Stanisław Koń

Stanisław Koń

kapitan
Data i miejsce urodzenia	10 marca 1918 Srogów Górny Polska
Data i miejsce śmierci	28 listopada 1984 Buenos Aires Argentyna
Przebieg służby
Lata służby	1937-1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego Armée de l’air RAF
Jednostki	64 eskadra bombowa dywizjon 306 dywizjon 318
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Stanisław Grzegorz Koń (ur. 10 marca 1918 w Srogowie Górnym, zm. 28 listopada 1984 w Buenos Aires) – kapitan pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.

Życiorys

Nagrobek Stanisława Konia w Jurowcach

W 1936 zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Jerzy Albert, Zbigniew Jara, Marian Killar)^[1][2]. Absolwent XII Promocji (1936 - 1939) Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie^[3] w stopniu podporucznika obserwatora z 38 lokatą. Następnie został przydzielony w 1939 przydzielony do 6 pułku lotniczego i 64 eskadry bombowej we Lwowie.

Po wybuchu II wojny światowej w kampanii wrześniowej w stopniu podchorążego pełnił funkcję obserwatora w 64 eskadrze bombowej. W tym czasie wykonał 4 zadania bombardierskie na niemieckie oddziały pancerno-motorowe. 14 września 1939 został ranny w rękę podczas starcia z niemieckimi myśliwcami npla. Później pozostał w eskadrze. Przed wojną i we wrześniu 1939 latał na samolocie PZL.23 Karaś.

Po klęsce wojny obronnej przedostał się do Francji, gdzie przystąpił do dywizjonu bombowego w bazie Tuluza służąc w niej od marca do upadku Francji w czerwcu 1940. Następnie trafił do Wielkiej Brytanii, gdzie od lutego do października 1941 służył jako nawigator w 7 Anti-Aircraft Co-operation Unit (AACU). W dalszym okresie odbył przeszkolenie na pilota i wykonywał loty operacyjne w jednostkach 65 i 288 DM RAF, po czym służył w Polskich Sił Powietrznych w Anglii w jednostkach dywizjonu 306 w Kirton-in-Lindsey^[4] od października 1942 do kwietnia 1943 i dywizjonu 318^[5] (w stopniu porucznika, nr P-1366) od maja 1943 do końca wojny w maju 1945, w tym od lutego 1944 do maja 1945 był dowódcą eskadry dywizjonu.

Został uhonorowany wieloma odznaczeniami polskimi i alianckimi.

Po wojnie osiadł w Argentynie. Był wieloletnim prezesem Stowarzyszenia Lotników^[6]. Zamieszkiwał w Colle Cochabamba Rosano^[7]. Jego żoną została obywatelka Włoch Mirella Scardobelli.

Zmarł w Buenos Aires. Jego prochy przeniesiono do Polski. Grób Stanisława Konia znajduje się na cmentarzu w Jurowcach.

Odznaczenia

• Krzyż Walecznych dwukrotnie
• Medal Lotniczy trzykrotnie

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie Personelu Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940-1947
• Polish Squadrons Remembered
• Anna Krzystek, Tadeusz Krzystek: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii. Lista lotników. Sandomierz: Wydawnictwo Stratus, 2012.
• XII Promocja 1937–1939. W: Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925–1939. Warszawa: Retro Art, 2009, s. 205. ISBN 978-83-87992-64-4.