Spółgłoska zwarta miękkopodniebienna bezdźwięczna

Spółgłoska zwarta miękkopodniebienna bezdźwięczna
Numer IPA109
k
Jednostka znakowa

k

Unikod

U+006b

UTF-8 (hex)

6b

Inne systemy
X-SAMPAk
Kirshenbaumk
IPA Braille
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska zwarta miękkopodniebienna bezdźwięczna - rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [k].

Artykulacja

Opis

W czasie artykulacji tej spółgłoski:

  • modulowany jest strumień powietrza wydychany z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
  • tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, jest to spółgłoska ustna
  • prąd powietrza w jamie ustnej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka - spółgłoska środkowa
  • tylna część języka dotyka podniebienia miękkiego - jest to spółgłoska miękkopodniebienna
  • Dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową, a następnie do przerwania utworzonej blokady i wybuchu (plozji) - jest to spółgłoska zwarta.
  • wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest bezdźwięczna

Warianty

Opisanej powyżej artykulacji może towarzyszyć dodatkowo:

  • wzniesienie środkowej części grzbietu języka w stronę podniebienia twardego, mówimy wtedy o spółgłosce zmiękczonej (spalatalizowanej): [kʲ]
  • przewężenie w gardle, mówimy spółgłosce faryngalizowanej spółgłosce: [kˤ]
  • zaokrąglenie warg, mówimy wtedy o labializowanej spółgłosce [kʷ]

Spółgłoska może być wymówiona:

  • z rozwarciem bez plozji, mówimy wtedy o spółgłosce bez plozji: [k̚].
  • z silnym przydechem (aspiracją), mówimy wtedy o spółgłosce przydechowej (aspirowanej): [kʰ]
  • z gwałtownym uniesieniem zamkniętej krtani, a nie poprzez wydech, mówimy wtedy o spółgłosce ejektywnej,: [].

Przykłady

Media użyte na tej stronie

Letter k.svg
a lowercase, sans-serif letter 'k'