Stanisław Piątkiewicz

Stanisław Piątkiewicz
Data i miejsce urodzenia

1859
Rymanów

Data i miejsce śmierci

13 grudnia 1930
Sanok

Miejsce spoczynku

Cmentarz Centralny w Sanoku

Zawód, zajęcie

rzeźbiarz

Narodowość

polska

Dzieci

Ludwik, Stanisław Jan, Anna

Rzeźba Atlasa
Grób Stanisława Piątkiewicza

Stanisław Piątkiewicz (ur. 1859 w Rymanowie, zm. 13 grudnia 1930 w Sanoku) – polski rzeźbiarz, ojciec rzeźbiarza Stanisława Jana Piątkiewicza.

Życiorys

Urodził się w 1859 w Rymanowie. Uczył się w szkole rzeźbiarskiej w Rymanowie, gdzie jego talent zauważyła Anna Działyńska z Potockich, założycielka szkółki. Został wysłany na dalsze kształcenie do Monachium (w końcu października 1878 r. zgłosił się do Akademii Sztuk Pięknych – Bildhauerschule)[1], a jego pobyt sfinansowali Potoccy. Po powrocie sam pracował jako nauczyciel w szkole rzeźbiarskiej. Prowadził pracownię rzeźbiarską w Rymanowie[2]. Na przełomie wieków przeniósł się do Sanoka. Jego pracownie mieściły się w Sanoku przy ulicy Zgody (późniejsza Feliksa Gieli)[3], przy ulicy Tadeusza Kościuszki[4] (własność rodziny Wojtanowiczów). W trakcie I wojny światowej pracował w Jaśle.

Został członkiem Sanockiej Chorągwi Drużyn Bartoszowych, założonej 3 sierpnia 1911[5].

Był żonaty z Marią z domu Muszyńską[6], z którą miał synów Ludwika (ur. 1891[7], żonaty z Józefą) i Stanisława Jana (1897–1970, żonaty z Bronisławą Ziobro, kontynuował tradycje rzeźbiarskie ojca[8]) oraz córkę Annę (1893-1968, nauczycielka, po mężu Bobola)[9][10].

Zmarł 13 grudnia 1930 w Sanoku w wieku 71 lat[6][11]. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 15 grudnia 1930[6].

Dzieła

Ponadto źródło podaje, iż Stanisław Piątkiewicz był wykonawcą Pomnika Tadeusza Kościuszki w Sanoku[32], jednak jest to faktycznie nieprawdopodobne, jako że Stanisław Piątkiewicz zmarł w 1930 roku (w czasie gdy istniał jeszcze pierwszy pomnik T. Kościuszki w mieście), zaś obiekt powstał i został odsłonięty w 1962 roku, zatem należy to uznać za omyłkę pisarską (z uwagi na tożsamość imienia i nazwiska) i przypisać autorstwo synowi Stanisławowi Janowi.

W 1894 otrzymał od komitetu wystawy krajowej we Lwowie list pochwalny w dziedzinie sztuka zastosowana do przemysłu, architektura, budownictwo, urządzenia pomieszkań (grupa XXVI) za rzeźbione wyroby z drzewa[33].

