Stanisław Józef Bielski

Harry Cort

Stanisław Józef Bielski

Iza Norska i Harry Cort (1930)
Data i miejsce urodzenia	19 marca 1908 Trzeszczany
Data i miejsce śmierci	30 stycznia 1979 Phoenix
Zawód	aktor filmowy i teatralny, przestępca
Współmałżonek	Jeannine Marie de la Concepcion Renée de Giureoye (1939–1943)
Lata aktywności	1929-1934

Ten artykuł od 2022-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Stanisław Józef Bielski (Gedyminowicz-Bielski) ps. Harry Cort (ur. 19 marca 1908 w Trzeszczanach, zm. 30 stycznia 1979 w Phoenix) – polski aktor filmowy i teatralny, przestępca i skandalista.

Życiorys

Pochodził z rodziny szlacheckiej (Bielscy rościli sobie prawa do tytułu książęcego oraz herbu Pogoń Litewska). Pod koniec I wojny światowej miał odbyć z ojcem Janem Edwardem Bielskim podróż, obejmująca (wg jego własnych relacji) południe Europy, Afrykę i Azję. Po powrocie do polski, w 1924 roku wstąpił do Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie, a w 1925 roku zdał maturę w Gimnazjum Męskim pw. św. Kazimierza w Warszawie. Następnie wyjechał na studia do Paryża.

Po powrocie do Polski, w 1929 roku dzięki protekcji dziennikarki Marii Jehanne Wielopolskiej otrzymał rolę w filmie 9.25. Przygoda jednej nocy (reż. Adam Augustynowicz, Ryszard Biske). Na potrzeby kreowanej tam roli amanta przyjął pseudonim Harry Cort. Na planie produkcji poznał Jarosława Iwaszkiewicza, z którym wdał się w homoseksualny romans (poeta poświęcił mu wiersze: Pożar w atelier i Do S.B.). Wkrótce potem Bielski stał się bohaterem skandalu obyczajowego, uwodząc w 1930 roku żonę dyrektora jednego z banków i kradnąc jej biżuterię, którą następnie zastawił (ostatecznie uniknął kary). W 1932 roku zdał egzamin aktorski i został przyjęty do ZASP. występował w Teatrach: Kameralnym i 8:30 w Warszawie (1932) oraz Wielkim w Poznaniu (1933). W maju 1933 roku aktor miał wypadek samochodowy, kiedy to pojazd którym jechał, wpadł na drzewo na szosie pod Murowaną Gośliną. Do pracy aktorskiej powrócił po miesiącu, występując w latach 1933-1934 w rewiach i wodewilach m.in. w Ciechocinku, Wilnie, Lwowie i Krakowie (współpracował wówczas z Jerzym Marrem). Następnie został wysłany przez ojca do rodzinnej posiadłości w San Remo - pobyt ten miał być karą za oszustwa i homoseksualne romanse. Bielskiemu udało się jednak uciec z domu, a następnie uwieść córkę amerykańskiego milionera, z która miał się zaręczyć. Ostatecznie do ożenku nie doszło, a aktor - prowadząc rozrywkowy tryb życia - wpadł w nałóg narkotykowy. Stał się on przyczyna aresztowania Bielskiego w 1935 roku w Paryżu - przyciśnięty przez francuską policję artysta wydał swoich dilerów, otrzymawszy jedynie grzywnę w wysokości 300 franków.

Przez kolejne lata podróżował po Europie, obracając się w kręgach elit towarzyskich, gdzie powoływał się na swój tytuł książęcy. Od maja do czerwca 1939 roku przebywał w Stanach Zjednoczonych, a następnie zamieszkał w Londynie. Tam poznał pochodzącą z Kuby markizę Jeannine Marie de la Concepcion Renée de Giureoye. W dniu 1 sierpnia 1939 roku para zawarła związek małżeński, a świadkiem na ślubie był Jerzy, Książę Kentu.

Wybuch II wojny światowej zastał małżonków w Szwajcarii. Powrócili do Londynu, a następnie przez Madryt i Lizbonę w sierpniu 1940 roku dotarli do Nowego Jorku. Tam Bielski ogłosił się "pretendentem do tronu polskiego" oraz "przewodniczącym organizacji pomocy holenderskim i polskim ofiarom wojny w Kaliforni". Żył wystawnie i udzielał koloryzowanych wywiadów brukowej prasie. Jak wynika z dokumentów, był członkiem polskiej misji wojskowej w Kanadzie (1941-1943). W 1941 roku, za namową żony, ulokował swoje środki finansowe u swojej teściowej. Dwa lata później małżonka wyjechała na Kubę, gdzie uzyskała rozwód z Bielskim, przejmując również jego majątek. Aktor do 1971 roku procesował się z byłą żoną o podważenie rozwodu, ostatecznie sprawę przegrał, a koszty sądowe zrujnowały go finansowo.

W 1946 roku jako "Stanislas Bielski" zagrał epizodyczną rolę w filmie Ostrze brzytwy (reż. Edmund Goulding). W 1951 roku został skazany przez sąd na 180 dni aresztu za drobne kradzieże, włóczęgostwo i nieobyczajne zachowania seksualne. Natomiast w 1968 roku wdał się w kolejny spór sądowy, tym razem o udział w spadku po zmarłym ojcu (wcześniej został przez niego wydziedziczony) - ostatecznie otrzymał niewielką kwotę, pochodzącą ze sprzedaży posiadłości w San Remo. Zmarł w nędzy i został pochowany na Saint Francis Catholic Cemetery w Phoenix.

Filmografia

• 9.25. Przygoda jednej nocy (1929) - podróżnik Lars
• Karuzela życia (1930) - dziennikarz Jacek Trentkowski
• Halka (1930) - Janusz
• The Razor's Edge (1946) - mężczyzna w barze^[1]

Przypisy

Bibliografia

• Marek Teler: Harry Cort: wszystkie kłamstwa amanta ze skazą (pol.). stare-kino.pl. [dostęp 2022-05-20].
• Harry Cort (pol.). www.nitrofilm.pl. [dostęp 2022-05-20].

Linki zewnętrzne

• Harry Cort w bazie filmpolski.pl