Stanisław Janicki (minister)

Stanisław Janicki

Data i miejsce urodzenia	22 października 1872 Warszawa, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	25 września 1939 Warszawa, Polska
Minister rolnictwa i dóbr państwowych
Okres	od 16 stycznia 1919 do 30 września 1919
Poprzednik	Błażej Stolarski
Następca	Zygmunt Chmielewski
Minister rolnictwa i dóbr państwowych
Okres	od 7 stycznia 1924 do 14 listopada 1925
Poprzednik	Józef Raczyński
Następca	Władysław Kiernik
Minister reform rolnych (p.o.)
Okres	od 3 czerwca 1924 do 22 lipca 1924
Poprzednik	Zdzisław Ludkiewicz
Następca	Wiesław Kopczyński
Odznaczenia

Stanisław Janicki (ur. 22 października 1872 w Warszawie, zm. 25 września 1939 tamże) – polski inżynier meliorant, działacz rolniczy, polityk, minister.

Życiorys

Urodził się w rodzinie wyznania ewangelicko-reformowanego. Ukończył studia na Wydziale Melioracji Politechniki w Rydze. W trakcie studiów został przyjęty do korporacji akademickiej Arkonia. Prowadził w Warszawie biuro melioracyjne. Następnie od 1899 do 1901 studiował w Akademii Rolniczej w Bonn. Był zwolennikiem uprzemysłowienia wielkiej własności ziemskiej.

Brał czynny udział w pracach Centralnego Towarzystwa Rolniczego. Jako przedstawiciel Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego w 1917 wszedł w skład Tymczasowej Rady Stanu, obejmując kierownictwo Departamentu Gospodarstwa Społecznego. Z początkiem 1918 został powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Koronnych. Jako wiceminister, w kwietniu i w listopadzie 1918 pełnił funkcję kierownika tego resortu w prowizoriach rządowych Antoniego Ponikowskiego i Władysława Wróblewskiego. Następnie od 16 stycznia 1919 do 30 września 1919 był ministrem rolnictwa i dóbr państwowych w rządzie Ignacego Jana Paderewskiego. Od 7 stycznia 1924 do 14 listopada 1925 ponownie był ministrem rolnictwa i dóbr państwowych w rządzie Władysława Grabskiego. W okresie od 3 czerwca 1924 do 22 lipca 1924 był również kierownikiem resortu reform rolnych. Po odejściu ze służby państwowej zasiadał w radach nadzorczych Państwowego Banku Rolnego i Banku Handlowego S.A. w Warszawie. Był też członkiem zarządu Towarzystwa Akcyjnego Fabryk Metalowych „Norblin, Bracia Buch i T. Werner”.

Rodzina

Był synem lekarza Władysława Ludwika Janickiego (1825-1875) i jego żony Melanii z Norblinów (1825-1898), córki Wincentego Norblina. Ze strony ojca był wnukiem Stanisława Janickiego (1798-1855). Obie rodziny należały do inteligencji i burżuazji warszawskiej i były wyznania ewangelicko-reformowanego. Jego stryjem był Stanisław Janicki (1836-1888).

Żenił się dwukrotnie. Jego pierwszą żoną była kuzynka Irena z Meissnerów (1877-1923). Drugą żoną była Janina z Hirshbergów (1891-1939). Miał dwoje dzieci:

• Irenę Natalię (1904-1985) zamężną Życką.
• Stanisława Ludwika Janickiego (1906-1940) zamordowanego w Charkowie.

Zginął tragiczną razem z drugą żoną 25 września 1939 podczas bombardowania Warszawy. Zostali razem pochowani na cmentarzu ewangelicko-reformowanym przy ul. Żytniej (kwatera W-2-10)^[1].

Grób ministra Stanisława Janickiego (1872-1939) na cmentarzu reformowanym przy ul. Żytniej w Warszawie

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[2][3]
• Krzyż Wielki Orderu Lwa Białego (1925, Czechosłowacja)^[2][4]
• Krzyż Wielki Orderu Danebroga (1925, Dania)^[2][5]

Przypisy

Bibliografia

• Kto był kim w II Rzeczypospolitej, pod red. prof. Jacka. M. Majchrowskiego, Warszawa 1994, wyd I
• JanJ. Szturc JanJ., Ewangelicy w Polsce. Słownik biograficzny XVI-XX wieku, Bielsko-Biała: Augustana, 1998, ISBN 83-85970-50-9, OCLC 835742676 .
• http://www.indeksrepresjonowanych.pl/

Linki zewnętrzne

• Publikacje Stanisława Janickiego w bibliotece Polona