Spółgłoska zwarto-szczelinowa zadziąsłowa bezdźwięczna

Spółgłoska zwarto-szczelinowa zadziąsłowa bezdźwięczna
Numer IPA103, 134
t͡ʃ
Jednostka znakowat​͡​ʃ
UnikodU+0074 U+0361 U+0283
UTF-8 (hex)74 cd a1 ca 83
Jednostka znakowat​ʃ
UnikodU+0074 U+0283
UTF-8 (hex)74 ca 83
ʧ
Jednostka znakowaʧ
UnikodU+02a7
UTF-8 (hex)ca a7
Inne systemy
X-SAMPAtS
KirshenbaumtS
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska zwarto-szczelinowa zadziąsłowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [ʧ].

Artykulacja

Opis

W czasie artykulacji tej spółgłoski:

  • modulowany jest strumień powietrza wydychany z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
  • tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, jest to spółgłoska ustna
  • prąd powietrza w jamie ustnej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka – spółgłoska środkowa
  • koniuszek języka i jego brzeżek kontaktuje się tuż za górnymi dziąsłami – jest to spółgłoska zadziąsłowa.
  • dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową, a następnie do przejścia bezpośrednio, bez plozji, do spółgłoski [ʃ].
  • wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest bezdźwięczna

Warianty

Przykłady


Media użyte na tej stronie