera nastąpiła dopiero po skoku Gregora Schlierenzauera, który uzyskując 106,5 metra wyprzedził Prevca o dziewięć punktów. Kolejni trzej zawodnicy – Robert Kranjec, Janne Ahonen i Thomas Morgenstern osiągnęli krótsze rezultaty, w wyniku czego Schlierenzauer pozostawał liderem aż do ostatnich trzech skoków konkursowych[29].

Trzeci zawodnik pierwszej rundy, Adam Małysz uzyskał 105 metrów i objął prowadzenie, tym samym zapewniając sobie medal olimpijski. Michael Uhrmann lądował trzy metry bliżej i wypadł poza podium olimpijskie. Najdłuższy skok drugiej serii, a jednocześnie całego konkursu oddał Simon Ammann, który dzięki uzyskanym 108 metrom w ostatecznym rozrachunku miał siedem punktów przewagi nad drugim Małyszem. Jednocześnie odległość Ammanna była nowym, oficjalnym rekordem skoczni normalnej w Whistler[31]. Simon Ammann zdobył trzeci w karierze tytuł mistrza olimpijskiego w skokach narciarskich[29].

Adam Małysz pod skocznią w Whistler.

Drugi z indywidualnych konkursów olimpijskich odbył się 20 lutego na skoczni dużej. Rywalizacja rozpoczęła się z dwunastej belki startowej. Jako pierwszy skok oddał Stefan Read, który wylądował na 104,5 metrze. Zawodnicy, którzy wystartowali w następnej kolejności – Tomáš Zmoray i Peter Frenette kolejno obejmowali prowadzenie. Frenette skoczył 114,5 metra, co pozwoliło mu zachować prowadzenie przez osiem następnych skoków. Amerykanina wyprzedził jedenasty zawodnik na liście startowej, Stefan Hula, który uzyskał odległość 122,5 metra. Polak zajmował pierwsze miejsce przez następne siedem skoków, aż do momentu gdy na belce startowej zasiadł Peter Prevc. Prevc skoczył dwa metry dalej od Huli, dzięki czemu został liderem konkursu[32].

Pierwszy skok za punktem konstrukcyjnym oddał Matti Hautamäki – 134 metry. Występujący po reprezentancie Finlandii zawodnicy nie byli w stanie go wyprzedzić – Kamil Stoch uzyskał 126 metrów, Antonín Hájek 128 metrów, a Michael Neumayer 130 metrów. Hautamäki prowadził w konkursie przez 20 skoków, a zawodnikiem, który go wyprzedził był dopiero Adam Małysz. Polski skoczek lądował na 137 metrze, dzięki czemu z przewagą 6,4 punktu był liderem konkursu. Żaden z czterech kolejnych skoczków, wszystkich reprezentantów Austrii, nie zdołał wyprzedzić reprezentanta Polski. Wolfgang Loitzl i Thomas Morgenstern skoczyli na odległość 129,5 metra, Andreas Kofler uzyskał 131,5 metra, a Gregor Schlierenzauer 130,5 metra. Ostatni zawodnik pierwszej serii, Simon Ammann skoczył o siedem metrów dalej od prowadzącego Małysza i został liderem na półmetku rywalizacji z przewagą 6,6 punktu[32].

Druga runda indywidualnego konkursu na skoczni HS 140 została przeprowadzona z 11. belki startowej. Rozpoczynający drugą serię Harri Olli uzyskał 129 metrów. Zajmujący z nim ex aequo 29. miejsce Daiki Itō lądował pół metra bliżej i w efekcie zajął drugie miejsce. Jeden z najdłuższych skoków w całym konkursie oddał Robert Kranjec, który osiągnął 135,5 metra i prowadził przez kolejne pięć skoków, aż do momentu gdy swój skok oddał Noriaki Kasai. Kasai lądował pół metra bliżej od Kranjca, jednak za sprawą przewagi punktowej uzyskanej w pierwszej serii objął prowadzenie. Kasai i Kranjec byli na prowadzeniu konkursu do czasu, gdy swoje skoki rozpoczęli oddawać zawodnicy z najlepszej dziesiątki pierwszej serii[32].

126 metrów uzyskał Johan Remen Evensen, jednak ten rezultat nie pozwolił mu na pokonanie prowadzącej dwójki. Szesnasty zawodnik pierwszej serii, Janne Ahonen zrezygnował ze startu w drugiej rundzie ze względu na kontuzję więzadła bocznego, którą odniósł w trakcie serii próbnej[33]. Zmiana lidera konkursu nastąpiła po skoku Antonína Hájka, który wylądował na 129 metrze. Metr dłuższą odległość odnotował Michael Neumayer i objął prowadzenie[32].

Gregor Schlierenzauer z brązowym medalem olimpijskim

Obrońca tytułu mistrza olimpijskiego z 2006 roku, Thomas Morgenstern po skoku na 129,5 metra zdołał wyprzedzić Neumayera. Kolejnym z zawodników był Wolfgang Loitzl, jednak oddał skok na 121,5 metra, w wyniku czego zajmował szóste miejsce. Piąty po pierwszej serii Gregor Schlierenzauer osiągnął 136 metrów i z przewagą ponad 15 punktów wyprzedził Morgensterna. Następny zawodnik, Andreas Kofler uzyskał rezultat gorszy o metr od Schlierenzauera, w wyniku czego zajmował drugie miejsce ze stratą jednego punktu. Trzeci zawodnik pierwszej rundy, Matti Hautamäki uzyskał 104 metry i w efekcie spadł do trzeciej dziesiątki zawodów. 133,5 metra skoczył Adam Małysz i objął prowadzenie w konkursie, jednocześnie zapewniając sobie drugi srebrny medal igrzysk w Vancouver. Małysza pokonał prowadzący po pierwszej serii Simon Ammann, który dzięki skokowi na 138 metrów zyskał ponad 14 punktów przewagi nad reprezentantem Polski. Ammann zdobył drugi złoty medal na igrzyskach w Vancouver i jednocześnie czwarty złoty medal zimowych igrzysk olimpijskich w karierze[32].

Ostatnią konkurencją skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 był konkurs drużynowy na obiekcie dużym. Początkowo do startu w zawodach zostało zgłoszonych trzynaście drużyn, poza dwunastoma, które wzięły udział w konkursie, także Ukraina[34], jednak z powodu kontuzji jednego z ukraińskich skoczków wycofała się z rywalizacji[35]. W pierwszej kolejce skoków najdłuższe skoki oddali Wolfgang Loitzl (138 m) i Michael Neumayer (137 m), dzięki czemu na pierwszym miejscu plasowała się reprezentacja Austrii, a na drugim Niemiec. Klasyfikacja ta nie uległa zmianie do końca konkursu. Trzecie miejsce po pierwszej turze skoków zajmowała Finlandia po skoku Mattiego Hautamäki na 133,5 metra. W drugiej grupie zawodników najlepszy okazał się kolejny reprezentant Austrii, Andreas Kofler, który uzyskał 132 metry. Metr krócej lądował Roman Koudelka. Prowadzące trzy drużyny nie zmieniły się. W trzeciej rundzie najdalej skoczył Thomas Morgenstern (135,5 m), dzięki czemu reprezentacja Austrii powiększyła przewagę punktową nad zajmującą drugą pozycją reprezentacją Niemiec. Drugi co do odległości skok tej tury oddał Peter Prevc (132 m), a pół metra bliżej lądował Johan Remen Evensen, dzięki czemu ekipa norweska awansowała na trzecie miejsce. W ostatniej, czwartej grupie, kończącej pierwszą serię konkursową najdłuższy skok oddał Gregor Schlierenzauer, który jako jedyny w pierwszej serii przekroczył odległość 140 metrów, która jest wielkością skoczni w Whistler. Drugi pod względem długości skok należał do Andersa Jacobsena (138,5 m), a trzeci do Adama Małysza (136,5 m). Sytuacja na półmetku pierwszej serii nie zmieniła się względem trzeciej kolejki – prowadzili Austriacy przed Niemcami i Norwegami. Do drugiej serii konkursowej nie awansowały drużyny: Francji, Rosji, Stanów Zjednoczonych i Kanady[36].

