Stanisław Powroźnicki

Stanisław Powroźnicki

podpułkownik piechoty
Data urodzenia	17 marca 1881
Przebieg służby
Siły zbrojne	C. K. Armia Wojsko Polskie
Jednostki	3 Morawski Pułk Piechoty 44 Pułk Piechoty 52 Pułk Piechoty Brygada KOP „Wołyń”
Stanowiska	dowódca pułku dowódca brygady
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Stanisław Powroźnicki^[a] (ur. 17 marca 1881) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 17 marca 1881^[1][2][3]. W piechocie C. K. Armii został mianowany kadetem z dniem 1 września 1902^[4], następnie awansowany na porucznika z dniem 1 maja 1904^[5], na nadporucznika z dniem 1 maja 1910^[6]. Przez lata był żołnierzem 3 Morawskiego pułku piechoty w Brünn (służył tam wtedy także por. Aleksander Powroźnicki do około 1910)^[7][8], od około 1904 pułk stacjonował w Mostarze^[9][10], od około 1906 w Teschen^[11][12][13], a od około 1912 służył w przy batalionie detaszowanym w Doboj^[14][15]. Podczas I wojny światowej został awansowany na stopień kapitana z dniem 1 listopada 1915^[16]. Do 1918 pozostawał oficerem batalionu detaszowanego w składzie macierzystego pułku piechoty nr 3^[17][18][19].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego jako były oficer C. K. Armii został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu kapitana^[20]. W stopniu podpułkownika od 30 września do 18 października 1920 był dowódcą 52 pułku piechoty^[21]. Został awansowany na stopień pułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[22][23]. Od 1923 do 1924 był dowódcą 52 pułku piechoty w Złoczowie^[24][25]. Od 10 października 1924 do 8 czerwca 1925 był dowódcą Brygady KOP „Wołyń”. Później został przeniesiony w stan spoczynku^[1]. Według stanu z 1928 zamieszkiwał w Katerburgu^[1]. W 1934 jako oficer w stanie spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr II jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Krzemieniec^[2].

Odznaczenia

• Krzyż Walecznych – dwukrotnie (przed 1923)^[24][25]
• Krzyż Komandorski Orderu Korony Włoch (przed 1928)^[1]

austro-węgierskie

• Order Korony Żelaznej 3 klasy z dekoracją wojenną i z mieczami (1917)^[26][19]
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną (przed 1917)^[18] z mieczami oraz dwukrotnie (1918)^[27][19]
• Srebrny Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej z mieczami (przed 1918)^[19]
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (przed 1916)^[17] z mieczami (przed 1918)^[19]
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy (około 1908)^[12]
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (około 1913)^[15]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.