Stanisław Herburt

Stanisław Herburt
Herb
Herburt
Rodzina

Herburtowie

Data urodzenia

1524

Data śmierci

1584

Ojciec

Jan Herburt

Matka

Jadwiga Chwala

Żona

Katarzyna Barzi

Dzieci

Erazm, Stanisław, Piotr, Dorota, Anna, Katarzyna

Stanisław Herburt (ur. 1524, zm. 1584) – kasztelan lwowski i przemyski (1571), podkomorzy przemyski, starosta samborski (1569–1584) i drohobycki, żupnik ruski, (łac. Stanislaus Herborth de Fulstin castellanus Leopoliensis, capitaneus Samboriensis et Drohobicensis atque zupparius terrarum Russiae).

Życiorys

Był synem Jana Herburta podkomorzego przemyskiego i Jadwigi córki Piotra Chwala z Rozlowa, dziedzica na Pełniatyczach.

Był członkiem komisji do rewizji królewszczyzn na sejmie 1563/1564 roku[1].

Był sygnatariuszem aktu unii lubelskiej 1569 roku[2]. Podpisał konfederację warszawską 1573 roku[3]. Był marszałkiem sejmików województwa ruskiego w 1573 i 1577 roku[4]. W 1573 roku potwierdził elekcję Henryka III Walezego na króla Polski[5]. Sędzia sądów generalnych województwa ruskiego w 1575 roku[6]. W 1575 roku podpisał elekcję cesarza Maksymiliana II Habsburga[7].

W roku 1566 Zygmunt August wynagrodził Stanisława Herburta za wierną służbę oraz usługi wojenne pozwalając zamienić wieś Dobromil (własność Herburtów) na miasto z prawem magdeburskim, ok. roku 1584 wybudował tam murowany zamek. Z Dobromila pochodzi jedna z gałęzi Herburtów – Dobromilscy. Stanisław Herburt jest również jednym z fundatorów unickiego monasteru według reguły św. Bazylego. Wnętrza świątyni przyozdobione są wizerunkami Herburtów. Stanisław Herburt był właścicielem dóbr: Suszicza, Linina, Strzelbicza, Wola Strzelbiczka, Welosniowa Wolia, Smolna, Zalukiecz, Opaka, Stronna, Podbusz, Jaszienicza, Nohoiowicze, Niedwiadza, Luzek, Bronnicza, Jakubowa Wola, Drozow, Bikow, Bilina et Tatary. Po Barbarze Kmicie z Herburtów odziedziczył m. Wetlina, Jaworzec, Lutowiska, Beniowa, Uherce, Ustianowa i Zatwarnica.

Miał 3 synów i 3 córki: Stanisław, Piotr, Erazm[8], Anna Uchańska, Katarzyna (pierwsza małżonka Mikołaja Jazłowieckiego, zaślubiny 1 lipca 1582 w parafii samborskiej), Dorota Sieniawska (żona Jana, wojewodzica ruskiego). Żonaty z Katarzyną z Barzich[9].

Rodzeństwo Stanisława Herburta:

Przypisy

  1. ↑ Krzysztof Chłapowski, Realizacja reform egzekucji dóbr 1563–1665. Sprawa zastawów królewszczyzn małopolskich, Warszawa 1984, s. 28.
  2. ↑ Volumina Legum, t. II, Petersburg 1859, s. 88.
  3. ↑ Włodzimierz Budka, Kto podpisał konfederację warszawską 1573 R.?, w: Reformacja w Polsce. R.1 1921 nr 4, s. 318.
  4. ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 20. Lauda sejmikowe. T. 1. Lauda wiszeńskie 1572–1648 r., Lwów 1909, s. XXIX.
  5. ↑ Świętosława Orzelskiego bezkrólewia ksiąg ośmioro 1572–1576, Kraków 1917, s. 149
  6. ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 20. Lauda sejmikowe. T. 1. Lauda wiszeńskie 1572-1648 r., Lwów 1909, s. 29.
  7. ↑ Leszek Kieniewicz, Senat za Stefana Batorego, Warszawa 2000, s. 299.
  8. ↑ Agnieszka Franczyk-Cegła, Zarys dziejów klasztoru OO. Karmelitów w Sąsiadowicach, „Nasza Przeszłość”, 125, s. 102–103.
  9. ↑ Aleksander Krasicki, Nieco o Kmitach Sreniawitach, „Biblioteka Naukowego Zakładu imienia Ossolińskic”, 2 (1847), s. 37.

Media użyte na tej stronie

POL COA Herburt.svg
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 3.0
Herb szlachecki Herburt