Smolniki (gromada)

Smolniki
gromada
1954–1973
Państwo PRL
Województwobiałostockie
Powiatsuwalski
Data powstania4 października 1954
Data likwidacji1 stycznia 1973
SiedzibaSmolniki
Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw11
Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)12
brak współrzędnych
Portal Polska

Smolniki – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Smolniki z siedzibą GRN w Smolnikach utworzono – jako jedną z 8759 gromad[3] – w powiecie suwalskim w woj. białostockim, na mocy uchwały nr 23/V WRN w Białymstoku z dnia 4 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Lizdejki, Jodoziory, Kleszczówek, Poplin, Polimonie, Postawele, Soliny, Bondziszki i Smolniki ze zniesionej gminy Kadaryszki oraz Dzierwany i Ługiele ze zniesionej gminy Wiżajny w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 12 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

31 grudnia 1959 do gromady Smolniki przyłączono wieś Łopuchowo, osadę Cisówek i jezioro Linówek ze zniesionej gromady Jegliniec oraz wsie Dziadówek, Antosin, Jegliniszki, Stara Hańcza, Kramnik, Kłajpeda, Kłajpedka, Mierkinie Stare, Stołupianka i Żelazkowizna wraz z jeziorami Jegliniszki i Poblendzie ze zniesionej gromady Okliny[8].

1 stycznia 1972 z gromady Smolniki wyłączono wieś Kramnik o powierzchni 394,98 ha, w tym grunty PGR Skajzgiry o powierzchni 373,67 ha i grunty gospodarstw indywidualnych o powierzchni 21,31 ha, włączając je do je do gromady Żytkiejmy w powiecie gołdapskim[9].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[10].

Przypisy

  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 23/V Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 4 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu suwalskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 30 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 2 grudnia 1954 r., Nr. 10, Poz. 49)
  7. Uchwała Nr LXXXVII/149/54 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Suwałkach z dnia 5 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 7 października 1954 r., Nr. 7, Poz. 40)
  8. Uchwała 12/4 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z 8 września 1959 r. sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w województwie białostockim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 10 grudnia 1959 r., Nr. 9, Poz. 58)
  9. Dz.U. z 1971 r. nr 32, poz. 291
  10. Obwieszczenie Wydziału Organizacyjno-Prawnego Prezydium WRN w Białymstoku z dnia 26 listopada 1971 r. w sprawie podziału administracyjnego województwa białostockiego – stan na dzień 1 stycznia 1972 r.(Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 24 grudnia 1971 r., Nr. 18, Poz. 234)

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).