Sokolik

Sokolik

(c) I, Jojo, CC-BY-SA-3.0 Sokolik
Państwo	Polska
Pasmo	Sudety Rudawy Janowickie Góry Sokole
Wysokość	642 ,622 m n.p.m.
Położenie na mapie Sudetów Sokolik
50°52′10,984″N 15°52′04,536″E/50,869718 15,867927

Sokolik (niem. Forst Berg lub Forstberg, 622 i 642 m n.p.m.) – drugi co do wysokości szczyt w Sokolich Górach, w Rudawach Janowickich.

Położony jest w północno-zachodniej części Rudaw Janowickich, w Górach Sokolich, na północ od bliźniaczej Krzyżnej Góry, od której oddziela go Przełączka. Na szczycie i zboczach duże nagromadzenie skałek oraz pojedynczych bloków skalnych. Wiele z nich posiada własne nazwy. Najbardziej znane skałki "Sokoliki", znajdujące się w północno-wschodniej części szczytu, składają się z dwóch filarów skalnych, z których zachodni, wyższy (642 m n.p.m.) zwieńczony jest stalową platformą widokową, na którą prowadzą żelazne schody. Co do daty powstania schodów i platformy w literaturze funkcjonują dwie wersje. Według pierwszej z nich schody w tym miejscu zostały wykute w 1885 z inicjatywy Riesengebirgsverein, które w najbardziej stromych miejscach zamontowało dodatkowo drewniane drabiny. Inne źródła przypisują inicjatywę właścicielowi dóbr w Maciejowej Carlowi Emilowi Beckerowi, a jako czas realizacji podają rok 1884. Pomiędzy pośrednimi pomostami istniała kiedyś żeliwna tabliczka z napisem Piękny widok i rokiem budowy schodów. Na szczycie Becker nakazał ustawić maszt, na który wciągano flagę z jego imieniem i nazwiskiem.

Niektóre skałki pokrywające szczyt i zbocza masywu, to: "Krzywa Turnia", "Sukiennice", "Chatka", "Stodoła", "Jastrzębiec", "Okienna", "Ząbek", "Wysoka", "Michały", "Szafa", "Loża", "Solarium", "Skałka nad Ogniskiem", "Gilotyna", "Kiełek", "Zipserowa Czuba", "Ptak", "Tępa", "Leśna" i inne^[1].

Na Sokoliku kultywowany był występujący w Sudetach do 1945 r. zwyczaj umieszczania w specjalnie przygotowanych metalowych puszkach (tzw. puszkach szczytowych) książek szczytowych oraz ołówków, umożliwiających wpisywanie turystom informacji o kolejnych wejściach na wierzchołek i – ewentualnie – o towarzyszących temu wrażeniach. Trudno ustalić, kiedy zwyczaj ten się pojawił; zanikł on natomiast definitywnie po wymianie ludności w Sudetach po II wojnie światowej.

Z platformy rozpościera się widok na Karkonosze, dolinę Bobru, północną część Rudaw Janowickich oraz Góry Kaczawskie. Sokolik jest często wykorzystywany jako teren do ćwiczeń wspinaczkowych.

Zbudowany z granitu karkonoskiego.

Wzniesienie położone jest na obszarze Rudawskiego Parku Krajobrazowego.

• 

  Widok na masyw Sokolika od Strony Trzcińska

• 

  Sokolik

• 

  Widok na Sokolik od wschodu

• 

  Filar Zachodni

• 

  Punkt widokowy

• 

  Widok z Filara Zachodniego. W dole Trzcińsko

Przypisy

Bibliografia

• Marek Staffa (red.): Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 5 Rudawy Janowickie. Wrocław: Wydawnictwo I-Bis, 1998. ISBN 83-8577-327-4. (pol.)
• Rudawy Janowickie mapa turystyczna, skala 1:25 000, Wydawnictwo Turystyczne "PLAN", Jelenia Góra, 2006, ISBN 83-60044-45-7.

Linki zewnętrzne

• Archiwalne widoki góry w bibliotece Polona