Pierwszym skoczkiem, który wystartował był Antonín Hájek, który uzyskał 135 metrów. W pierwszej grupie zawodników dłuższe skoki od Czecha oddali: Michael Neumayer (136,5 m) i Wolfgang Loitzl (138,5 m). Klasyfikacja drużyn nie uległa zmianie w porównaniu z wynikami pierwszej serii. Drugą turę skoków rozpoczął Roman Koudelka, który uzyskał 135,5 metra. Janne Happonen, Tom Hilde i Andreas Wank skoczyli po 139 metrów, a najdalej lądował Andreas Kofler. Kofler uzyskał 142 metry, co do tej pory było najdłuższym rezultatem w całym konkursie. W przedostatniej kolejce najdłuższy skok oddał Thomas Morgenstern, który lądował na 135 metrze. Pół metra krócej skoczył reprezentant Polski, Kamil Stoch, dzięki czemu drużyna polska zmniejszyła stratę do bezpośrednio ją wyprzedzających – Japonii i Czech. W ósmej, ostatniej kolejce skoków najdalej skoczył Gregor Schlierenzauer (146,5 m). Skok za punktem HS oddał także Anders Jacobsen (140,5 m), a odległość 140 metrów uzyskali Michael Uhrmann i Noriaki Kasai. Pół metra przed punktem HS lądował Adam Małysz, a metr bliżej Robert Kranjec. W końcowej klasyfikacji drużynowego konkursu olimpijskiego na pierwszym miejscu znaleźli się reprezentanci Austrii z przewagą 72,1 punktu nad drugimi Niemcami. Brązowy medal przypadł ekipie Norwegów[36].

Złote medale Simona Ammanna

Podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2002 w Salt Lake City Simon Ammann zdobył dwa złote medale olimpijskie w startach indywidualnych, czyniąc to jako drugi skoczek narciarski w historii po Matti Nykänenie. Na igrzyskach w Vancouver Ammann jako pierwszy zawodnik w historii powtórzył swoje osiągnięcie i jednocześnie stał się pierwszym, który zdobył cztery złote medale zimowych igrzysk olimpijskich w konkurencjach indywidualnych[37].

Po zwycięstwie Ammanna na skoczni normalnej w Whistler pojawiły się spekulacje, jakoby jego sukcesy sportowe wynikały ze stosowania przez skoczka wiązań narciarskich, które zamiast pasków mocujących miały bolce. Trener reprezentacji Austrii, Alexander Pointner domagał się dochodzenia Międzynarodowej Federacji Narciarskiej w tej sprawie[38]. Po przeprowadzonej kontroli przedstawiciele FIS – Jouko Törmänen i Sepp Gratzer uznali, że wiązania Ammanna są regulaminowe i nie ma możliwości, aby je zakwestionować[39].

Medaliści

Konkurs indywidualny na skoczni HS 106 (13.02.2010)

MedalImię i nazwiskoSkok 1Skok 2Noty za styl
Szwecja • Polska • Japonia • Kanada • Niemcy		Nota łącznaStrata
Gold medal with cup.svgSzwajcaria Simon Ammann105,0 m
135,5 pkt		108,0 m
141,0 pkt		18,5 • 18,5 • 18,5 • 19,0 • 18,5
18,5 • 18,5 • 17,5 • 18,5 • 18,0		276,5 pkt–
Silver medal with cup.svgPolska Adam Małysz103,5 m
132,5 pkt		105,0 m
137,0 pkt		18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5 • 19,0
18,5 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0		269,5 pkt7,0 pkt
Bronze medal with cup.svgAustria Gregor Schlierenzauer101,5 m
128,0 pkt		106,5 m
140,0 pkt		18,5 • 18,0 • 18,5 • 17,5 • 18,5
19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,5		268,0 pkt8,5 pkt

Konkurs indywidualny na skoczni HS 140 (20.02.2010)

MedalImię i nazwiskoSkok 1Skok 2Noty za styl
Japonia • Kanada • Niemcy • Czechy • Szwecja		Nota łącznaStrata
Gold medal with cup.svgSzwajcaria Simon Ammann144,0 m
144,7 pkt		138,0 m
138,9 pkt		17,0 • 16,5 • 17,0 • 17,0 • 16,0
18,5 • 18,5 • 18,5 • 19,0 • 18,5		283,6 pkt–
Silver medal with cup.svgPolska Adam Małysz137,0 m
138,1 pkt		133,5 m
131,3 pkt		18,5 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 18,5
18,5 • 18,5 • 19,0 • 19,0 • 18,5		269,4 pkt14,2 pkt
Bronze medal with cup.svgAustria Gregor Schlierenzauer130,5 m
125,4 pkt		136,0 m
136,8 pkt		18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5
19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0		262,2 pkt21,4 pkt

Konkurs drużynowy na skoczni HS 140 (22.02.2010)

MedalKrajImię i nazwiskoSkok 1Skok 2Noty za styl
Kanada • Niemcy • Czechy • Szwecja • Polska		Nota łączna zawodnikaNota łączna drużynyStrata
Gold medal with cup.svgAustria AustriaWolfgang Loitzl138,0 m
140,4 pkt		138,5 m
141,8 pkt		19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0
19,0 • 19,5 • 19,0 • 19,5 • 19,0		282,2 pkt1107,9 pkt–
Andreas Kofler132,0 m
126,1 pkt		142,0 m
138,6 pkt		17,5 • 18,0 • 17,5 • 18,0 • 18,0
16,0 • 16,0 • 16,0 • 16,0 • 17,0 		264,7 pkt
Thomas Morgenstern135,5 m
135,9 pkt		135,0 m
135,0 pkt		19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0
19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0		270,9 pkt
Gregor Schlierenzauer140,5 m
144,9 pkt		146,5 m
145,2 pkt		19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0
15,5 • 15,5 • 14,0 • 15,5 • 16,5		290,1 pkt
Silver medal with cup.svgNiemcy NiemcyMichael Neumayer137,0 m
135,6 pkt		136,5 m
134,7 pkt		17,5 • 18,0 • 18,5 • 18,0 • 18,0
18,0 • 18,0 • 18,5 • 17,5 • 18,0		270,3 pkt1035,8 pkt72,1 pkt
Andreas Wank128,5 m
120,3 pkt		139,0 m
141,7 pkt		18,0 • 18,0 • 17,5 • 18,0 • 18,0
19,5 • 18,5 • 19,0 • 18,5 • 19,0		262,0 pkt
Martin Schmitt128,0 m
119,9 pkt		122,0 m
106,6 pkt		17,5 • 18,0 • 18,0 • 18,5 • 18,5
17,0 • 17,5 • 17,0 • 18,0 • 17,5		226,7 pkt
Michael Uhrmann135,0 m
133,5 pkt		140,0 m
143,5 pkt		18,0 • 18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5
18,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 18,5		277,0 pkt
Bronze medal with cup.svgNorwegia NorwegiaAnders Bardal128,0 m
118,4 pkt		127,0 m
117,1 pkt		17,5 • 17,5 • 17,5 • 18,0 • 18,0
18,0 • 17,5 • 18,0 • 18,0 • 17,5		235,5 pkt1030,3 pkt77,6 pkt
Tom Hilde127,5 m
118,5 pkt		139,0 m
141,7 pkt		18,0 • 18,0 • 17,5 • 18,5 • 18,0
19,0 • 18,5 • 18,5 • 19,0 • 19,0		259,2 pkt
Johan Remen Evensen131,5 m
126,7 pkt		129,5 m
122,1 pkt		18,5 • 18,0 • 18,0 • 18,5 • 18,5
17,5 • 18,0 • 18,0 • 18,5 • 18,0		248,8 pkt
Anders Jacobsen138,0 m
140,4 pkt		140,5 m
145,4 pkt		19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0
19,5 • 18,5 • 19,5 • 19,0 • 19,0		285,8 pkt