Przypisy

  1. I. Królewska Akademia Sztuk Pięknych..., [w:] H. Stępień, M. Liczbińska, Artyści polscy w środowisku monachijskim w latach 1828-1914 (materiały źródłowe), wyd. II, Kraków: Agencja Wydawniczo-Reklamowa Chors, 1994, s. 12, ISBN 83-903086-1-4.
  2. Kronika. Do wielebnego duchowieństwa. „Gazeta Sanocka”, s. 4, Nr 29 z 20 października 1895. 
  3. Księga adresowa Polski (wraz z w. m. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa. Warszawa: 1928, s. 798.
  4. Księga Adresowa Polski (wraz z W. M. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa, 1930. Warszawa: Towarzystwo Reklamy Międzynarodowej, 1930, s. 784.
  5. Alojzy Zielecki. Polski ruch niepodległościowy w Sanoku i regionie na tle wydarzeń krajowych przełomu XIX i XX wieku. „Rocznik Sanocki”. IX, s. 205, 2006. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  6. a b c Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 358 (poz. 178).
  7. CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 525.
  8. Andrzej Romaniak, Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Katalog zbiorów, Sanok 2009, s. 8
  9. Księga Zmarłych 1959–1975 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 101 (poz. 35).
  10. Anna Bobola. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2021-02-11].
  11. Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. P 1930, (Tom J, str. 348, poz. 178).
  12. Wojewódzki Program Opieki nad Zabytkami w Województwie Podkarpackim na lata 2018-2021. edziennik.rzeszow.uw.gov.pl, 2018. s. 89. [dostęp 2021-06-26].
  13. Kamienny sokół na cmentarzu sanockim. sokolsanok.pl, 2009-04-15. [dostęp 2015-05-31].
  14. Mieczysław Opałek: Tarcze Legionów 1914-1917. Kraków: Centralne Biuro Wydawnictw N.K.N., 1917, s. 32.
  15. Mieczysław Opałek: Tarcze Legionów 1914-1917. Kraków: Centralne Biuro Wydawnictw N.K.N., 1917, s. 54.
  16. Andrzej Romaniak. Sanocka Tarcza Legionów. „Rocznik Sanocki”. X, s. 110, 113, 2011. 
  17. Polskie Towarzystwo Historyczne w Nowym Saczu, www.pth.nowysacz.mnet.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
  18. Stefan Stefański, Sanok i okolice. Przewodnik turystyczny, Sanok 1991, s. 38.
  19. Andrzej Romaniak, Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Katalog zbiorów, Sanok 2009, s. 162
  20. Paweł Nestorowicz: Boża rola. Przyczynek do historii cmentarzy sanockich w 110-tą rocznicę konsekracji cmentarza przy ul. Rymanowskiej. Sanok: 2005, s. 21.
  21. Stefan Stefański. Pan Stefański opowiada. Bramy naszych kamieniczek. „Tygodnik Sanocki”. 15 (231), s. 6, 12 kwietnia 1996. 
  22. Przewodnik po kościele i klasztorze Franciszkanów w Sanoku w opracowaniu o. Witolda Pobiedzińskiego OFMConv. Sanok: 2007, s. 45. ISBN 978-83-60380-12-3.
  23. Z Komitetu Kościelnego w Sanoku. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 119 z 8 kwietnia 1906. 
  24. Andrzej Romaniak, Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Katalog zbiorów, Sanok 2009, s. 184
  25. Andrzej Romaniak, Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Katalog zbiorów, Sanok 2009, s. 276
  26. Andrzej Romaniak, Sanok. Fotografie archiwalne – Tom II. Wydarzenia, uroczystości, imprezy, Sanok 2011, s. 50-52
  27. Paweł Nestorowicz: Boża rola. Przyczynek do historii cmentarzy sanockich w 110-tą rocznicę konsekracji cmentarza przy ul. Rymanowskiej. Sanok: 2005, s. 18, 20-21.
  28. Ścieżka spacerowa „Śladami Rodu Beksińskich” w Sanoku. 6. Cmentarz, Epilog. zymon.com.pl. [dostęp 2014-05-17].
  29. Perełki sakralne od Beskidu Niskiego po Šariš. s. 12. [dostęp 2021-01-29].
  30. Sanatorium doktora Domańskiego. W: Stefan Stefański: Kartki z przeszłości Sanoka. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej w Sanoku, 2005, s. 65. ISBN 83-919470-9-2.
  31. Jadwiga Zaleska: Karol Pollak – typographus sanocensis i dzieje jego drukarni. W: Rocznik Sanocki 1986. T. VI: 1986. Rzeszów: Towarzystwo Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka, 1988, s. 32. ISBN 83-03-02288-1.
  32. Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 493
  33. Nagrody na wystawie lwowskiej przyznane przez komitet sędziów. Grupa XXIV. „Kurjer Lwowski”. Nr 275, s. 5, 4 października 1894. 

Bibliografia

  • Andrzej Romaniak. Zapomniani rzeźbiarze: Stanisław i Stanisław Jan Piątkiewiczowie – szkic do portretu. „Rocznik Sanocki”. X, s. 183-191, 2011. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 

Media użyte na tej stronie

Stanisław Piątkiewicz grave in Sanok a.jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Stanisława Piątkiewicza w Sanoku
6 Kazimierza Wielkiego Street in Sanok 2013 September Atlas.jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Kamienica przy ul. Kazimierza Wielkiego 6 w Sanoku. Rzeźba Atlasa