Stanisław Kaliszewski

Stanisław Kaliszewski

Data i miejsce urodzenia	22 maja 1907 Motowidłówka
Data i miejsce śmierci	18 lutego 1983 Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcie	nauczyciel, publicysta, polityk
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Stanowisko	poseł na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL I, III i IV kadencji (1947–1956, 1961–1969)
Partia	Stronnictwo Demokratyczne
Odznaczenia

Grób Stanisława Kaliszewskiego na cmentarzu wojskowym na Powązkach

Stanisław Kaliszewski (ur. 22 maja 1907^[1] w Motowidłówce w guberni kijowskiej, zm. 18 lutego 1983 w Warszawie) – polski nauczyciel, dziennikarz i publicysta, poseł na Sejm Ustawodawczy (1947–1952) oraz na Sejm PRL I, III i IV kadencji (1952–1956, 1961–1969).

Życiorys

Syn Wincentego. Ukończył gimnazjum w Kielcach oraz studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował jako nauczyciel w szkołach średnich oraz publicysta literacki (m.in. w „Prosto z Mostu”). W okresie II wojny światowej uczestniczył w tajnym nauczaniu. Lata 1944–1945 spędził w niemieckim obozie (po upadku powstania warszawskiego). W 1945 podjął pracę w charakterze radcy Gabinetu Ministra Spraw Zagranicznych ds. Publikacji, zaangażował się również w działalność w Stronnictwie Demokratycznym. W 1947 uzyskał mandat posła na Sejm Ustawodawczy w okręgu Chełm: zasiadał w Komisjach Kultury i Sztuki (jako przewodniczący), propagandowej (przewodniczący) i Spraw Zagranicznych. W 1952 został ponownie wybrany (do Sejmu PRL, w okręgu Gorzów Wielkopolski), wszedł w skład Komisji Kultury, Oświaty i Nauki. W tym samym roku został redaktorem politycznym prasy SD, a od 1953 do 1957 pełnił obowiązki wiceredaktora „Tygodnika Demokratycznego” (od 1957 redaktora naczelnego).

Był radnym Rady Narodowej miasta stołecznego Warszawy oraz Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu. W 1961, po pięciu latach przerwy, powrócił do pracy parlamentarzysty (z okręgu Otwock) zasiadając w Komisji Kultury i Sztuki (jako jej wiceprzewodniczący). W 1965 uzyskał reelekcję w tym samym okręgu, objął przewodnictwo Komisji. W 1966 wszedł w skład Rady Kultury i Sztuki. Od 1969 przebywał na rencie dla zasłużonych działaczy.

Przez długi okres zasiadał we władzach SD: Centralnym Komitecie (1947–1969) i Centralnej Komisji Rewizyjnej (1969–1976). Był członkiem zarządu Wydawnictwa „Epoka”.

Odznaczony Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżami Kawalerskim (1954)^[2] i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[3], a także dwukrotnie Srebrnym Krzyżem Zasługi (dwukrotnie w 1946^[4][5]).

Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach (kwatera A-11-13(344))^[6].

Żonaty z Jadwigą Kaliszewską z domu Kowalewską (1914–1995).

Przypisy

Bibliografia

• Stanisław Kaliszewski, w: Henryk Wosiński, Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. Cz. 3. Udział Stronnictwa w pracach parlamentu PRL w latach 1944–1968 (red. Wiktoria Beczek), Warszawa 1969, s. 67–68 (nota biograficzna ze zdjęciem).
• Stanisław Kaliszewski. Zasłużony członek Stronnictwa Demokratycznego, „Tygodnik Demokratyczny”, nr 9 z 27 lutego 1983, s. 2 (nekrologi i wspomnienie).

Linki zewnętrzne

• Strona sejmowa posła IV kadencji