Klasyfikacja medalowa

Klasyfikacja medalowa
Lp.PaństwoGold medal.svg
złoto		Silver medal.svg
srebro		Bronze medal.svg
brąz		GoldSilverBronze medals.svg
razem
1. Szwajcaria2––2
2. Austria1–23
3. Polska–2–2
4. Niemcy–1–1
5. Norwegia––11

Wyniki

Kwalifikacje do konkursu indywidualnego na skoczni HS 106 (12.02.2010)

MiejsceSkoczekKrajSkokWynik punktowyKwalifikacja
1.Michael Uhrmann Niemcy106,0138,5Q
2.Jakub Janda Czechy105,0135,5Q
3.Michael Neumayer Niemcy105,5135,0Q
4.Daiki Itō Japonia104,5134,5Q
4.Antonín Hájek Czechy105,0134,5Q
6.Harri Olli Finlandia105,0133,5Q
6.Noriaki Kasai Japonia105,5133,5Q
8.Janne Happonen Finlandia104,5133,0Q
9.Martin Schmitt Niemcy103,5132,5Q
10.Tom Hilde Norwegia103,5132,0Q
11.Kalle Keituri Finlandia103,0130,0Q
12.Kamil Stoch Polska103,0127,5Q
13.Emmanuel Chedal Francja102,0127,0Q
13.Peter Prevc Słowenia101,5127,0Q
15.Jernej Damjan Słowenia102,5126,5Q
15.Krzysztof Miętus Polska101,5126,5Q
17.Stefan Hula Polska101,5125,5Q
18.Pascal Bodmer Niemcy100,5123,5Q
18.Roman Koudelka Czechy100,0123,5Q
18.Vincent Descombes Sevoie Francja100,5123,5Q
21.Anders Bardal Norwegia99,5122,5Q
22.Kim Hyun-ki Korea Południowa99,0121,5Q
23.Andreas Küttel Szwajcaria99,0120,5Q
23.Wołodymyr Boszczuk Ukraina99,0120,5Q
25.David Lazzaroni Francja97,5117,5Q
26.Dienis Korniłow Rosja97,5117,0Q
27.Pawieł Karielin Rosja97,5116,5Q
27.Primož Pikl Słowenia97,5116,5Q
29.Aleksiej Korolow Kazachstan97,0116,0Q
30.Peter Frenette Stany Zjednoczone97,0115,0Q
31.Nikołaj Karpienko Kazachstan97,0114,5Q
32.Andrea Morassi Włochy96,5114,0Q
33.Taku Takeuchi Japonia96,0113,5Q
33.Dmitrij Ipatow Rosja96,0113,5Q
35.Sebastian Colloredo Włochy96,0113,0Q
35.Nicholas Alexander Stany Zjednoczone96,0113,0Q
37.Lukáš Hlava Czechy95,5112,0Q
37.Witalij Szumbareć Ukraina95,5112,0Q
39.Shōhei Tochimoto Japonia95,0111,0Q
40.Choi Heung-chul Korea Południowa93,5108,5Q
40.Anders Johnson Stany Zjednoczone93,5108,5Q
42.Tomáš Zmoray Słowacja94,0107,5nq
43.Choi Yong-jik Korea Południowa93,5107,0nq
44.Mackenzie Boyd-Clowes Kanada92,5105,0nq
45.Ilja Roslakow Rosja92,0104,5nq
46.Trevor Morrice Kanada92,0103,5nq
47.Stefan Read Kanada91,5103,0nq
48.Ołeksandr Łazarowicz Ukraina90,5100,0nq
49.Eric Mitchell Kanada89,098,5nq
50.Alexandre Mabboux Francja89,097,5nq
–Robert Kranjec Słowenia102,0–pq
–Bjørn Einar Romøren Norwegia97,5–pq
–Anders Jacobsen NorwegiaDNS–pq
–Janne Ahonen Finlandia102,0–pq
–Adam Małysz Polska105,5–pq
–Wolfgang Loitzl Austria103,5–pq
–Andreas Kofler Austria105,0–pq
–Thomas Morgenstern Austria105,5–pq
–Gregor Schlierenzauer Austria107,0–pq
–Simon Ammann Szwajcaria103,0–pq
–Roberto Dellasega WłochyDSQ[d]DSQ[d]nq

Legenda:

pq – zawodnik ma zapewnioną kwalifikację dzięki pozycji w pierwszej „10” klasyfikacji Pucharu Świata
Q – zawodnik zakwalifikował się do konkursu głównego
nq – zawodnik odpadł w kwalifikacjach
DNS – zawodnik nie wystartował
DSQ – dyskwalifikacja

Konkurs indywidualny na skoczni HS 106 (13.02.2010)

MiejsceSkoczekKrajSkok 1Skok 2Wynik punktowy
1.Gold medal with cup.svg Simon Ammann Szwajcaria105,0108,0276,5
2.Silver medal with cup.svg Adam Małysz Polska103,5105,0269,5
3.Bronze medal with cup.svg Gregor Schlierenzauer Austria101,5106,5268,0
4.Janne Ahonen Finlandia102,0104,0263,0
5.Michael Uhrmann Niemcy103,5102,0262,5
6.Robert Kranjec Słowenia102,0102,5259,5
7.Peter Prevc Słowenia100,0104,5259,0
8.Thomas Morgenstern Austria102,0101,5258,5
9.Anders Jacobsen Norwegia99,5104,0257,0
10.Martin Schmitt Niemcy99,5103,5256,0
11.Wolfgang Loitzl Austria100,0102,5255,0
12.Tom Hilde Norwegia100,0101,5252,0
12.Roman Koudelka Czechy101,5100,5252,0
14.Jakub Janda Czechy101,099,5250,5
15.Daiki Itō Japonia100,5100,0249,5
16.Michael Neumayer Niemcy101,099,5247,0
17.Noriaki Kasai Japonia99,0100,5244,5
18.Anders Bardal Norwegia98,0100,0242,5
19.Andreas Kofler Austria98,098,5241,5
19.Janne Happonen Finlandia97,5100,0241,5
21.Antonín Hájek Czechy98,598,0239,5
22.Kalle Keituri Finlandia97,099,5238,0
23.Bjørn Einar Romøren Norwegia98,596,0235,0
24.Emmanuel Chedal Francja99,096,5234,5
24.Primož Pikl Słowenia97,597,5234,5
26.Dienis Korniłow Rosja98,096,5232,5
27.Kamil Stoch Polska98,595,5232,0
28.Vincent Descombes Sevoie Francja96,097,0230,0
29.Sebastian Colloredo Włochy96,096,5229,0
29.Nikołaj Karpienko Kazachstan96,097,0229,0
31.Pascal Bodmer Niemcy95,5–112,5
31.Stefan Hula Polska95,0–112,5
33.Pawieł Karielin Rosja95,0–111,5
34.Taku Takeuchi Japonia94,5–110,5
35.Andreas Küttel Szwajcaria94,0–110,0
36.Krzysztof Miętus Polska94,0–109,0
37.Shōhei Tochimoto Japonia93,5–108,5
38.Jernej Damjan Słowenia93,5–108,0
38.Lukáš Hlava Czechy94,0–108,0
40.Kim Hyun-ki Korea Południowa93,0–107,0
41.Nicholas Alexander Stany Zjednoczone93,5–106,5
41.Peter Frenette Stany Zjednoczone93,0–106,5
43.Andrea Morassi Włochy92,5–106,0
44.Aleksiej Korolow Kazachstan93,0–105,0
45.Witalij Szumbareć Ukraina92,0–104,5
46.Dmitrij Ipatow Rosja91,0–102,5
47.David Lazzaroni Francja90,5–101,0
48.Choi Heung-chul Korea Południowa87,5–95,0
49.Anders Johnson Stany Zjednoczone86,5–92,5
50.Wołodymyr Boszczuk Ukraina87,5–91,5
–Harri Olli Finlandia97,5–DSQ[d]

