Stanisław Ciuchciński

Stanisław Ciuchciński

Data i miejsce urodzenia	10 listopada 1841 Lwów
Data i miejsce śmierci	13 listopada 1912 Lwów
poseł do sejmu Krajowego Galicji
Okres	od 1901
Prezydent Lwowa
Okres	od 1907 do 1911
Poprzednik	Michał Michalski
Następca	Józef Neumann

Grób Stanisława Ciuchcińskiego na cmentarzu Łyczakowskim

Stanisław Ciuchciński (ur. 10 listopada 1841 we Lwowie, zm. 13 listopada 1912 tamże) – polski działacz społeczny, rzemieślnik-blacharz, prezydent Lwowa i poseł na galicyjski Sejm Krajowy.

Życiorys

Był synem Stanisława, rzeźnika lwowskiego (nosił pierwotnie nazwisko Ciuchta), i Katarzyny z Jurczyńskich. Naukę szkolną rozpoczął u ojców dominikanów, ale musiał ją przerwać w wieku 14 lat po śmierci rodziców i zająć się pracą zarobkową. Kształcił się w zawodzie blacharskim, jednocześnie zdobywając wiedzę ogólną przez samokształcenie. W 1859 wyjechał na kilka lat ze Lwowa, uzupełniając umiejętności rzemieślnicze m.in. w Wiedniu, Linzu, Monachium, Dreźnie, Berlinie, Hamburgu. Po powrocie do kraju wziął udział w powstaniu styczniowym, walcząc w oddziale strzelców Francuza Leona Younga.

Po klęsce powstania powrócił na stałe do Lwowa i pracował przez kilka lat w pracowniach blacharskich innych mistrzów, by w 1867 otrzymać kartę przemysłową i otworzyć własny zakład przy ulicy Krakowskiej. Zaangażował się w ruch zawodowy, był członkiem stowarzyszenia rzemieślniczego „Skała”, członkiem jego Wydziału, wreszcie kuratorem (1889). Od 1877 był przełożonym Korporacji blacharzy, brązowników i mosiężników. Razem z kowalem Michałem Michalskim doprowadził do odzyskania polskiego charakteru przez Towarzystwo Strzeleckie. Był również aktywnym działaczem (i prezesem) Towarzystwa wzajemnej pomocy mieszczan lwowskich pod wezwaniem błogosławionego Jana z Dukli.

Był członkiem Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”^[1]. Od sierpnia 1880 posiadał obywatelstwo miejskie i w 1883 został powołany w skład Rady Miejskiej, w której zasiadał do końca życia. Od 1899 był wiceprezydentem Lwowa. Po śmierci prezydenta miasta Michalskiego w czerwcu 1907 został jego następcą^[2], nie tylko na urzędzie prezydenta Lwowa, ale i na czele Towarzystwa Strzeleckiego oraz w galicyjskim Sejmie Krajowym. Swoje rządy Ciuchciński określił mottem: „Czynić wszystko, co jest zgodne z honorem i interesami miasta i jego mieszkańców”. Podeszły wiek i stan zdrowia skłoniły go do złożenia funkcji prezydenta 17 lipca 1911 (jeszcze w czerwcu 1911 jego następcą wybrano Józefa Neumanna^[3]).

Zmarł 13 listopada 1912 we Lwowie^[4]. Zmarłego Ciuchcińskiego Lwów pożegnał tłumnym pogrzebem na Cmentarzu Łyczakowskim, gdzie władze miasta wzniosły pomnik z napisem „Wiernemu Synowi Ojczyzny”; mowę pogrzebową wygłosił ówczesny wiceprezydent Lwowa Tadeusz Rutowski.

Przypisy

Bibliografia

• Aleksander Czołowski: Ciuchciński Stanisław. W: Polski Słownik Biograficzny. T. IV. 1938.
• Stanisław Sławomir Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786-1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988. ISBN 83-04-02817-4.
• „Tygodnik Ilustrowany”. 47, s. 330, 23 listopada 1912. [dostęp 2013-03-14].