Stéphane Maurice Bongho-Nouarra
| Pełne imię i nazwisko | Stéphane Maurice Bongho-Nouarra |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1937 |
| Data i miejsce śmierci | 7 października 2007 |
| Premier Konga | |
| Okres | od 2 września 1992 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | André Milongo |
| Następca | |
| Minister Obrony | |
| Okres | od 1993 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | Raymond Damase Ngollo |
| Następca | |
Stéphane Maurice Bongho-Nouarra (ur. 6 czerwca 1937 w Ouesso[1][2], zm. 7 października 2007 w Brukseli[3]) – kongijski polityk, premier Konga w 1992 roku, odwołany w wyniku wotum nieufności. Od 1993 do 1996 roku był ministrem obrony.
Życiorys
Od 1959 do 1962 kształcił się we Francji na inżyniera agrokultury[1]. Po studiach pracował w Ministerstwie Agrokultury Republiki Konga[1]. W 1966 roku został przewodniczącym Chambre Économique de Congo-Brazzaville, a także przewodniczącym Union des Jeune Chambre d'Expression Française[1]. W tym samym roku prezydent Alphonse Massamba-Debat mianował go prezesem Congo Conseil Économique et Social[1]. Następnie został mianowany sekretarzem stanu w Ministerstwie Agrokultury, a następnie ministrem robót publicznych[1].
W 1970 roku został aresztowany pod zarzutem konspirowania przeciwko rządowi[1]. Został skazany na 10 lat więzienia[1]. Został uwolniony w 1971 roku w wyniku amnestii, następnie wyjechał do Paryża[1]. W tym czasie założył kilka firm m.in. w Beninie, Kongo oraz w Wybrzeżu Kości Słoniowej[1].
W 1991 roku powrócił do Konga, żeby wziąć udział w Konferencji Narodowej, poprzedzającej uchwalenie nowej konstytucji[1]. Został jednym z wiceprzewodniczących tego wydarzenia[1]. Został następnie sekretarzem generalnym organizacji Alliance Nationale pour la Démocratie (AND)[1].
W wyborach parlamentarnych w 1992 roku został wybrany deputowanym do Zgromadzenia Narodowego[1] w okręgu Mbama w departamencie Cuvette z list Partii Odbudowy i Rozwoju Konga[2]. 2 września 1992 roku prezydent Pascal Lissouba powołał go na urząd premiera Konga (z ramienia Panafrykańskiego Związku na rzecz Demokracji Społecznej)[1][2][4]. 7 września Bongho-Nouarra powołał swój rząd[4]. W międzyczasie powstała nowa koalicja Unia na rzecz Odnowy Demokratycznej (URD) (złożona z 7 partii, w tym między innymi z Kongijskiej Partii Pracy), która to 31 października przeprowadziła udane wotum nieufności wobec rządu Bongho-Nouarra, w wyniku czego podał się on do dymisji[4]. Oficjalną rezygnację złożył 6 grudnia[2][5].
Od 1993 do 1996 roku był ministrem obrony[1]. 5 czerwca 1997, z powodu obalenia Pascala Lissouby, opuścił Kongo[2][6]. Powrócił do Konga rok później, żeby wziąć udział w Narodowym Forum Pojednania, które miało nakreślić charakter i czas trwania rządu tymczasowego po wojnie domowej[2][7].
Zmarł 7 października 2007 roku w Brukseli[3].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p John Frank Clark, Samuel Decalo, Historical Dictionary of Republic of the Congo, Scarecrow Press, 2012, s. 74–75, ISBN 978-0-8108-4919-8 [dostęp 2021-04-01] (ang.).
- ↑ a b c d e f L'ancien Premier ministre du Congo, Stéphane-Maurice Bongho-Nouara,..., Skyrock, 18 października 2007 [dostęp 2021-04-01] (fr.).
- ↑ a b Congo Brazzaville. Clin d'oeil posthume à Maurice Stéphane Bongho Nouarra, Pagesafrik.info, 9 października 2020 [dostęp 2021-04-01] (fr.).
- ↑ a b c CONGO: parliamentary elections Assemblee nationale, 1992, archive.ipu.org [dostęp 2021-04-01].
- ↑ Countries Ci-Co, www.rulers.org [dostęp 2021-04-01].
- ↑ Howard W. French, Rebels, Backed by Angola, Take Brazzaville and Oil Port, „The New York Times”, 16 października 1997, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-03-28] (ang.).
- ↑ Republic of Congo Civil War, www.globalsecurity.org [dostęp 2021-04-01].