Spółgłoska szczelinowa dziąsłowo-podniebienna dźwięczna

Spółgłoska szczelinowa dziąsłowo-podniebienna dźwięczna
Numer IPA	183
ʑ
Jednostka znakowa	ʑ
Unikod	U+0291
UTF-8 (hex)	ca 91
Inne systemy
X-SAMPA	z\
Kirshenbaum	Z;
IPA Braille↗	⠦⠵
Przykład
informacje • pomoc
Obraz znaku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska szczelinowa dziąsłowo-podniebienna dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczana jest symbolem: [ʑ]

Artykulacja

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ʑ]:

• modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
• tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, powietrze uchodzi przez jamę ustną (spółgłoska ustna)
• prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka (spółgłoska środkowa)
• następuje wysklepienie języka w kierunku przedniej części podniebienia przy jednoczesnym kontakcie czubka języka z dziąsłami - jest to spółgłoska przedniopodniebienna.
• wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna

Terminologia

Spółgłoskę [ʑ] zaliczamy do spółgłosek syczących czyli sybilantów.

Przykłady

• w języku polskim: ziele ['ʑelɛ]
• w języku abchaskim: ажьа [aˈʑa] "zając"
• w języku rosyjskim: жжёшь [ʑːɔʂ] "płoniesz"