Spalona Czuba

Spalona Czuba
Widok z polany Huciska
Państwo	Polska
Pasmo	Tatry, Karpaty
Wysokość	1257 m n.p.m.
Położenie na mapie Tatr Spalona Czuba
49°15′14,0″N 19°49′28,1″E/49,253889 19,824472

Spalona Czuba – mało wybitny reglowy szczyt w bocznym grzbiecie odchodzącym od Małego Opalonego Wierchu w północno-zachodnim kierunku do dna Doliny Chochołowskiej w polskich Tatrach Zachodnich^[1]. Grzbiet ten oddziela Dolinę Dudową od Doliny Huciańskiej (obydwie są wschodnimi odnogami Doliny Chochołowskiej). Wierzchołek Spalonej Czuby jest skalisty, stoki są zalesione. Od strony Doliny Dudowej podnóża są stromo podcięte i tworzą wschodnie wrota wąwozu Międzyściany. Znajduje się w nich kilka jaskiń. Od przeciwległej strony opadają do Kamiennego Żlebu (odnoga Doliny Huciańskiej)^[1]. Na północno-zachodnich podnóżach Spalonej Czuby i na przełęczy Jamskie Siodło (ok. 1085 m) oddzielającej Spaloną Czubę od Jamskiej Czuby (1108 m) znajduje się polana Jamy^[1].

Czuba to często spotykana w Tatrach nazwa oznaczająca szczyt, wierzchołek, zazwyczaj kopulasty^[2]. Dawniej stoki Spalonej Czuby były wypasane, wchodziły w skład Hali Kominy Dudowe^[2]. Przez las na jej stromych stokach wielokrotnie przepędzano owce pomiędzy należącymi do tej hali polaną Jamy i Wyżnią Dudową Równią, w wyniku czego stoki te uległy silnemu zerodowaniu^[3]. Po utworzeniu Tatrzańskiego Parku Narodowego wypas zniesiono całkowicie. Po roku 1982 ponownie dopuszczono wypas (tzw. wypas kulturowy), ale tylko na polanie Jamy^[4].

Przypisy