Kwalifikacje do konkursu indywidualnego na skoczni HS 140 (20.02.2010)

MiejsceSkoczekKrajSkokWynik punktowyKwalifikacja
1.Noriaki Kasai Japonia142,5143,5Q
2.Daiki Itō Japonia139,5142,6Q
3.Andreas Wank Niemcy137,5138,0Q
3.Antonín Hájek Czechy137,5138,0Q
3.Matti Hautamäki Finlandia137,5138,0Q
6.Johan Remen Evensen Norwegia137,0137,1Q
7.Anders Bardal Norwegia136,5136,7Q
8.Tom Hilde Norwegia136,5135,7Q
9.Harri Olli Finlandia137,0135,6Q
10.Emmanuel Chedal Francja137,0135,1Q
11.Jakub Janda Czechy134,5131,6Q
12.Michael Neumayer Niemcy136,0129,3Q
13.Janne Happonen Finlandia133,0128,4Q
14.Dienis Korniłow Rosja132,0127,6Q
14.Stefan Hula Polska132,0127,6Q
16.Krzysztof Miętus Polska132,5127,0Q
17.Kamil Stoch Polska131,0125,3Q
18.Sebastian Colloredo Włochy131,5125,2Q
19.Shōhei Tochimoto Japonia130,5123,4Q
20.Andreas Küttel Szwajcaria130,0122,5Q
21.Peter Prevc Słowenia129,5122,1Q
22.Taku Takeuchi Japonia129,5121,6Q
23.Jernej Damjan Słowenia129,5121,1Q
24.Pawieł Karielin Rosja128,5119,3Q
25.Martin Schmitt Niemcy128,0118,9Q
26.Vincent Descombes Sevoie Francja128,0117,9Q
27.Roman Koudelka Czechy127,5117,0Q
28.Nicholas Alexander Stany Zjednoczone127,5116,5Q
29.Martin Cikl Czechy126,0114,3Q
30.Peter Frenette Stany Zjednoczone126,0113,8Q
31.Andrea Morassi Włochy124,0109,7Q
32.Aleksiej Korolow Kazachstan123,5109,3Q
33.Kim Hyun-ki Korea Południowa123,0108,9Q
34.Choi Heung-chul Korea Południowa122,5107,0Q
35.David Lazzaroni Francja122,5105,0Q
36.Stefan Read Kanada120,5102,9Q
37.Dmitrij Ipatow Rosja120,0102,0Q
38.Ilja Roslakow Rosja119,5101,1Q
39.Mitja Mežnar Słowenia120,0101,0Q
40.Tomáš Zmoray Słowacja119,5100,6Q
41.Nikołaj Karpienko Kazachstan119,0100,2nq
42.Anders Johnson Stany Zjednoczone117,095,6nq
43.Ołeksandr Łazarowicz Ukraina116,594,2nq
44.Roberto Dellasega Włochy113,587,8nq
45.Mackenzie Boyd-Clowes Kanada111,083,8nq
46.Choi Yong-jik Korea Południowa110,583,4nq
47.Wołodymyr Boszczuk Ukraina109,581,1nq
48.Alexandre Mabboux Francja107,076,1nq
49.Trevor Morrice Kanada106,073,8nq
50.Witalij Szumbareć Ukraina102,065,6nq
51.Eric Mitchell Kanada93,047,4nq
–Michael Uhrmann Niemcy134,5–pq
–Robert Kranjec Słowenia134,5–pq
–Anders Jacobsen Norwegia142,5–pq
–Janne Ahonen Finlandia126,5–pq
–Adam Małysz Polska133,5–pq
–Wolfgang Loitzl Austria125,5–pq
–Andreas Kofler Austria125,5–pq
–Thomas Morgenstern Austria129,5–pq
–Gregor Schlierenzauer Austria134,5–pq
–Simon Ammann Szwajcaria140,0–pq

Legenda:

pq – zawodnik ma zapewnioną kwalifikację dzięki pozycji w pierwszej „10” klasyfikacji Pucharu Świata
Q – zawodnik zakwalifikował się do konkursu głównego
nq – zawodnik odpadł w kwalifikacjach

Konkurs indywidualny na skoczni HS 140 (20.02.2010)

MiejsceSkoczekKrajSkok 1Skok 2Wynik punktowy
1.Gold medal with cup.svg Simon Ammann Szwajcaria144,0138,0283,6
2.Silver medal with cup.svg Adam Małysz Polska137,0133,5269,4
3.Bronze medal with cup.svg Gregor Schlierenzauer Austria130,5136,0262,2
4.Andreas Kofler Austria131,5135,0261,2
5.Thomas Morgenstern Austria129,5129,5246,7
6.Michael Neumayer Niemcy130,0130,0245,5
7.Antonín Hájek Czechy128,0129,0240,6
8.Noriaki Kasai Japonia121,5135,0239,2
9.Robert Kranjec Słowenia118,5135,5233,7
10.Wolfgang Loitzl Austria129,5121,5230,3
11.Tom Hilde Norwegia124,0126,5227,9
12.Anders Jacobsen Norwegia128,0122,5226,4
13.Emmanuel Chedal Francja118,5131,5225,5
14.Kamil Stoch Polska126,0123,5224,1
15.Johan Remen Evensen Norwegia123,5126,0223,6
16.Peter Prevc Słowenia124,5124,0222,3
17.Jakub Janda Czechy126,5121,5221,4
18.Harri Olli Finlandia117,0129,0217,8
19.Stefan Hula Polska122,5124,0217,2
20.Daiki Itō Japonia117,0128,5216,9
21.Vincent Descombes Sevoie Francja120,0124,5211,6
22.Anders Bardal Norwegia119,0124,0211,4
23.Roman Koudelka Czechy117,5125,0208,5
24.Andreas Küttel Szwajcaria121,5119,0204,9
25.Michael Uhrmann Niemcy122,5116,5202,7
26.Matti Hautamäki Finlandia134,0104,0202,4
27.Sebastian Colloredo Włochy118,5120,5202,2
28.Andreas Wank Niemcy127,5110,0200,5
29.Mitja Mežnar Słowenia119,0118,5198,5
30.Martin Schmitt Niemcy122,5108,0182,4
31.Janne Ahonen Finlandia125,0DNS[e]111,0
32.Peter Frenette Stany Zjednoczone114,5–90,6
33.Jernej Damjan Słowenia114,0–89,7
34.David Lazzaroni Francja112,0–85,6
35.Dienis Korniłow Rosja111,5–85,2
36.Krzysztof Miętus Polska111,5–84,7
37.Taku Takeuchi Japonia110,5–83,9
38.Pawieł Karielin Rosja109,0–80,2
39.Aleksiej Korolow Kazachstan108,5–79,8
40.Nicholas Alexander Stany Zjednoczone109,0–79,2
41.Martin Cikl Czechy108,0–78,4
42.Kim Hyun-ki Korea Południowa107,5–78,0
43.Tomáš Zmoray Słowacja108,0–77,4
44.Ilja Roslakow Rosja105,5–73,9
45.Shōhei Tochimoto Japonia105,5–73,4
46.Stefan Read Kanada104,5–71,6
47.Dmitrij Ipatow Rosja100,5–63,9
48.Andrea Morassi Włochy100,5–59,9
49.Choi Heung-chul Korea Południowa98,5–56,3
–Janne Happonen Finlandia122,0–DSQ[d]

Konkurs drużynowy na skoczni HS 140 (22.02.2010)

