Stanisław Lack

Grób Stanisława Lacka na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie

Stanisław Izrael Lack (ur. 11 stycznia 1876, zm. 20 stycznia 1909) – polski poeta, myśliciel, tłumacz oraz krytyk literacki i teatralny żydowskiego pochodzenia.

Ukończył prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1897 publikował w tygodniku Życie m.in. artykuły krytyczne i recenzje. W latach 1900–1902 odbył podróże do Stanów Zjednoczonych, Włoch i Francji. W latach 1902–1903 był kierownikiem działu literackiego krakowskiego dwutygodnika Nowe Słowo. Od 1908 przebywał w Zakopanem, gdzie zasiadał w redakcji pisma Zakopane, publikował również artykuły w czasopiśmie Witeź. Pochowany jest na nowym cmentarzu żydowskim przy ulicy Miodowej w Krakowie.

Za jego życia ukazał się zbiór Notatki i uwagi (1906). Pośmiertnie wydano m.in. Studia o Stanisławie Wyspiańskim (1924) oraz Wybór pism krytycznych (1980), Spór o pomnik (2010) i Notatki i uwagi (2010). W 2006 wydano książkę Kultura małomówna Stanisława Lacka Mateusza Antoniuka, która poświęcona została próbie rekonstrukcji estetycznych i filozoficznych poglądów Stanisława Lacka.

Przetłumaczył na język polski:

  • z języka norweskiego Jasnowidze i wróżbici Oli Hanssona (1905)
  • z języka francuskiego O miłości Stendhala (1905, wraz z Wilhelmem Mitarskim)
  • z języka duńskiego Dziennik uwodziciela Sørena Kierkegaarda (1907)
  • z języka angielskiego Wybór pisma Waltera Patera (1909)
  • z języka francuskiego Plemię djabła Julesa Barbey d'Aurevilly (1922, wraz z Zdzisławem Żygulskim)
  • z języka rosyjskiego Sanin. Powieść Michaiła Arcybaszewa (1920)

Stanisław Lack był znawcą twórczości Stanisława Wyspiańskiego.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Lack Stanislaw grave.jpg
Autor: Sławomir Pastuszka, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Stanisława Lacka nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie