Stanisław Galicki
 generał brygady | |
| Data i miejsce urodzenia | 3 listopada 1911 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 21 marca 1980 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1931–1951 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 2 Dywizja Piechoty |
| Stanowiska | dowódca pułku kawalerii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
         | |
Stanisław Galicki, ros. Станислав Степанович Галицкий (ur. 21 października?/ 3 listopada 1911 w Kijowie, zm. 21 marca 1980 tamże) – Polak[1], generał major Armii Czerwonej i generał brygady Wojska Polskiego.
Polak[1]. Od listopada 1931 służył w Armii Czerwonej, absolwent Oficerskiej Szkoły Kawalerii w Tambowie. Pełnił różne funkcje szkoleniowe i dowódcze w Azji Środkowej. Walczył w wojnie radziecko-niemieckiej w latach 1941–1943 jako dowódca pułku kawalerii, piechoty i zastępca dowódcy dywizji piechoty, pułkownik z 1943.
W 1943 przeszedł szkolenie w Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa w Moskwie. W lecie 1943 skierowany na stanowisko zastępcy dowódcy 2 Dywizji Piechoty do spraw polityczno-wychowawczych. Uczestnik bitwy pod Lenino[2]. Od grudnia 1944 był dowódcą 3 Dywizji Piechoty, generał major z marca 1944. Po nieudanej próbie szturmu na Warszawę we wrześniu 1944 załamał się psychicznie i zrzekł dowodzenia. W 1945 został dowódcą 1 Szkolnej Dywizji Piechoty, przeformowanej po wojnie w 18 Dywizję Piechoty, dowódca 14 Dywizji Piechoty[3]. W lutym 1946 powrócił do ZSRR, zdemobilizowany w 1951 roku.
Zmarł 3 listopada 1980. Został pochowany na wojskowym Cmentarzu Łukianowskim w Kijowie.
Odznaczenia
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1946)[4]
- Złoty Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” (1943)
- Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie w 1943)
- Order Czerwonej Gwiazdy (1944)
- Medal „Za obronę Stalingradu” (1943)
- Medal „Za zasługi bojowe”
Przypisy
- ↑ a b Stawecki 2010 ↓, s. 193.
- ↑ Bitwa pod Lenino 12 - 13 październik 1943 r., www.dws-xip.pl [dostęp 2020-01-27].
- ↑ Bohdan Urbankowski, Czerwona msza czyli uśmiech Stalina, t. I, Warszawa 1998, s. 405.
- ↑ Uchwała Prezydium Krajowej Rady Narodowej z 15 lutego 1946 r. "za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą" (M.P. z 1946 r. nr 39, poz. 76).
Bibliografia
- Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. I, Pruszków 1998.
- Bohdan Urbankowski, Czerwona msza czyli uśmiech Stalina, t. I, Warszawa 1998.
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 420-422.
- Piotr Stawecki: Generałowie polscy. Zarys portretu zbiorowego 1776-1945. Wyd. 1. Warszawa: Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, BELLONA SA, 2010. ISBN 978-83-7545-177-1.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu III klasy
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar of the Medal "For the Victory over Germany in the Great Patriotic War 1941–1945". The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar Medal For the Liberation of Warsaw
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Soviet Military Veteran Ribbon.
Baretka: Złoty Medal Zasłużonym na Polu Chwały
Soviet Medal For Combat Service Ribbon.