MiejsceKrajZawodnikSkok 1Skok 2Wynik punktowyNota zespołu
1.Gold medal with cup.svg Austria AustriaWolfgang Loitzl138,0138,5282,21107,9
Andreas Kofler132,0142,0264,7
Thomas Morgenstern135,5135,0270,9
Gregor Schlierenzauer140,5146,5290,1
2.Silver medal with cup.svg Niemcy NiemcyMichael Neumayer137,0136,5270,31035,8
Andreas Wank128,5139,0262,0
Martin Schmitt128,0122,0226,5
Michael Uhrmann135,0140,0277,0
3.Bronze medal with cup.svg Norwegia NorwegiaAnders Bardal128,0127,0235,51030,3
Tom Hilde127,5139,0260,2
Johan Remen Evensen131,5129,5248,8
Anders Jacobsen138,0140,5285,8
4.Finlandia FinlandiaMatti Hautamäki133,5130,0253,31014,6
Janne Happonen128,5139,0262,5
Kalle Keituri123,0132,0235,0
Harri Olli134,0134,5263,8
5.Japonia JaponiaDaiki Itō129,5133,5252,91007,7
Taku Takeuchi125,5129,5235,5
Shōhei Tochimoto128,0132,0245,0
Noriaki Kasai133,5140,0274,3
6.Polska PolskaStefan Hula129,0127,5240,7996,7
Łukasz Rutkowski123,0127,5226,9
Kamil Stoch126,5134,5248,8
Adam Małysz136,5139,5280,3
7.Czechy CzechyAntonín Hájek129,0135,0255,2981,8
Roman Koudelka131,0135,5258,7
Lukáš Hlava125,0126,0226,8
Jakub Janda128,0129,0241,1
8.Słowenia SłoweniaPrimož Pikl124,0119,5211,3958,8
Mitja Mežnar126,5131,0239,0
Peter Prevc132,0127,5245,1
Robert Kranjec129,0139,0263,4
9.Francja FrancjaVincent Descombes Sevoie125,0-111,0419,8
David Lazzaroni125,0-112,0
Alexandre Mabboux108,5-78,8
Emmanuel Chedal127,5-118,0
10.Rosja RosjaPawieł Karielin114,5-90,6414,1
Dienis Korniłow129,5-122,1
Ilja Roslakow119,5-101,1
Dmitrij Ipatow118,5-100,3
11.Stany Zjednoczone Stany ZjednoczoneAnders Johnson115,5-92,4340,0
Peter Frenette124,5-111,1
Taylor Fletcher88,5-36,3
Nicholas Alexander119,0-100,2
12.Kanada KanadaMackenzie Boyd-Clowes105,0-72,0294,6
Trevor Morrice101,0-64,8
Eric Mitchell102,0-66,6
Stefan Read114,0-91,2

Składy reprezentacji

Mimo wcześniejszego powołania do reprezentacji, w żadnych zawodach nie wystartowali: Martin Koch i Takanobu Okabe. Do konkursów drużynowych powołani zostali dwaj kombinatorzy norwescy: w drużynie USA był to Taylor Fletcher, a w drużynie Ukrainy – Wołodymyr Traczuk. Traczuk ostatecznie nie wystartował, gdyż zespół ukraiński wycofał się ze startu w konkursie drużynowym z powodu kontuzji Witalija Szumbarecia[35].

W składzie reprezentacji Rosji zabrakło najwyżej sklasyfikowanego w Pucharze Świata rosyjskiego skoczka, Dmitrija Wasiljewa, który z powodu kontuzji nie wyleciał do Vancouver[4]. Tuż po igrzyskach, z uwagi na niskie lokaty pozostałych reprezentantów Rosji w konkursach olimpijskich, trener tej drużyny, Wolfgang Steiert został zwolniony[40].

Poniższa tabela przedstawia składy wszystkich osiemnastu reprezentacji, które uczestniczyły w konkursach skoków na igrzyskach olimpijskich w Vancouver.

ZawodnikData urodzeniaMiejsca na ZIO 2006Miejsca na ZIO 2010Źródło
ind. norm.ind. dużadruż. dużaind. norm.ind. dużadruż. duża
Austria[41] (5)
Austria Koch, MartinMartin Koch22 stycznia 198223321[f]–––[42]
Austria Kofler, AndreasAndreas Kofler17 maja 19841121[f]1941[43]
Austria Loitzl, WolfgangWolfgang Loitzl13 stycznia 198011101[f]11101[44]
Austria Morgenstern, ThomasThomas Morgenstern30 października 1986911[f]851[45]
Austria Schlierenzauer, GregorGregor Schlierenzauer7 stycznia 1990–331[46]
Czechy[47] (5)
Czechy Cikl, MartinMartin Cikl17 sierpnia 1987––41–[48]
Czechy Hájek, AntonínAntonín Hájek12 lutego 1987–2177[49]
Czechy Hlava, LukášLukáš Hlava10 września 1984–38–7[50]
Czechy Janda, JakubJakub Janda27 kwietnia 197813109[g]14177[51]
Czechy Koudelka, RomanRoman Koudelka9 lipca 1989–12237[52]
Finlandia[47] (5)
Finlandia Ahonen, JanneJanne Ahonen11 maja 1977692[h]431–[53]
Finlandia Happonen, JanneJanne Happonen18 czerwca 198428–2[h]19DSQ4[54]
Finlandia Hautamäki, MattiMatti Hautamäki14 lipca 1981252[h]–264[55]
Finlandia Keituri, KalleKalle Keituri25 kwietnia 1984–22–4[56]
Finlandia Olli, HarriHarri Olli15 stycznia 1985–DSQ184[57]
Francja[47] (4)
Francja Chedal, EmmanuelEmmanuel Chedal15 stycznia 1983–24139[58]
Francja Descombes Sevoie, VincentVincent Descombes Sevoie9 stycznia 1984–28219[59]
Francja Lazzaroni, DavidDavid Lazzaroni4 lutego 1985–47349[60]
Francja Mabboux, AlexandreAlexandre Mabboux19 września 1991–qq9[61]
Japonia[47] (5)
Japonia Itō, DaikiDaiki Itō27 grudnia 198518426[i]15205[62]
Japonia Kasai, NoriakiNoriaki Kasai6 czerwca 197220126[i]1785[63]
Japonia Okabe, TakanobuTakanobu Okabe26 października 19702386[i]–––[64]
Japonia Takeuchi, TakuTaku Takeuchi20 maja 1987–34375[65]
Japonia Tochimoto, ShōheiShōhei Tochimoto21 grudnia 1989–37455[66]
Kanada[67] (4)
Kanada Boyd-Clowes, MackenzieMackenzie Boyd-Clowes13 lipca 1991–qq12[68]
Kanada Mitchell, EricEric Mitchell10 kwietnia 1992–qq12[69]
Kanada Morrice, TrevorTrevor Morrice23 września 1991–qq12[70]
Kanada Read, StefanStefan Read7 maja 1987423015[j]q4612[71]
Kazachstan[47] (2)
Kazachstan Karpienko, NikołajNikołaj Karpienko10 sierpnia 1981q[k]4812[l]29q–[72]
Kazachstan Korolow, AleksiejAleksiej Korolow20 czerwca 1987qq12[l]4439–[73]
Korea Południowa[47] (3)
Korea Południowa Heung-chul, ChoiChoi Heung-chul3 grudnia 1981q4713[m]4849–[74]
Korea Południowa Yong-jik, ChoiChoi Yong-jik3 grudnia 1982qq13[m]qq–[75]
Korea Południowa Hyun-ki, KimKim Hyun-ki9 lutego 1983433913[m]4042–[76]
Niemcy[47] (5)
Niemcy Bodmer, PascalPascal Bodmer4 stycznia 1991–31––[77]
Niemcy Neumayer, MichaelMichael Neumayer15 stycznia 19798114[n]1662[78]
Niemcy Schmitt, MartinMartin Schmitt29 stycznia 1978–194[n]10302[79]
Niemcy Uhrmann, MichaelMichael Uhrmann16 września 19784164[n]5252[80]
Niemcy Wank, AndreasAndreas Wank18 lutego 1988––282[81]
Norwegia[82] (5)
Norwegia Bardal, AndersAnders Bardal24 sierpnia 1982–18223[83]
Norwegia Evensen, Johan RemenJohan Remen Evensen16 września 1985––153[84]
Norwegia Hilde, TomTom Hilde22 września 1987–12113[85]
Norwegia Jacobsen, AndersAnders Jacobsen17 lutego 1985–9123[86]
Norwegia Romøren, Bjørn EinarBjørn Einar Romøren1 kwietnia 19811573[o]23––[87]
Polska[88] (5)
Polska Hula, StefanStefan Hula29 września 198629–5[p]31196[89]
Polska Małysz, AdamAdam Małysz3 grudnia 19777145[p]226[90]
Polska Miętus, KrzysztofKrzysztof Miętus8 marca 1991–3636–[91]
Polska Rutkowski, ŁukaszŁukasz Rutkowski22 stycznia 1988–––6[92]
Polska Stoch, KamilKamil Stoch25 maja 198716265[p]27146[93]
Rosja[47] (4)
Rosja Ipatow, DmitrijDmitrij Ipatow30 czerwca 198419278[q]464710[94]
Rosja Karielin, PawiełPawieł Karielin27 kwietnia 1990–333810[95]
Rosja Korniłow, DienisDienis Korniłow17 sierpnia 198634338[q]263510[96]
Rosja Roslakow, IljaIlja Roslakow18 lutego 1983–q4410[97]
Słowacja[47] (1)
Słowacja Zmoray, TomášTomáš Zmoray26 lipca 1989–q43–[98]
Słowenia[47] (5)
Słowenia Damjan, JernejJernej Damjan28 maja 1983352810[r]3833–[99]
Słowenia Kranjec, RobertRobert Kranjec16 lipca 1981414910[r]698[100]
Słowenia Mežnar, MitjaMitja Mežnar30 czerwca 1988––298[101]
Słowenia Pikl, PrimožPrimož Pikl25 sierpnia 1982–24–8[102]
Słowenia Prevc, PeterPeter Prevc20 września 1992–7168[103]
Stany Zjednoczone[104] (4)
Stany Zjednoczone Alexander, NicholasNicholas Alexander24 sierpnia 1988–414011[105]
Stany Zjednoczone Fletcher, TaylorTaylor Fletcher11 maja 1990–––11[106]
Stany Zjednoczone Frenette, PeterPeter Frenette24 lutego 1992–413211[107]
Stany Zjednoczone Johnson, AndersAnders Johnson23 kwietnia 1989–11[s]49q11[108]
Szwajcaria[109] (2)
Szwajcaria Ammann, SimonSimon Ammann25 czerwca 198138157[t]11–[110]
Szwajcaria Küttel, AndreasAndreas Küttel25 kwietnia 1979567[t]3524–[111]
Ukraina[34][47] (4)
Ukraina Boszczuk, WołodymyrWołodymyr Boszczuk3 sierpnia 1982qq–50q–[112]
Ukraina Łazarowicz, OłeksandrOłeksandr Łazarowicz30 sierpnia 1984–qq–[113]
Ukraina Szumbareć, WitalijWitalij Szumbareć14 lipca 1983–45q–[114]
Ukraina Traczuk, WołodymyrWołodymyr Traczuk3 stycznia 1985–[u]–––[115]
Włochy[47] (3)
Włochy Colloredo, SebastianSebastian Colloredo9 września 1987273611[v]2927–[116]
Włochy Dellasega, RobertoRoberto Dellasega15 czerwca 1990–q[k]q–[117]
Włochy Morassi, AndreaAndrea Morassi30 sierpnia 198836q11[v]4348–[118]

