Stanisław Walczak

Stanisław Walczak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 kwietnia 1913
Wadów

Data śmierci

11 lipca 2002

Minister sprawiedliwości
Okres

od 25 czerwca 1965
do 26 października 1971

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Marian Rybicki

Następca

Włodzimierz Berutowicz

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie) Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej

Stanisław Walczak (ur. 9 kwietnia 1913 w Wadowie – ob. osiedle Krakowa, zm. 11 lipca 2002) – polski profesor nauk prawnych i polityk, minister sprawiedliwości w latach 1965–1971.

Życiorys

Syn Józefa i Marii. W 1938 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, w 1949 uzyskał stopień doktora prawa na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1965 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1976 profesora zwyczajnego nauk prawnych.

W czasie okupacji należał do Gwardii Ludowej i Armii Ludowej. W 1945 wiceprezydent Wałbrzycha, od 1946 do 1947 przewodniczący delegatury Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym we Wrocławiu, następnie do 1950 przewodniczący delegatury ministra oświaty ds. młodzieży we Wrocławiu. Pracownik naukowy Uniwersytetu Wrocławskiego (1948–1964), następnie profesor Uniwersytetu Warszawskiego (1965–1986). Był m.in. kierownikiem Zakładu Polityki Penitencjarnej (1976–1980) oraz kierownikiem Zakładu Nauk Penitencjarnych (1981–1984) w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji. W latach 1965–1971 przewodniczący Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce. Od 1984 na emeryturze.

Od 1942 należał do Polskiej Partii Robotniczej, później do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1949 oraz od 1956 do 1957 był członkiem egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR we Wrocławiu, a od listopada 1956 do marca 1957 także jego sekretarzem. Od listopada 1968 do grudnia 1971 zastępca członka Komitetu Centralnego PZPR.

W 1957 został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, a następnie – od 25 czerwca 1965 do 26 października 1971 – był ministrem sprawiedliwości w czwartym rządzie Józefa Cyrankiewicza oraz rządzie Józefa Cyrankiewicza i Piotra Jaroszewicza.

Był nauczycielem akademickim w Prywatnej Wyższej Szkole Nauk Społecznych, Komputerowych i Medycznych w Warszawie[1].

Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach, kwatera B15, rząd 7, grób 19[2].

Odznaczenia[3]

Przypisy

  1. Zasłużeni wykładowcy. pwsbia.edu.pl. [dostęp 2020-04-11].
  2. Wyszukiwarka grobów w Warszawie. [dostęp 2017-11-26].
  3. Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 1402–1403

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

POL Order Sztandaru Pracy 1 klasy BAR.svg
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
POL Złoty Krzyż Zasługi 2r BAR.svg
Baretka: Złoty Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie) – III RP (1992).
POL Medal 30-lecia Polski Ludowej BAR.svg
Baretka: Medal 30-lecia Polski Ludowej
POL Medal 40-lecia Polski Ludowej BAR.svg
Baretka: Medal 40-lecia Polski Ludowej
Stanisław Walczak.jpg
Stanisław Walczak, polski prawnik
Piotr Jaroszewicz 1977.jpg
Autor: Bert Verhoeff for Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Bezoek van de Poolse premier Jaroszewicz aan het Pools oorlogskerkhof in Breda. Jaroszewicz in gesprek met o.m. kolonel Stasiak
Cyrankiewicz.jpg
Józef Cyrankiewicz, Prime Minister of Poland (People's Republic of Poland) 1947-1970