Stalingrad (film 1993)

Stalingrad
Ilustracja
Gatunek

dramat wojenny

Rok produkcji

1993

Data premiery

23 stycznia 1993

Kraj produkcji

Niemcy

Język

niemiecki, rosyjski

Czas trwania

134 min

Reżyseria

Joseph Vilsmaier

Scenariusz

Jürgen Büscher, Christoph Fromm, Joseph Vilsmaier, Johannes Heide

Muzyka

Norbert Jürgen Schneider

Zdjęcia

Rolf Greim, Klaus Moderegger, Peter von Haller

Scenografia

Wolfgang Hundhammer
Jindřich Götz

Kostiumy

Ute Hofinger

Montaż

Hannes Nikel

Produkcja

Hanno Huth, Günter Rohrbach

Wytwórnia

Royal-Bavaria-B.A.-Perathon

Budżet

20 000 000 DEM

Stalingrad – niemiecki dramat wojenny z 1993 roku, w reż. Josepha Vilsmaiera.

Opis fabuły

Lato 1942. Pluton por. Witzlanda wraz z batalionem szturmowym, w którego skład wchodzi, zostaje przerzucony ze słonecznych Włoch pod Stalingrad. Tu żołnierze od razu poznają okropności prawdziwej wojny. Większość z nich ginie w wyniszczających walkach. Część, z samym por. Witzlandem, za próbę zbrojnego wymuszenia pomocy dla rannego kolegi w polowym szpitalu, zostaje zdegradowana i wysłana do karnej kompanii. Wkrótce, za wykazanie się na polu walki, odzyskują dawne stopnie i mogą powrócić do jednostki. Z czasem jednak, zamknięci w kotle żołnierze coraz bardziej zaczynają wątpić w sens dalszej walki. Nękani głodem, chłodem i atakami Armii Czerwonej powoli się wykruszają – jedni giną, inni zamarzają, umierają z ran, jeden strzela sobie w głowę. Nie udaje się ucieczka kilku głównych bohaterów, którzy próbują przedostać się do samolotu ewakuującego rannych. W ostatniej, symbolicznej scenie dwaj ocaleli żołnierze plutonu – por. Witzland i kpr. Reiser zamarzają podczas śnieżycy, gdzieś w stepie, po kapitulacji 6 Armii.

Główne role

i inni.

Błędy w filmie

  • Z napisów na początku filmu wynika, że niemiecka 6 Armia była w momencie rozpoczęcia bitwy stalingradzkiej dowodzona przez gen.-pułkownika Paulusa. W rzeczywistości Paulus został gen.-pułkownikiem 30 listopada 1942 roku, ponad 3 miesiące po rozpoczęciu bitwy (23 sierpnia 1942)[1].
  • Pierwsze sceny filmu rozgrywają się nie w Porto Cervo na Sardynii (jak informuje napis) tylko w Cervo w Ligurii, jak widać ze zdjęć[1].
  • Ostatni niemiecki samolot nie mógł odlecieć spod Stalingradu 23 stycznia 1943 roku, tak jak to głosi napis w jednej ze scen, a już na pewno nie z Pitomnika (bo tak wynika z treści filmu). Z trzech lotnisk polowych jakimi dysponowała niemiecka 6 Armia w kotle stalingradzkim, 23 stycznia w swoich rękach posiadała już tylko jedno (Pitomnik został zajęty przez Rosjan 17 stycznia, a Gumrak 22) – w miejscowości Staligradzki, i to najmniejsze, niebędące w tym czasie w stanie przyjmować ani odprawiać żadnych samolotów, a już na pewno nie transportowych Junkersów 52, z powodu zaśnieżenia, krótkiego pasa i braku instalacji oświetleniowej. Najprawdopodobniej chodzi o datę 13 stycznia, bowiem właśnie tego dnia z Pitomnika odleciał ostatni niemiecki samolot[2].

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. a b Goofs for Stalingrad. [w:] IMDb [on-line]. [dostęp 2011-06-01]. (ang.).
  2. Antony Beevor: Stalingrad. Warszawa: Książka i Wiedza, 2000, s. 330-341. ISBN 83-05-13135-1.

Media użyte na tej stronie

Stalingrad 1993.svg
Stalingrad (1993) Logo