Upadki

Janne Ahonen podczas igrzysk w Vancouver.

W trakcie jednego z treningów przed konkursem na obiekcie dużym, swojego skoku nie ustał Janne Ahonen. Upadek ten spowodował u zawodnika kontuzję więzadła bocznego i uniemożliwił mu start w drugiej serii konkursu indywidualnego na skoczni dużej oraz w zawodach drużynowych[33].

Podczas treningu przed konkursem drużynowym wypadkowi uległ Witalij Szumbareć, który po wyjściu z progu upadł na zeskok i uderzył twarzą w lód. Ukraiński zawodnik został przetransportowany do szpitala[34]. Z uwagi na to, że Szumbareć był jednym z czterech ukraińskich zawodników, ekipa ta wycofała się z konkursu drużynowego z powodu braku wystarczającej liczby zawodników[35].

W pozostałych startach na igrzyskach w Vancouver nie odnotowano żadnego upadku[119].

Uwagi

  1. ↑ W tym 69 skoczków narciarskich i dwóch kombinatorów norweskich, którzy zostali zgłoszeni do konkursu drużynowego (Taylor Fletcher i Wołodymyr Traczuk).
  2. ↑ W tabeli podano rekordy skoczni, obowiązujące w trakcie Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010.
  3. ↑ Nieoficjalny rekord należał do Lindsey Van – 105,5 metra. Zawodniczka uzyskała ten wynik w trakcie konkursu Pucharu Kontynentalnego, w związku z czym nie został uznany za oficjalny rekord skoczni. Oficjalne rekordy uznaje się tylko w trakcie serii konkursowych Pucharu Świata, mistrzostw świata i igrzysk olimpijskich.
  4. ↑ a b c d Dyskwalifikacja z powodu nieprzepisowego kombinezonu.
  5. ↑ Zawodnik zakwalifikował się do serii finałowej, jednak zrezygnował ze startu.
  6. ↑ a b c d Skład austriackiego zespołu w Turynie: Andreas Widhölzl, Andreas Kofler, Martin Koch i Thomas Morgenstern.
  7. ↑ Skład czeskiego zespołu w Turynie: Jan Matura, Ondřej Vaculík, Borek Sedlák i Jakub Janda.
  8. ↑ a b c Skład fińskiego zespołu w Turynie: Tami Kiuru, Janne Happonen, Janne Ahonen i Matti Hautamäki.
  9. ↑ a b c Skład japońskiej drużyny w Turynie: Daiki Itō, Tsuyoshi Ichinohe, Noriaki Kasai i Takanobu Okabe.
  10. ↑ Skład kanadyjskiego zespołu w Turynie: Gregory Baxter, Stefan Read, Graeme Gorham i Michael Nell.
  11. ↑ a b Został zdyskwalifikowany w kwalifikacjach.
  12. ↑ a b Skład kazachskiego zespołu w Turynie: Nikołaj Karpienko, Radik Żaparow, Aleksiej Korolow i Iwan Karaułow.
  13. ↑ a b c Skład koreańskiego zespołu w Turynie: Choi Yong-jik, Choi Heung-chul, Kim Hyun-ki, Kang Chil-gu.
  14. ↑ a b c Skład niemieckiego zespołu w Turynie: Michael Neumayer, Martin Schmitt, Michael Uhrmann i Georg Späth.
  15. ↑ Skład norweskiego zespołu w Turynie: Lars Bystøl, Bjørn Einar Romøren, Tommy Ingebrigtsen i Roar Ljøkelsøy.
  16. ↑ a b c Skład polskiego zespołu w Turynie: Stefan Hula, Kamil Stoch, Robert Mateja, Adam Małysz.
  17. ↑ a b Skład rosyjskiego zespołu w Turynie: Dienis Korniłow, Dmitrij Ipatow, Dmitrij Wasiljew i Ildar Fatkullin.
  18. ↑ a b Skład słoweńskiego zespołu w Turynie: Robert Kranjec, Rok Benkovič, Jernej Damjan i Primož Peterka.
  19. ↑ Skład amerykańskiego zespołu w Turynie: Thomas Schwall, Anders Johnson, Clint Jones i Alan Alborn.
  20. ↑ a b Skład szwajcarskiego zespołu w Turynie: Guido Landert, Michael Möllinger, Simon Ammann i Andreas Küttel.
  21. ↑ Startował w zawodach kombinacji norweskiej.
  22. ↑ a b Skład włoskiego zespołu w Turynie: Andrea Morassi, Sebastian Colloredo, Alessio Bolognani i Davide Bresadola.

Przypisy

  1. ↑ FIS-Ski – biographie: AHONEN Janne (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2010-09-11].
  2. ↑ Janne Ahonen wraca na skocznię (pol.). Rzeczpospolita, 9 marca 2009. [dostęp 2010-08-28].
  3. ↑ Vicktoria Murawska: Skoki Narciarskie: Skoczkowie muszą mieć nowe kombinezony na Igrzyska (pol.). skijumping.pl, 1 lutego 2010. [dostęp 2010-08-14].
  4. ↑ a b Sonja Kołaczkowska: Skoki Narciarskie – Szok dla Rosjan: Igrzyska bez Wassiliewa (pol.). skokinarciarskie.pl, 3 lutego 2010. [dostęp 2010-08-14].
  5. ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie – Romoeren ze złamanym palcem (pol.). skokinarciarskie.pl, 9 lutego 2010. [dostęp 2010-08-14].
  6. ↑ Vancouver 2010. Czterech faworytów do złota w konkursie skoków (pol.). sport.pl, 13 lutego 2010. [dostęp 2010-08-14].
  7. ↑ IO: Małysz wśród faworytów „buków” (pol.). wp.pl, 10 lutego 2010. [dostęp 2010-08-14].
  8. ↑ Skoki Narciarskie – 07.02.2010 – Willingen (Upland) (Niemcy) K-130 (pol.). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2010-08-14].
  9. ↑ Ski Jumping at the 2006 Torino Winter Games (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2010-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-03)].
  10. ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Lars Bystoel kończy karierę (pol.). skijumping.pl, 22 września 2009. [dostęp 2010-09-11].
  11. ↑ Klaudia Feruś: Skoki Narciarskie: Panie poskaczą na ZIO w Vancouver? (pol.). skijumping.pl, 20 stycznia 2008. [dostęp 2010-08-13].
  12. ↑ Joanna Będzieszak: Skoki Narciarskie: Olimpiada nie dla kobiet... (pol.). skijumping.pl, 7 marca 2008. [dostęp 2010-08-13].
  13. ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Organizatorzy IO w Vancouver 2010 pozwani do sądu (pol.). skijumping.pl, 29 maja 2008. [dostęp 2010-08-13].
  14. ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: IO w Vancouver: Wygrana kobiet będzie porażką panów? (pol.). skijumping.pl, 21 kwietnia 2009. [dostęp 2010-08-13].
  15. ↑ Tomasz Medyński: Skoki Narciarskie: Nie będzie skoków kobiet na IO w Vancouver (pol.). skijumping.pl, 11 lipca 2009. [dostęp 2010-08-13].
  16. ↑ Tomasz Medyński: Skoki Narciarskie: Igrzyska w Vancouver: skoczkinie składają odwołanie (pol.). skijumping.pl, 17 lipca 2009. [dostęp 2010-08-13].
  17. ↑ Alicja Bochenek: Skoki Narciarskie: Vancouver 2010: Skoki narciarskie tylko dla mężczyzn (pol.). skijumping.pl, 17 listopada 2009. [dostęp 2010-08-13].
  18. ↑ Vancouver 2010. Kwalifikację olimpijską ma dopiero 18 Polaków (pol.). sport.pl, 1 grudnia 2009. [dostęp 2010-09-10].
  19. ↑ a b SYSTÈMES DE QUALIFICATION POUR LES XXIES JEUX OLYMPIQUES D’HIVER, VANCOUVER 2010 (fr.). franceolympique.com. [dostęp 2010-09-11].
  20. ↑ Skoki Narciarskie Polska – Skijumping.pl: Zasady Igrzysk Olimpijskich (pol.). skijumping.pl. [dostęp 2010-09-10].
  21. ↑ Adrian Dworakowski: Skoki Narciarskie: Olimpijskie skocznie w Whistler oficjalnie otwarte (pol.). skijumping.pl, 9 stycznia 2008. [dostęp 2010-08-16].
  22. ↑ a b c d e f Whistler (ang.). skisprungschanzen.com. [dostęp 2010-08-16].
  23. ↑ Ski jumping, NH individual, qualification round (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2010-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-01)].
  24. ↑ Ski jumping, NH individual, final results (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2010-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-28)].
  25. ↑ Ski jumping, LH individual, qualification round (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2010-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-01)].
  26. ↑ Ski jumping, LH individual, final results (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2010-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-07)].
  27. ↑ Ski jumping, team, final results (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2010-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-07)].
  28. ↑ Ski Jumping, NH Individual, 1st Round, Start List (ang.). fis-ski.com, 13 lutego 2010. [dostęp 2010-08-17].
  29. ↑ a b c d e Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie: Vancouver: Ammann mistrzem, Małysz ze srebrnym medalem! (pol.). skokinarciarskie.pl, 13 lutego 2010. [dostęp 2010-08-17].
  30. ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie: Olimpijski pechowiec (pol.). skokinarciarskie.pl, 13 lutego 2010. [dostęp 2010-08-18].
  31. ↑ Robert Błoński, Jakub Ciastoń: Vancouver 2010. Srebrny medal Adama Małysza. Był najlepszym z ludzi... (pol.). sport.pl, 13 lutego 2010. [dostęp 2010-08-25].
  32. ↑ a b c d e Andrzej Mysiak: Skoki narciarskie – ZIO: Powtórka z rozrywki – Ammann, Małysz, Schlierenzauer (pol.). skokinarciarskie.pl, 20 lutego 2010. [dostęp 2010-08-24].
  33. ↑ a b Alicja Bochenek: Skoki Narciarskie: Janne Ahonen kontuzjowany (pol.). skijumping.pl, 21 lutego 2010. [dostęp 2010-08-23].
  34. ↑ a b c Vancouver: Groźny upadek ukraińskiego skoczka (pol.). sports.pl, 21 lutego 2010. [dostęp 2010-08-14].
  35. ↑ a b c Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie:Poważny upadek Witalija Szumbaretsa (pol.). skijumping.pl, 22 lutego 2010. [dostęp 2010-08-14].
  36. ↑ a b Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie: ZIO: Austriacy deklasują rywali. Polska szósta.ZIO: Austriacy deklasują rywali. Polska szósta. (pol.). skokinarciarskie.pl, 22 lutego 2010. [dostęp 2010-08-26].
  37. ↑ Skoki narciarskie – Mistrzowie olimpijscy (pol.). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2010-08-16].
  38. ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki narciarskie – Ammann na dopingu? (pol.). skokinarciarskie.pl, 18 lutego 2010. [dostęp 2010-08-19].
  39. ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki narciarskie – Wiązania Ammanna legalne (pol.). skokinarciarskie.pl, 19 lutego 2010. [dostęp 2010-08-19].
  40. ↑ ZIO: pierwsza „ofiara” fatalnego występu Rosjan (pol.). onet.pl, 1 marca 2010. [dostęp 2010-08-16].
  41. ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Austriacy na Vancouver zgodnie z przewidywaniami (pol.). skijumping.pl, 26 stycznia 2010. [dostęp 2010-08-15].
  42. ↑ Martin Koch Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-24)].
  43. ↑ Andreas Kofler Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-13)].
  44. ↑ Wolfgang Loitzl Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-29)].
  45. ↑ Thomas Morgenstern Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-27)].
  46. ↑ Gregor Schlierenzauer Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-05)].
  47. ↑ a b c d e f g h i j k l Alicja Bochenek: Skoki Narciarskie: IO w Vancouver: Składy ekip (pol.). skijumping.pl, 9 lutego 2010. [dostęp 2010-08-15].
  48. ↑ Martin Cikl Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)].
  49. ↑ Antonín Hájek Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)].
  50. ↑ Lukáš Hlava Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)].
  51. ↑ Jakub Janda Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-05)].
  52. ↑ Roman Koudelka Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-01)].
  53. ↑ Janne Ahonen Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-05)].
  54. ↑ Janne Happonen Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-07)].
  55. ↑ Matti Hautamäki Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-30)].
  56. ↑ Kalle Keituri Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)].
  57. ↑ Harri Olli Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)].
  58. ↑ Emmanuel Chedal Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)].
  59. ↑ Vincent Descombe-Sevoie Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)].
  60. ↑ David Lazzaroni Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)].
  61. ↑ Alexandre Mabboux Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)].
  62. ↑ Daiki Itō Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-03)].
  63. ↑ Noriaki Kasai Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-22)].
  64. ↑ Takanobu Okabe Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-25)].
  65. ↑ Taku Takeuchi Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-24)].
  66. ↑ Shohei Tochimoto Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-24)].
  67. ↑ Maciej Mikołajczyk: Skoki Narciarskie: IO: Znamy skład gospodarzy (pol.). skijumping.pl, 29 stycznia 2010. [dostęp 2010-08-15].
  68. ↑ Mackenzie Boyd-Clowes Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)].
  69. ↑ Eric Mitchell Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)].
  70. ↑ Trevor Morrice Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)].
  71. ↑ Stefan Read Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-28)].
  72. ↑ Nikolay Karpenko Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)].
  73. ↑ Aleksey Korolyov Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)].
  74. ↑ Choi Heung-Cheol Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-24)].
  75. ↑ Choi Yong-Jik Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-29)].
  76. ↑ Kim Hyeon-Gi Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-24)].
  77. ↑ Pascal Bodmer Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)].
  78. ↑ Michael Neumayer Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-29)].
  79. ↑ Martin Schmitt Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-01)].
  80. ↑ Michael Uhrmann Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)].
  81. ↑ Andreas Wank Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)].
  82. ↑ Alicja Kosman: Skoki Narciarskie: Norwegowie ogłosili kadrę na Vancouver (pol.). skijumping.pl, 26 stycznia 2010. [dostęp 2010-08-16].
  83. ↑ Anders Bardal Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-04)].
  84. ↑ Johan Remen Evensen Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)].
  85. ↑ Tom Hilde Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)].
  86. ↑ Anders Jacobsen Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)].
  87. ↑ Bjørn Einar Romøren Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-20)].
  88. ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Polska kadra skoczków odlatuje do Vancouver (pol.). skijumping.pl, 5 lutego 2010. [dostęp 2010-08-16].
  89. ↑ Stefan Hula Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)].
  90. ↑ Adam Małysz Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-06)].
  91. ↑ Krzysztof Miętus Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)].
  92. ↑ Łukasz Rutkowski Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)].
  93. ↑ Kamil Stoch Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)].
  94. ↑ Dmitry Ipatov Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-22)].
  95. ↑ Pavel Karelin Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)].
  96. ↑ Denis Kornilov Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)].
  97. ↑ Ilya Roslyakov Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-23)].
  98. ↑ Tomáš Zmoray Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)].
  99. ↑ Jernej Damjan Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-23)].
  100. ↑ Robert Kranjec Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-29)].
  101. ↑ Mitja Mežnar Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)].
  102. ↑ Primož Pikl Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-15)].
  103. ↑ Peter Prevc Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-03)].
  104. ↑ Alicja Bochenek: Skoki Narciarskie: IO Vancouver: reprezentanci USA wybrani (pol.). skijumping.pl, 30 stycznia 2010. [dostęp 2010-08-17].
  105. ↑ Nick Alexander Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)].
  106. ↑ Taylor Fletcher Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)].
  107. ↑ Peter Frenette Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)].
  108. ↑ Anders Johnson Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)].
  109. ↑ Alicja Bochenek: Skoki Narciarskie: Dwóch szwajcarskich skoczków jedzie do Vancouver (pol.). skijumping.pl, 1 lutego 2010. [dostęp 2010-08-17].
  110. ↑ Simon Ammann Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-23)].
  111. ↑ Andreas Küttel Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-03)].
  112. ↑ Volodymyr Boschchuk Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-06)].
  113. ↑ Oleksandr Lazarovych Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-28)].
  114. ↑ Vitaliy Shumbarets Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)].
  115. ↑ Volodymyr Trachuk Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)].
  116. ↑ Sebastian Colloredo Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)].
  117. ↑ Roberto Dellasega Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)].
  118. ↑ Andrea Morassi Biography and Olympic Results (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2012-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)].
  119. ↑ FIS-Ski: 12-22.2.2010 Vancouver; Ski Jumping (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2010-08-14].

Bibliografia

Dyscypliny na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Vancouver 2010

Skoki narciarskie na zimowych igrzyskach olimpijskich

Skoki narciarskie

Media użyte na tej stronie

Ski jumping pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Ski jumping
Gold medal with cup.svg
Autor: Michał460, Licencja: CC BY-SA 3.0
Złoty medal z pucharem.
Silver medal with cup.svg
Autor: Michał460, Licencja: CC BY-SA 3.0
Srebrny medal z pucharem.
Bronze medal with cup.svg
Autor: Michał460, Licencja: CC BY-SA 3.0
Brązowy medal z pucharem.
Gold medal.svg
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a gold medal, based on Olympic rings.svg.
Silver medal.svg
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Draw of a silver medal, based in Olympic rings.svg.
The joining of the rings is not correct drawn.
Bronze medal.svg
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a bronze medal, based on Olympic rings.svg.
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Olympic rings.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic rings without rims.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Gregor Schlierenzauer - Bronze medal at Vancouver 2010.jpg
Autor: thelastminute, Licencja: CC BY 2.0
Gregor Schlierenzauer celebrates his bronze medal at large hill in Vancouver 2010 ski jumping
Ski jumping hills, Whistler.jpg
Autor: Iwona Erskine-Kellie from Vancouver, British Columbia, Canada, Licencja: CC BY 2.0
Whistler Olympic Park in Callaghan Valley, British Columbia, Canada.
AndersJacobsen-2010.jpg
Autor: Tor Atle Kleven from Trondheim, Norway, Licencja: CC BY-SA 2.0

Anders Jacobsen being interviewed after winning the Norwegian ski jumping championship 19 January 2010.

The license on this photo is Creative Commons (CC-BY-SA).

If you use this picture, remember to give credit according to the license (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/).
Whistler Ski jumping hill.jpg
Autor: gLo's VancouverBlueEyedGuero, Licencja: CC BY-SA 2.0
Sprungschanzen im Whistler Olympic Park
Adam Małysz at the 2010 Vancouver Winter Olympics.jpg
Autor: Iwona Erskine-Kellie, Licencja: CC BY 2.0
Adam Małysz : winner of a silver medal at the Winter Olympics 2010
GoldSilverBronze medals.svg
Autor: Gerbilo, Licencja: CC BY-SA 3.0
Stacked olympic medals
Simon AmmannOlympic gold.jpg
Autor: Duncan Rawlinson, Licencja: CC BY 2.0
The large hill individual ski jumping medal ceremony at Whistler on Day 9 of the Vancouver 2010 Winter Olympics.
Simon Amman.jpg
Autor: Alexander Nilssen, Licencja: CC BY-SA 2.0
Swiss skijumper Simon Ammann
Propozycja LnM-2.svg
Autor: , Licencja: CC BY 3.0
Propozycja 1 dla Listy na Medal na PL.WIKI
Janne Ahonen at 2010 Winter Olympics (2).jpg
Autor: Iwona Erskine-Kellie, Licencja: CC BY 2.0
Janne Ahonen at 2010 Winter Olympics.